«υπέγραψα Ανώνυμος και έδωσα την ευκαιρία στην φαντασία και την περιέργεια αλλά και σε συναισθήματα να εκφραστούν...
ποια σημασία έχει ακόμη μια διαδικτυακή προσωπικότητα στο δίχτυ της μοναξιάς και της μοναχικότητας ενός ανθρώπου;»
Τα παραπάνω λόγια του Ανώνυμου βάρυναν μέσα του εδώ και αρκετό καιρό…
Λες και δεν είχε «συναντήσει» διαδικτυακές προσωπικότητες που διέψευδαν τον ισχυρισμό της μοναξιάς….
2 ½ χρόνια στο μπλόγκιν είχε «συναντήσει» κάποιες περσόνες που τον συγκίνησαν..
που μίλησαν κατ’ευθείαν στον ίδιο…και άλλες που του «μίλησαν» λιγότερο
όλοι όμως είχαν και από ένα δύσκολο θέμα να διαχειριστούν….
Κάποιοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το όνομα που ξεκίνησαν να γράφουν και συνεχίζουν ως ανώνυμοι ..άλλοι απλά άλλαξαν όνομα …
Όλα σεβαστά , στο βωμό της απεγνωσμένης ανάγκης για επικοινωνία ..
Ψυχοθεραπεία, σκέφτηκε…ή κάτι τέτοιο.
και όμως, σε ένα μπλόγκ τελευταία διάβασε ..εδώ δεν είναι blog ψυχοθεραπείας ούτε εκτόνωσης!
Λες και μπορεί κάποιος να ορίσει εκ των προτέρων τι είναι και τι δεν είναι blogging.
Πάντα πίστευε ότι καταστάσεις όπως το blogging αναπτύσσουν από μόνα τους αυτόνομη δυναμική που τελικά δεν ήξερε αν έχει νόημα να προσπαθήσεις να ορίσεις ή να ερμηνεύσεις...
Το δικό του πρόβλημα ήταν η μυστικότητα με την οποία είχε καλύψει την ύπαρξη του μπλόγκ από φίλους και γνωστούς όλα αυτά τα χρόνια
και όμως, σε 2-3 περιπτώσεις παρουσίασε περσόνες του διαδικτύου στην παρέα του αποκρύπτοντας την προέλευση τους....
(ποιος είπε ότι δεν κυκλοφορούν Αρειανοί ανάμεσα μας!…)
σαν απο πάντα να τον γοήτευε το παιχνίδι κρυφτούλι...
Δεν έχει όμως ικανοποιητική απάντηση στο γιατί..
Ίσως δεν ήρθε η ώρα να ανακοινώσει την ψυχοθεραπεία του! …
από την άλλη αναρωτιόταν τι νόημα έχουν οι ανακοινώσεις…ποιόν ενδιαφέρουν..
Για άλλη μια φορά είχε βρει δικαιολογία.. .όπως πάντα σαθρή.
Τελικά,κατέληξε,
εχει σημασία μία ακόμα διαδικτυακή προσωπικότητα στο δίχτυ της μοναξιάς και της μοναχικότητας ενός ανθρώπου...
μεγάλη, θα έλεγε.....
