Tuesday, July 31, 2007

Φθινοπωρινή διάθεση...εν μέσω καλοκαιριού

Τίποτα το σημαντικό, εκτός του ότι μου αρέσει το φθινόπωρο!

Έχοντας χρόνο αυτή τη περίοδο βολτάρω στα blogs ( απ' ότι διάβασα δεν είμαι και μόνος! ε αγαπητή So Far?..ίσως ετσι απέκτησα φθινοπωρινή διάθεση!) πολλοί λείπουν σε διακοπές άλλοι σε ημι διακοπές..

Επανέρχεται το αιώνιο ερώτημα της επικοινωνίας..δεν ξέρω, μπορεί και να με επηρέασαν λίγο οι θάνατοι των Μπέργκμαν και Αντονιόνι που για αυτούς το πρόβλημα της ανθρώπινης επαφής ήταν κεντρικό στις δημιουργίες τους.

Δεν ειναι εύκολο τελικά να συναντηθούν - επικοινωνήσουν οι άνθρωποι (χα,χα τι λέει τώρα ο ποιητής..) και όμως , εδω στο blogging εχω "συνομιλήσει" με ανθρώπους που πιστεύω οτι αν τους έβλεπα δια ζώσης μπορεί και να είχα τα ίδια καλά αισθήματα!..
με κάποιους αισθάνομαι οτι "εύκολα" θα γινόμουν και φίλος..
απο την άλλη η ελευθερία έκφρασης που αισθάνεται κανείς στο blogging είναι ένα μυστήριο που αναρωτιέμαι τι αντιστοιχία εχει με τη πραγματική ζωή...
δηλ. θα μπορούσα να επικοινωνήσω το ίδιο και σε πρόσωπο με πρόσωπο αναμέτρηση?
Ερωτήμα, που το πιο πιθανό να μείνει αναπάντητο.
Η "καλοκαιρινή" διάθεση εύκολα το αγνοεί η "φθινοπωρινή" όμως?

Thursday, July 12, 2007

Καλοκαιρινές εικόνες 2..απο Takis, αυτή τη φορά..

17 ημέρες διακοπών..1 εβδομάδα Γαλλία και 8 μέρες Ισπανία..οικογενειακές τις χαρακτηρίζω και για αυτό οχι εύκολες!..(είπαμε, οι πραγματικές θα γίνουν στα βουνά ελπίζω αργότερα ή ίσως σε καμμία μικρή παραλία..)
Ουσιαστικά οι διακοπές ήταν στην Ισπανία γιατί η Γαλλία είναι σχεδόν το 2ο σπίτι..οικογένεια δεν είπαμε?..
Valladolid ,κόρη,(200χιλ. βόρεια Μαδρίτης) 2μέρες και Γρανάδα,γιός ,(400χιλ. νότια Μαδρίτης)6 μέρες.
Δηλώνω απ'εξαρχής οτι δεν ενθουσιάζομαι με τουριστικές καταστάσεις και τις αποφεύγω όπως ο διάβολος το λιβάνι (ίσως αυτό εξηγεί και την αγάπη για το βουνό)παρόλα αυτά σε όποιον τύχει ευκαιρία να επισκεφθεί Γρανάδα να το κάνει!
Μόνο και μόνο για το μεγαλούργημα της Αλάμπρα (αλλά οχι μόνο..) αξίζει το κόπο.. ειναι και η Ισπανική κουλτούρα..είναι και αυτή η αίσθηση γιορτής και ελευθερίας..είναι και οι όμορφοι άνθρωποι..σκεφτόμουνα τον Κόμη Μπαρούφο και τον Πρόεδρο Σαρδό ότι εκεί θα βρισκόντουσαν στον κόσμο τους..περιτρυγυρισμένοι από ωραία "τοπία", το μόνο που θα έπρεπε να κάνουν είναι να αφήσουν τα μάτια τους να ξεκουρασθούν...
αλλά και οι γυναίκες αναγνώστριες θα συναντούσαν πολλούς Αντόνιο Μπαντέρο(τον λέω καλά?)..και αυτές θα ξεκουράζονταν κοιτάζοντας..

Ειναι και η ζωή γενικά φθηνότερη απο την Ελλάδα (πως διάβολο τα έχουμε καταφέρει και οι τουριστικοί μας προορισμοί να ακριβαίνουν κάθε χρόνο και περισσότερο όπως ακούω..)
π.χ.1 μεσαίο ποτήρι μπύρας με τάπα (καλός μεζές) 1.50 μέχρι 2 ευρώ..τι να πώ..

Ομως τα νέα της καμμένης Πάρνηθας με συνάντησαν στο δρόμο και η διάθεση έπεσε κατακόρυφα..σκατοχώρα σκεφτόμουνα που όλα τα καλά σου πρέπει να τα διαλύσεις..θυμήθηκα τη μεγάλη φωτιά στη Βόρεια Πεντέλη το 1981, ακριβώς εκεί όπου ξεφύτρωσε ο Διόνυσος στα επόμενα 10 χρόνια..αυτοί είμαστε , μετά κάποιοι μιλάνε για ηθική και με μεγάλα λόγια μάλιστα..και για αυτό το λόγο συχαίνομαι τα μεγάλα λόγια..ακόμα και στα blogs..αλλά κυρίως στη πραγματική ζωή..με θυμώνουν αφάνταστα κάποιοι επιδειξίες με τα φανταχτερά τους ρούχα και συμπεριφορές..ίσως για αυτό εχω ξεχωρίσει και εκτιμήσει κάποια άτομα..δεν είναι εύκολο..ειδικά οταν ζεις σε μικρή χώρα και μπορεί να τύχει να μάθεις απο τρίτους πράγματα για άλλους..

Ναι, μου έλλειψαν τα blogs και κάποιοι άνθρωποι που υπάρχουν πίσω απο αυτά με ξεχωριστές ευαισθησίες(παρόλο που έκανα συνειδητή αποχή..μία φορά μόνο μπήκα σε ενα καφέ να διαβάσω email..)

Εχουμε πολλά να πούμε ακόμα.

Μερικές φωτό απο Αλάμπρα..απο αυτό τον πολιτισμό (αραβικό)που άφησε εξαιρετικά ίχνη εκεί στη Νότια Ισπανία..φωτό που δεν λένε πολλά(με κλικ επάνω τους φαίνονται καλύτερα) ..αλλά ετσι, μία γεύση.





















Εντάξει, μία μπήκε 2 φορές αντί άλλης..δεν πειράζει.. και μία με ένα γκρούπ Ελλήνων που μόνο οι γιαπωνέζοι μας ξεπερνούν σε φασαρία




Thursday, July 5, 2007

Εικόνες του καλοκαιριού

Δεξιά κι αριστερά οι βοές των αυτοκινήτων, κάπου κοντά ένας σκύλος που δοκιμάζει τη φωνή του, λίγα τριζόνια τριγύρω και τα φώτα των σπιτιών και στο κέντρο μπροστά μου η αταραξία και η σιωπή ενός πράσινου χωραφιού, σαν μια τρύπα στο τίποτα, όπως το κενό στο κέντρο της ύπαρξης, το κενό που ονομάζουμε νόημα