Friday, October 26, 2007

Μικρή αφιέρωση στον Πρόεδρο Sardo

Καθώς ο χρόνος της απουσίας του sardo (όποιος θέλει τη σύνδεση, ας ρίξει μια ματιά στη λίστα πλάι) όλο και μακραίνει, μας ζώνουν τα φίδια, ότι τα φίδια κάποιου Τοπίου τον τύλιξαν και μας ξέχασε. Μας άφησε μόνους κι απροστάτευτους μέσα στην δαιδαλώδη διαπλοκή των τοπίων, να μη ξέρουμε σε ποιο να πάμε και ποιο να αφήσουμε. Εντάξει πικραμένος δε λέω, αλλά όχι κι έτσι. Κι άλλους αφήσαν οι θεοί και οι θεές αλλά δεν έκλεισαν τις εκκλησίες. Πρόεδρε σκέψου τις ευθύνες και γύρνα πίσω. Τα τοπία αδημονούν, ριγούν,τρεμουλιάζουν και μουσκεύουν απ΄την υγρασία. Κι επειδή μπορεί να θελεις δόλωμα, το βρήκα σκαλίζοντας τα ποστ του Τάκη. Ενα σχόλιο του παλιου μπλόγκερ "tyharpastos" είναι ότι πρέπει για να σε ξυπνήσει. Με την άδεια του τυχάρπαστου (τον εντόπισα χάρη στα κονέ που εχω στην ασφάλεια) και τη συναινεση του Τάκη, το αγκιστρώνω στο καλάμι και περιμένω να τσιμπήσεις, όπως και τα υπόλοιπα μέλη της κλίκας.



tyharpastos said...
Τάκη, με την ευκαιρία, σου αφήνω αντί σχολίου το κείμενο με τις πέτε λέξεις που μου είχες ζητήσει και στο χρωστούσα. Τις θυμίζω. χέρι, πόδι, μάτια, χείλη, άσβεστη. Τίποτα καλύτερο δε μπορώ να κάνω. Αν χρειαστεί καντο μόνος σου :-)
Καθώς έσκυψε να ρουφήξει τη πρώτη κουταλιά της σούπας του, την είδε. Ήταν στο απέναντι τραπέζι. Προφανώς ξένη. Ξανθειά, ξεπλυμένη, αλλά όμορφη, λεπτό οβάλ πρόσωπο που ξεχώριζαν δυο σαρκώδη έντονα βαμμένα κόκκινα χείλη. Και κυρίως δυο μεγάλα μάτια γαλάζια, που η κόρες τους είχαν μικρύνει όπως της γάτας στο πολύ φως. Έμεινε με το χέρι του μετέωρο. Προσπάθησε να τραβήξει τα μάτια του μα δεν τα κατάφερε. Του τα τράβηξε το μεγάλο ντεκολτέ της που άφηνε δυο μικρά πεπόνια να φαίνονται αρκετά και να διαγράφονται πεντακάθαρα πάνω στο μπλουζάκι της, δυο ορθωμένες ρόγες, σα να τις τσιμπούσες ώρα, να κοιτάζουν προς το ταβάνι. Ο Τάκης ξεροκατάπιε πριν καταφέρει να καταπιει την πρώτη κουταλιά της σούπας και να μορφάσει από το κάψιμο στη γλώσσα του. Την είδε να του χαμογελάει. Μόρφασε πάλι,κάτι σα χαμόγελο αυτή τη φορά και κατέβασε τα μάτια του στο πιάτο, νιωθοντας ντροπή που τον αντιλήφθηκε να την κοιτά ξελιγωμένος αλλά και γιατί το ερεθισμένο του πέος, σφιγμένο μέσα στο στενό τζιν που φορούσε, του προκαλούσε μιαν οδυνηρή ενόχληση. Ο Τάκης είχε μπει στο πατσατσίδικο του Ασλανίδη λίγη ώρα πριν, είχε παρακολουθήσει μια παράσταση στο Εθνικό, και μετά τη κουλτούρα σκέφτηκε να ικανοποιήσει και την πιο κρυφή και άσβεστη επιθυμία, που κουβαλούσε από μικρός μέσα του. Πατσάς με τα ποδαράκια ολόκληρα, για να μπορεί να γλείφει τις άκρες των δακτύλων. Η παρουσία της όμορφης ξανθιάς και το κάψιμο δε τον πτόησε καθόλου. Αντίθετα μάλιστα τον πλημμύρισε μια ακατανόητη έξαψη καθώς, σηκώνοντας ξανά τα μάτια του, την είδε να κοιτά και να φέρνει ηδονικά στα χείλη της ένα ποδαράκι, που το λευκό του χρώμα του φάνηκε να αντανακλά εκτυφλωτικά το φως του πατσατζίδικου. Η ξανθειά ρούφηξε ηδονικά την άκρη του ποδιού κι ο Τάκης λίγο έλειψε να εκσπερματίσει. Δεν είχε καμιά αμφιβολία ότι ήταν ένα μήνυμα γι' αυτόν. Σήκωσε κι αυτός το ποδαράκι, το έπιασε με το χέρι και το έφερε στο στόμα του έχοντας καρφωμένα τα μάτια του πάνω της. Την είδε να μισανοίγει ηδονικά τα χείλη της και να φέρνει το χέρι της κάτω από το τραπέζι. Δεν μπορούσε να δει που ακριβώς, αλλά μπορούσε να δει ότι φορούσε φούστα και δε είχε καμιά αμφιβολία για το που είχε το χέρι της καθώς την έβλεπε να το κινεί ελαφρά και σταθερά. Καθώς προσπαθούσε να ελέγξει την καύλα που του προκάλεσε, την είδε να σηκώνεται και να βγαίνει από το πατσατζίδικο γνέφοντας του αδιόρατα. Ο Τάκης πέταξε ένα 50Ευρω στο τραπέζι, δεν ήταν ώρα για λογαρισμούς, και βγήκε ξωπίσω της. "Φοβήθηκα ότι δεν θα' ρθεις" του είπε με ξενική προφορά και τη στιγμή εκείνη προσδιόρισε τι του θύμιζε. Μια Πολωνή πουτάνα, πόρτιαλ σουρεάλ ή κάπως έτσι την έλεγαν, που σε μια συνέντευξή της είχε δηλώσει ότι μπορεί να κάνει οποιοδήποτε άνδρα να χύσει σε 30 δεύτερα (σιγά το επίτευγμα λέω εγώ τώρα ..αυτοί χύνουν και χωρίς να τους ακουμπήσεις, αλλά τέλος πάντων μη καρφωνόμαστε κιόλας). Την κοίταξε ίσια στο πρόσωπο. Το λάγνο βλέμμα της ήταν πιο καυτό και ρευστό κι από μόλις σερβιρισμένη σούπα. "Πάμε" είπε ο Τάκης χωρίς άλλες κουβέντες. Μπήκε σ' ένα ξενοδοχείο λίγο πιο πέρα, το ήξερε καλά γιατί ερχόταν, όταν του κάθονταν κανένα τυχερό. Την έγδυσε πριν καν να κλείσει τη πόρτα. Ρούφηξε με λαιμαργία τις ρώγες της, σχεδόν κόντεψε να πνιγεί από τα σάλια του. Ύστερα έκανε ένα βήμα πίσω και την κοίταξε απ΄ την κορυφή μέχρι τα νύχια. Στάθηκε αρκετή ώρα στα δάχτυλα των ποδιών της. "Θεέ μου" είπε "σ' ευχαριστώ". Τη ξάπλωσε στο κεφάλι κι αφού τη φίλησε όλο της το σώμα, ακούμπησε το κεφάλι του πλάι στα πόδια της και τέντωσε τα δικά του πόδια προς το πρόσωπό της (ξέρετε τώρα, όλοι μεγάλα παιδιά είστε). Πήρε το μεγάλο δάχτυλο του δεξιού της ποδιού (μη ξεχνάμε και τις τοποθετήσεις μας, αν είσαι δεξιός σε όλα το δεξιό πόδι θα διαλέξεις, βέβαια ο ήρωας Τάκης είναι αριστερός αλλά εδώ την πάτησε γιατί άλλος είναι ο πολιούχος, ο αφηγητής)και άρχισε να το βυζαίνει. Το μέγεθος του ερεθισμού του έκανε το πέος του να γράψει νέο ρεκόρ μήκους άμα τε και πάχους. Βύζαινε λάγνα και αρπακτικά σαν πεινασμένο βρέφος που βρήκε επιτέλους το βυζί της μάνας του. Την ώρα που ένιωσε το στόμα της να ρουφάει το μεγάλο δάχτυλο του αριστερού του ποδιού (εδώ ο αφηγητής του κάνει το χατίρι, αν και δεν είναι σίγουρος ότι τεχνικά ετσι πάει το πράγμα)το σπέρμα του πετάχτηκε ζεστό και ορμητικό, σαν πίδακας αίματος από κομμένη αρτηρία και μούσκεψε τα πάντα, ενώ την ίδια ώρα το κορμί της τραντάζονταν από σπασμούς. Έμειναν αποκαμωμένοι και το πρωί τους βρήκε να ρουφάνε σαν μπιμπίλα ο ένα το δάχτυλο του άλλου.
Ο Τάκης πήγε πολλές φορές από τότε στο πατσατζίδικο του Ασλανίδη (δεν τον γουστάρω γιατί είναι παοκτσής, αλλά δικός μας είναι πρέπει να τον υποστηρίξω) και κάθε φορά, καθώς γλείφει το χοιρινό ποδαράκι της σούπας του, το σλιπάκι του πλημμυρίζει απ' το ζεστό του σπέρμα.
April 20, 2007 7:59 PM






Powered by ScribeFire.

Tuesday, October 9, 2007

Εγκώμιον Πολιτικής ή περί του πώς θεραπεύτηκε ο Τάκης

Ο Τάκης ήταν μισοξαπλωμένος στον τριθέσιο απέναντι στην τηλεόραση, όταν πίσω του ακούστηκε το you can leave your hat on και πριν προλάβει να γυρίσει, εμφανίσθηκε στην είσοδο του σαλονιού η Μαριέττα φορώντας ένα διάφανο ροζ νεγκλιζέ που άφηνε να φαίνεται το ίδιου χρώματος στριγκάκι κι ένα σουτιέν που στήριζε το στήθος της, και στο κεφάλι της ημίψηλο. Δεν πρόλαβε καν να σκεφτεί τι διάβολο συμβαίνει κι η Μαριέττα άρχισε να χορεύει λικνιζόμενη αργά και αισθησιακά και να τον πλησιάζει βγάζοντας το νεγκλιζέ. Ξεκούμπωσε το σουτιέν της και το τεράστιο στήθος της πλημμύρισε όλο το διαθέσιμο τοπίο του Τάκη. Η αναπνοή του βάρυνε και καθώς οι πολυπληθείς αποικίες των λιποκυττάρων της κυμάτιζαν μάλλον θορυβημένες από την αναπάντεχη ταραχή, ο Τάκης άρχισε να καυλώνει. Παραδόθηκε στη καύλα του χωρίς σκέψεις, χωρίς αντίσταση. Η Μαρριέτα απαλλάχτηκε κι απ’ το στριγκάκι της και με το γυμνό της κορμί σκέπασε το ερεθισμένο κορμί του Τάκη. Τώρα το αίμα του κυλούσε τόσο ομητικό που ήταν ικανό να διαρρήξει όχι μόνο τα αγγεία του αλλά ακόμη και ενισχυμένες κατασκευές σκυροδέματος. «Σ’ αρέσει μωρό μου» του ψιθύρισε παθιάρικα η Μαριέττα καθώς από το τραπεζάκι πλάι στον καναπέ πήρε στο χέρι της το αποσυρμένο πια βιβλίο της ΣΤ Δημοτικού κι άρχισε να χαϊδεύεται μ’ αυτό. «Ελα μωρό μου είμαι δική σου» του είπε «γδύσου». Σχεδόν απογειωμένος από τον πόθο του ο Τάκης έβγαλε γρήγορα τα ρούχα του κι έμεινε γυμνός μπροστά της με το καυλί του τόσο διογκωμένο που νόμιζε πως είναι κάποιου άλλου. Η Μαριέττα τώρα τον χάιδευε με το βιβλίο από την κορυφή μέχρι τα νύχια. «Για να δεις τι έχασε ο Ευριπίδης» του ψιθύρισε κι έφερε το στόμα της προς τη κοιλιά του.

Ο Τάκης άνοιξε τα μάτια ξαφνιασμένος και ανακάθισε στον καναπέ άπνους και με τον ιδρώτα να κυλάει ποτάμι πάνω του. Είχε αποκοιμηθεί μπροστά στη τηλεόραση καθώς το τελευταίο καιρό η κακή του διάθεση τον έφερνε εύκολα στον ύπνο. Ξαφνιασμένος αλλά καυλωμένος, αφόρητα καυλωμένος, ανελέητα καυλωμένος. «Θεέ μου, τι ήταν αυτό» είπε μεγαλόφωνα. «Με καύλωσε στον ύπνο μου η Μαριεττα! Αν είναι δυνατόν!» Κι όμως ήταν. Η στύση του παρέμενε βασανιστική και έψαχνε διέξοδο. Την αναζήτησε, όπως είχε κάνει κι άλλες φορές, στο δορυφορικό τσοντοκάναλο για να διώξει την εικόνα της Μαριέττας από το μυαλό του και την περίσσεια του σπέρματος από τους αδένες του. Έπεσε σε μια παρτούζα. Μια ωραία γυναίκα προσποιούνταν με εξαιρετική επιτυχία τη συμμετοχή της στα τεκταινόμενα καθώς δυο αρσενικοί την διεμβόλιζαν ταυτόχρονα. Όμως, δεν συνέβη αυτό που περίμενε αλλά το αντίθετο. Ξενέρωσε. Στενοχωρήθηκε αλλά όσο επέμενε να βλέπει τόσο το πουλί του μίκραινε μέχρι που φοβούμενος μη χαθεί εντελώς άλλαξε κανάλι. «Το ΧΑΣΟΚ ώφειλε και μπορούσε εύκολα να κερδίσει τις εκλογές» άκουσε το Βαγγέλη να λέει και πάλι στον Γιάννη του ΜΕΓΑ και καθώς το στόμα του Βαγγέλη ανοιγόκλεινε το πουλί του Τάκη πήρε πάλι της ανηφόρα μέχρι που το μέγεθος του έγινε ταυτόσημο του ονόματος του καναλιού. Η καύλα τον πλημμύρισε ξανά και αφέθηκε σ’ αυτή χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό και οι αδένες του κινδύνευαν να σπάσουν. Δεν δίστασε άλλο και σε λίγο εκσπερμάτιζε καθώς τα χείλη του Βαγγέλη στην οθόνη είχαν γίνει ένα τεράστιο αιδοίο.

Το άλλο πρωί ο Τάκης έμπαινε στο γραφείο του ΧΑΣΟΚ στη γειτονιά του και γράφτηκε στις λίστες των φίλων για να πάρει μέρος στη ψηφοφορία του Νοεμβρίου. Βγήκε με τη διάθεση του στα ύψη. «Επιτέλους είμαι πάλι ανεβασμένος» σκέφτηκε. «Κι η Μαριέττα καλή είναι αλλά δεν θα τη ξαναδώ, ενώ ο Βαγγέλης θα είναι εδώ για πολλά πολλά χρόνια» μονολόγησε χαμογελώντας.

ΥΓ1. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, εκτός από τον Τάκη, σ’ αυτό το Blog Τάκης είναι κι ο Μπαρούφος, από άλλη ρίζα αυτός, αλλά πάντως Τάκης.

ΥΓ2. Τα πρόσωπα και ο κομματικός σχηματισμός που αναφέρονται είναι φανταστικά και κατά συνέπεια οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα, κόμματα και καταστάσεις είναι κατά το πλείστον απολύτως συμπτωματική.

Monday, October 1, 2007

Περίεργη Αίσθηση....

Πως το λένε οταν θέλεις να αλλάξεις θέμα ? , ποστ ας πούμε στα νεοελληνικά...

Οταν ξεκίνησε αυτό το blog δεν είχε σκοπό να έχει ορισμένη θεματολογία ουτε να "κολλάει" ετικέτες ....απο εδώ εξάλλου προέκυψε και ο τίτλος No Label....

Τα πράγματα βάρυναν όμως... ασχολήθηκαμε πολύ με τα πολιτικά λόγω εκλογών ..βάλαμε και sex μέσα...έγινε ένα περίεργο μείγμα...άλλες φορές γελάγαμε.. άλλες οχι


Ο συνεργάτης Barufos απέχει ...και με την ηχηρή σιωπή του στέλνει μηνύματα.......

σαν να πήραμε το στραβό δρόμο....

Δεν ξέρω γιατί στεναχωριέμαι...είναι μια περίεργη αίσθηση...και δεν είναι μόνο γιατί πήραμε το στραβό δρόμο...,αυτόν εξάλλου τον έχουμε πάρει εδω και καιρό τώρα..

Update...Απόγευμα 2.10.2007
Η περίεργη αίσθηση ήταν σαν προαίσθημα ..που τελικά βγήκε αληθινό.
Είναι και ο Barufos σε άσχημη φάση...αυτές είναι συμπτώσεις που λένε !....
οπότε τον περιμένω να γράψει αυτός πρώτα.................
όποτε γράψει. ..............................................................................................................................................