Saturday, May 2, 2009

Ενύπνιον ωρίμου ανδρός ή περί της αριστεράς συνειδήσεως

Ανακάθισε στην άκρη του κρεβατιού.  Λαχανιασμένος. Οι σφυγμοί κόντευαν να του διαλύσουν τα τύμπανα. Το σώμα του έτρεμε. Το στόμα του ήταν πιο στεγνό κι από  καλοκαιρινό μεσημέρι στη Λάρισα. Όμως, μόνο το στόμα του ήταν στεγνό. Ο υπόλοιπος ήταν μούσκεμα. Μούσκεμα απ’ την κορφή ως τα νύχια. Ο κάθε πόρος του κορμιού του έσταζε. «Ιδρώτας» αναρωτήθηκε «ή καύλα που δε χωρά πουθενά και ξεχειλίζει;». Άγγιξε το καυλί του. Ήταν ακόμη σκληρό σα σίδερο. Και πονούσε. Ναι πονούσε. Μόνο αυτό το ρήμα ταίριαζε στην απίστευτη ένταση που ένιωθε στο καυλί του και στ’ αρχίδια του. «Γαμώτο» είπε ο Τάκης, «γαμώτο τι γίνεται; Τι όνειρο ήταν αυτό;».  Καθώς η ανάσα του έπαψε να αγκομαχά πήρε να σκέφτεται το όνειρο απ΄ την αρχή. Βρισκόταν σ’ ένα μεγάλο κτήριο, γκλαμουράτο, όλο φώτα και χρώματα και μουσικές. Άνθρωποι πουθενά, αλλά ήξερε ότι υπήρχαν. Και κυρίως ήξερε ότι υπήρχαν γυναίκες. Τριγύριζε στους διαδρόμους και στις αίθουσες σίγουρος ότι θα τους βρει. Ψυχή πουθενά. Άρχισε να προσπαθεί με τις πόρτες. Σαν σε ξενοδοχείο μόνο που αντί για αριθμούς είχαν ονόματα που κάτι του θύμιζαν αόριστα.  Asteroessa, mrs smith, σπίθας, αλήτισσα, μαικα, κάντυ, diva, ασκαρ, δείμος του πολίτη κι άλλα πολλά.  Οι πόρτες άνοιγαν, τα δωμάτια άδεια και ίδια. Σε όλα υπήρχε μια οθόνη που έδειχνε κάποιο δωμάτιο του κτηρίου. Συνέχισε σχεδόν οργισμένος. «Θα βρω» έλεγε καθώς άνοιγε κι έκλεινε πόρτες. Τώρα ήταν μπροστά στην πόρτα που έγραφε Takisnolabel.  Έσπρωξε κι έμεινε άπνοος.  Μια πολύ νέα γυναίκα, γυμνή, κοίταζε προς το μέρος του. Τα μακριά ξανθά μαλλιά της κυλούσαν λεύτερα στην αριστερή  της πλευρά και σκέπαζαν το αριστερό της βυζί. Το άλλο, ακάλυπτο εντελώς,  έβλεπε ψηλά και του φάνηκε πώς η ορθωμένη ρώγα θα τρυπούσε το ταβάνι.  Με το δείχτη του δεξιού της χεριού ένευσε να πλησιάσει. Ο Τάκης, με το πουλί του ήδη να τραβάει την ανηφόρα με σημαίες και με ταμπούρλα, πλησίαζε και την ίδια στιγμή το μυαλό του, αναπάντεχα εντελώς,  ψιθύριζε παραφρασμένο το μελοποιημένο στίχο από τη Ρωμιοσύνη του Ρίτσου « αυτό το πλάσμα είναι δικό μου  και δικό μου». Πλησίασε. Το πλάσμα καθόταν σ’ ένα μαρμάρινο σκαλοπάτι . Στα μάτια του έλαμπε η πρόκληση ενώ τα μισάνοιχτα σαρκώδη χείλη του υπόσχονταν μοναδικό βύζαγμα. Τώρα όμως τα μάτια του Τάκη κινήθηκαν προς τη κοιλιά της. Μια μεγάλη βαριά αλυσίδα ήταν τυλιγμένη γύρω της και κατέληγε σε μια κλειδαριά που σκέπαζε το καλοξυρισμένο, απ΄όσο φαίνονταν, μουνί της. Δεν ήταν αξεσουάρ. Ήταν μια αληθινή αλυσίδα και μια αληθινή κλειδαριά. Πριν προλάβει να ρωτήσει «σε περίμενα, ήμουν σίγουρα ότι τελικά σε μένα θα ερχόσουν» του ψιθύρισε όλο καύλα κι ο Τάκης φοβήθηκε ότι θα εκραγεί πριν την ώρα του. «Έλα λοιπόν! Ελευθέρωσε με απ΄ αυτά τα δεσμά» Κοίταξε ένα γύρω, αλλά στο γυμνό μαρμάρινο δωμάτιο δεν υπήρχε πουθενά το κλειδί ούτε και μέρος που θα μπορούσε να είναι κρυμμένο. Η ψωλή του  ήταν τόσο σκληρή πια και τόσο μεγάλη που αισθανόταν ότι θα μπορούσε  να χτυπήσει μ’ αυτήν την αλυσίδα και να την διαλύσει, όπως το γόρδιο δεσμό με το σπαθί του ο Μέγας Αλέξανδρος. Δεν χρειάστηκε. Το πλάσμα έβγαλε τη γλώσσα του κι ο Τάκης είδε το κλειδί πάνω της. «Εδώ» του είπε. « Έλα» Γονάτισε μπροστά της. Η γλώσσα της, αποφασιστική και ανυπόμονη χώθηκε, στο στόμα του. Το εξερεύνησε γρήγορα ίσαμε το λαιμό του και βγαίνοντας άφησε μέσα το κλειδί. Ο Τάκης το πήρε στο χέρι του. Μικροσκοπικό. Έσκυψε ανάμεσα στα ορθάνοιχτα πόδια της. Αν κι αγαπούσε τα βουνά, του φάνηκε ότι εκεί μοσχομύριζε θάλασσα. Πλησίασε τόσο που τα μάγουλα του ακουμπούσαν στις βελούδινες σάρκες της. Η κλειδαριά ήταν μεγάλη αλλά η θέση για το κλειδί μικρή, σχεδόν δεν φαίνονταν. Η ψωλή του πονούσε και κόντευε να εκραγεί, η μυρωδιά τον ζάλιζε γλυκά, η ζεστή σάρκα τον καλούσε να αφεθεί στη θαλπωρή της κι όλα αυτά έκαναν τη προσπάθειά του να εφαρμόσει το κλειδάκι στη κλειδαριά δύσκολη. Ίδρωνε. «Έλα λοιπόν, δεν αντέχω άλλο» του ψιθύρισε το πλάσμα συνοδεύοντας τη φωνή του με αναστεναγμούς και κοφτά βογγητά. Προσπάθησε και πάλι ο Τάκης ενώ το μυαλό του τραγουδούσε και πάλι παραφρασμένο Ρίτσο «αυτό το πλάσμα δεν μπορεί κανείς να μου το πάρει». Μέσα στην φούρια του σκέφτηκε πώς ήταν η χρονιά του Ρίτσου και συνέχισε την προσπάθεια.  Ένας ανεπαίσθητος ήχος και το κλειδί χάθηκε στη κλειδαριά. Μ΄ το ένα του χέρι άνοιγε τη ζώνη του παντελονιού του, με το άλλο γύριζε το κλειδί στην κλειδαριά  και την ίδια στιγμή τραγουδούσε μεγαλόφωνα «να τη πετιέται απ΄ την αρχή κι αντριεύει και θεριεύει» και καθώς η κλειδαριά άνοιξε κι η αλυσίδα σωριάστηκε στο πλάι του πλάσματος σαν σωρός βομβαρδισμένων ερειπίων, το μουνί της, πριν προλάβει να το γαμήσει, πριν καν το αγγίξει, άρχισε να διευρύνεται συνεχώς και να καταπίνει το πλάσμα και το χώρο γύρω του, μέχρι που έγινε ή άκρη μιας λεωφόρου ή μια μεγάλη οθόνη όπου ο Τάκης, νεότερος,  μαζί με άλλους όμοιους, διαδήλωνε για ψωμί παιδεία ελευθερία, για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για ελευθερία, ισονομία, δημοκρατία και άλλα και άλλα, είδε τους διαδηλωτές του 1-1-4 και τα παιδιά του πολυτεχνείου και τους αγωνιστές του ΠΑΚ, απ΄ την αλλαγή να πηγαίνουν στην αλλαγή της αλλαγής κι από κει στην ευκολότερη και αποδοτικότερη ανταλλαγή, και στη χαρά της ηδονής να τους γαμάς όσο μπορείς κι όπου τους βρεις όλους που ακόμη προσπαθούν για το έτος του Ρίτσου να σου πουν κι είδε το χέρι το Καρατζαφέρη, το Θοδωρή στο Βατοπαίδι, τη Ζήμενς να τους κρατά όλους στο χέρι και φορτωμένους στη λέμβο που τους πρόσφερε η μίζα του Παυλίδη να προσπαθούν και πάλι να μας βάλουν χέρι κι ο Αλαβάνος με το Τσίπρα του άπλωσαν το χέρι έλα μαζί μας σύντροφε για άλλη γη και άλλα μέρη μ΄ αρέσει αυτή που την πατώ και μέσα της μια μέρα θε να μπω του είπε  κι ύστερα πάλι άρχισε να στενεύει η οθόνη και σιγά σιγά μπροστά του ήταν πάλι το μουνί κι αλυσίδα ήταν εκεί τριγύρω στη γυμνή του τη κοιλιά κι αυτός στα πόδια της ανάμεσα σκυμμένος μύριζε θάλασσα κι είχε το μάγουλο ακουμπισμένο στη ζεστή της σάρκα και προσπαθούσε να βάλει το κλειδί στην κλειδαριά « είμαι η αριστερή σου συνείδηση» του ψιθύρισε καυλιάρικα, «ελευθέρωσέ με!». Και ξύπνησε λαχανιασμένος με το σώμα του να τρέμει, το στόμα του στεγνό κι ο υπόλοιπος  μούσκεμα και το πουλί του ορθωμένο και σκληρό να πονάει απ΄τη καύλα. «Γαμώτο μου» ψιθύρισε.


Πήγε στην κάβα του, πήρε ένα μπουκάλι «Δυο ελιές» του Μπουτάρη, syrax, merlot και ξινόμαυρο πήρε και δυο ελιές για μεζέ και ήπιε αργά αργά μέχρι να ηρεμήσει. Ύστερα άνοιξε το πισι και μπήκε στο blog του Docktor. Εδώ πάντα κάτι σοβαρό κουβέντιαζαν. Διάβασε, άφησε ένα σχόλιο για γλώσσες, όχι όχι τις μοσχαρίσιες ούτε αυτές που γλείφουν, αλλά γι’  αυτές που μιλούν, ίσως και κάτι για εθνικισμούς ή κάτι παρεμφερές και έπειτα στο δικό του blog αναδημοσίευσε ένα άρθρο του Μπουτάρη περί της ευθύνης της γενιά τους και της δικής μας και ικανοποιημένος κι ήρεμος έκλεισε το πισι. Καθώς ξάπλωσε στο κρεβάτι του πάλι «να είχα και το ξανθό μουνί του ονείρου να γαμήσω» σκέφτηκε με λαχτάρα και παραδόθηκε σ’ ένα βαθύ ύπνο.



ΥΓ1: Θυμίζω και παλι ότι εκτός από τον Τάκη σ' αυτό το blog Τάκης είναι κι ο barufos, απ' άλλη ρίζα μεν, αλλά Τάκης.

ΥΓ2: Ο Τάκης του κειμένου δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τον πραγματικό Τάκη, που όλοι σας γνωρίζετε σ' αυτό το Blog, αλλά είναι φανταστικό δημιούργημα της αφηνιασμένης έμπνευσης του barufos.

ΥΓ3: Αν φυσικά ο Τάκης θέλει να ταυτιστεί με τον ήρωα, σε κάποιες απ' τις καταστάσεις του, δεν μπορώ ούτε δικαιούμαι να έχω αντιρρήσεις.

53 comments:

Αλητισσα said...

Εγώ πάντως ως ηθικό δίδαγμα θα έλεγα ότι καλό είναι να μη μπερδεύει κανείς το γαμήσι με την πολιτική!! γιατί τα βλέπετε τ' αποτελέσματα..
Το καλό βέβαια είναι πως το εργαλείο του Τάκη δουλεύει μια χαρά,οπότε ηα ξανθιά είναι απλά θέμα χρόνου!!
Καλή τύχη Τάκη!!

takis said...

BARUFOS

Μετά την "ανάρτηση-σχόλιο" σου για τις ,τουλάχιστον, 3 τελευταίες αναρτήσεις μου οφείλω να πω οτι η συγκίνηση χτύπησε κόκκινο και το μόνο που ταιριάζει σε αυτή τη περίπτωση είναι να ανοίξω ένα πραγματικό ξυνόμαυρο Μπουτάρη (που εξάλλου είναι και η αγαπημένη μου Ελληνική ποικιλία) και να το πιώ στην υγειά σου με τα παιδιά της υπόλοιπης παρέας που ανέφερες.

καλόν θα ήτο να παρευρισκόσουν και εσύ αυτοπροσώπως αλλά η απόσταση των 500 χιλ. ξέρω οτι ενω δεν δημιουργεί αξεπέραστο εμπόδιο εν τούτοις υπάρχει...η γαμημένη..

takis said...

ΑΛΗΤΙΣΣΑ

Δεν ξέρω αν υπάρχουν καν διδάγματα απ' όλα αυτά..πολύ δε περισσότερο ηθικά..
Μη ξεχνάς οτι για πολιτική και σεξ μιλάμε..

Τα δε "εργαλεία" του σεξ και της πολιτικής καμιά φορά φαίνεται οτι ταυτίζονται...ποικιλοτρόπως..

Οσο για την πρόβλεψη σου για την ξανθιά παραφράζω λίγο το λαϊκό ρητό.. "απο το στόμα σου και στης ξανθιάς το αυτί"...
Μη τυχόν δουν λίγο φως οι απανταχού Τάκηδες..

ΥΓ Βρε μήπως γίνει καμία πραγματική συνεύρευση Βορείων και Νοτίων με οικοδεσπότες τους Κεντρώους (Αθηναίους!)?
Μην πάει ο νούς στη πολιτική (για σεξ δεν ξέρω!)απλά για μεζέ με ξινόμαυρο Μπουτάρη..

diva said...

Υπογραφή bar-ufo-s??!!!
Μόλις συνέρθω απο το σοκ, θα διαβάσω και το κείμενο..

[!!!]

Ασκαρδαμυκτί said...

Εγώ πιστεύω πως πιο μεγάλη "σηκώστρα" είναι η Αστερόεσσα!
Μόνο σε δυο χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ανεβαίνει η κεντροαριστερά, κι αυτές συνδέονται με την Αστέρω μας: Ελλάδα και Δανία!

ΣΠΙΘΑΣ said...

Σόδομα και Γόμορα:)
Η πραγματικότητα ξεπερνά και την φαντασία!

Πρόσεξε γιατί θα πάθεις ονείρωξη:)

maika said...

τέλειο!!!


ευτυχώς που ξύπνησες...λίγο ακόμα να αργούσες θα είχαν μπουκάρει στο όνειρό σου και άλλοι ενδιαφερόμενοι που κυκολοφορούν στο μπλόγκ αυτό και δε θα σε άφηναν να απολαύσεις τίποτα με την ησυχία σου...
Άσε που μετά θα σου έπιναν και το κρασί!!!

;0)))

Anonymous said...

μωρά μου! που μεγαλώσατε και καταλάβατε ότι με την αριστερά μόνο σχέσεις πάθους υπάρχουν.., συλλογίστηκε και χτύπησε στο πακέτο του ένα άφιλτρο
το σάλιωσε κατά μήκος και το 'φέρε στα χείλη του μ' ένα χαμόγελο μισό αλλά γεμάτο υπονοούμενα
έβαλε τον αριστερό αντίχειρα στη ρίζα της μύτης και με το τσιγάρο να αιωρείται ανάμεσα στα δυο άλλα δάχτυλα, σήκωσε το Ε9
την επόμενη στιγμή το πέταξε πάρα πέρα
του φάνηκε πιο εύκολο να σχολιάσει αυτό το πολύπλευρο ποστ από το να συμπληρώσει το έντυπο
πέρασε τον αντίχειρα πάνω απο το χείλος του και χαμογελώντας στάθηκε στην ισονομία
άπιαστο μάγκα μου, σκέφτηκε
και το ξέρεις
ο απόλυτος πόθος
ό,τι δεν μπορείς να φτάσεις
σε λάθος κοινωνία το ονειρεύεσαι
άπιαστο όπως η ξανθιά γκόμενα, χαμογέλασε
ένας ακόμη στην εφηβεία της αναζήτησης
κι έπιασε το Ε9 ανάμεσα στα κίτρινα από το τσιγάρο δάχτυλά του..

mono-komati said...

Barufos
Να μαστε λοιπόν, απο το απόγευμα στη Μύκονο στο ενύπνιον ωρίμου ανδρός ή από τον παράδεισο της νοσταλγίας στην παράδοση στον ύπνο με σκέψεις γεμάτες λαχτάρα.
Τόσο μακριά μα και τόσο κοντά το ένα από το άλλο.
Οι δύο όψεις, κάπου τέμνονται αλλά είναι και διαφορετικές. Αυτή που γοητεύει και αυτή που απογυμνώνει.
Ισως το νερό που κυλάει αδιάκοπα στο αυλάκι του χρόνου να παίρνει μαζί του παραδείσους και ονειρα ωρίμων ανδρών.

takis said...

DIVA,

Προφανώς δεν έχεις συνέρθει ακόμα...

ΑΣΚΑΡ,

Ειναι επιστημονικά θεμελιωμένο οτι όπου υπάρχει "ξεσηκώστρα" πάει καλά ο τόπος...
σε αντίθεση με αυτό το μπλόγκ όπου γνωστές ξεσηκώστρες (Αστέρω, Κάντυ, Ανθη Κακού ) έχουν πάψει απο καιρό να σχολιάζουν στο μπλόγκ....

ΣΠΙΘΑΣ,

Ακόμα ρε Σπίθα συγκρίνεις την πραγματικότητα με τη φαντασία?
Το ερώτημα είναι να μπορείς να ξεχωρίσεις αυτά τα δύο.

ΜΑΙΚΑ,

Φροντίζω να ξυπνάω τη κατάλληλη στιγμή...ετσι λέω....

takis said...

ΑΝΩΝΥΜΟΣ,

Πίνοντας τη μπύρα το βράδυ παρέα με την ξανθιά μικρούλα που την πέρναγε 20 +χρόνια...ξανασκεφτόταν τους μύθους όπως "με την αριστερά μόνο σχέσεις πάθους υπάρχουν.."..

μύθοι και δικαιολογίες ώριμων ανθρώπων προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τα συνεχόμενα "λάθη" τους....
τα ονομάζουν και εμπειρία κάποιες φορές...
Η επιβεβαίωση ήρθε αργότερα απο το καυτό φιλί της μικρούλας με τη διερευνητική γλώσσα.....

Ξαναξύπνησε ιδρωμένος.

takis said...

ΜΟΝΟΚΟΜΑΤΙ,

Όπως καταλαβαίνεις ο Μπαρούφος εχει υιοθετήσει νέα τακτική....
έρχεται πετάει μιά "μπαρούφα" και μας αφήνει μόνους στο φουρτουνιασμένο πέλαγος διαβάζοντας τα βαθυστόχοστα σχόλια ..κυρίως ανωνύμων...

Είναι γοητευτικό όμως, δεν λέω...

Θα συμφωνήσω ασφαλώς οτι η νοσταλγία και η λαχτάρα πάνε μαζί.

Ειδικά όταν αφορούν τον έρωτα, για να μη πώ σεξ.

Anonymous said...

δείκτης και μέσος τεντωμένοι στο μέτωπο του σα πόδια κυρίας που απολαμβάνει τον ήλιο
το άφιλτρο ανάμεσα τους αδημονώντας για την φλόγα που θα τ' ανάψει
με τον αντίχειρα και τον παράμεσο χάιδεψε τα πτερύγια της μύτης του και ξεκούρασε τις βρυσούλες των ματιών του
υπέροχη σουρεαλιστική απόδωση της διαφήμισης για κείνη την γαμημένη την μπύρα, σχολίασε από μέσα του νευριασμένος με τον εαυτό του που δε συγκρατούσε πια τίποτε που δεν ήταν γραμμένο μπροστά του
μόνο που σε ξενερώνει η εικόνα με τη ξανθιά μικρούλα και τον ώριμο εραστή της
η μπύρα σε ξενερώνει
η ζωή έχει ανάγκη τους μύθους και τα πάθη όπως το ψητό τ' αλάτι σκέφτηκε
και το άπιαστο είναι το ψητό της ζωής, συμπλήρωσε τη σκέψη του παίρνοντας τα σπίρτα για να ανάψει το άφιλτρο μ' ένα χαμόγελο συγκατάβασης να κρέμεται στιγμιαία στα χείλη του
συγκατάβαση για του τσιγάρου την λαχτάρα για τη φλόγα ή του ανθρώπου για το άπιαστο..
κανείς δεν πρόλαβε να το διακρίνει γιατί την άλλη στιγμή ο ανώνυμος ..έσβησε όπως ήρθε, ξαφνικά κι από μόνος του χωρίς στόχο κι υλικό
είχε ενοχλήσει κι αυτό τον πέθανε..

takis said...

ΑΝΩΝΥΜΟΣ

Τα πόδια της μικρής είχαν τυλιχτεί γύρω απο το κεφάλι του ενώ πίσω της έλαμπε η χθεσινοβραδυνή πανσέληνος..η βρυσούλα της μικρής δεν σταμάταγε να τρέχει εδώ και δύο ώρες..όταν του ζήτησε τσιγάρο μετά έστριψε ένα άφιλτρο το σάλιωσε και της το έδωσε..η στιγμιαία φλόγα φώτισε για δευτερόλεπτα το κουρασμένο πρόσωπο του...έπρεπε να μιλήσει για όλη του τη ζωή αλλά συνέχεια το αναβάλλει..
για το άπιαστο που μερικές φορές γίνεται χειροπιαστό και αμέσως μεταμορφώνεται σε μύθο γιατί δεν αντέχεται..

ΥΓ Η περσόνα Ανώνυμος θα πεθάνει μαζί με τον τελευταίο άνθρωπο στη γη..υπο μία έννοια είναι αθάνατη..σαν βρυκόλακας ..εξάλλου εκεί έγκειται ένα μέρος της γοητείας της...

τον αν ενοχλεί κάποιους, δεν ξέρω...
αυτό το μπλόγκ πάντως δεν ενόχληται απο Ανώνυμους, ειδικά τέτοιου βεληνεκούς.

Anonymous said...

πέρασε το βλέμμα του βιαστικά πάνω από το σώμα της απάντησης κι έφυγε να διεκπεραιώσει τα όσα είχε να κάνει
μπορούσε να φανταστεί το κουρασμένο πρόσωπο του ώριμου άντρα όσο και τις τσαχπινιές της μικρής κοπέλας γεμάτες με κάθε άλλο απο κοκεταρία της γυναίκας που δίνεται για τον εραστή αλλά πλήρης αυταρέσκειας και αγαθών της προς απόλαυσιν αγοράς ελεύθερης οικονομίας....
μπορούσε επίσης να κατανοήσει το άπιαστο που μερικές φορές γίνεται χειροπιαστό και αμέσως μεταμορφώνεται σε μύθο γιατί δεν αντέχεται..
κόλλησε όμως στο βελινεκές ενός ανθρώπου και την μονάδα μέτρησης κι αξιολόγησής του
μια υπόνοια πέρασε από το μυαλό του και γύρισε από εντιμότητα να υπογραμμίσει την λάθος υπόθεση του κατέχοντος την απάντηση
ο ανώνυμος αυτός που σας γράφει, ουδεμία σχέση έχει με, το βεληνεκές σας μετρώντες, συνδέσμους της παραπλεύρως στήλης σας, ούτε και με όποιον άλλον τυχαία ή μη ευρέθη εις τον χώρον σας μέχρι πρότινος, ομολόγησε και πήρε στα χέρια του την εφημερίδα
οι εξελίξεις ενεργοποίησαν την περιέργειά του

Ασκαρδαμυκτί said...

Δεν νοείται αριστερός-δεκανίκι της Δεξιάς!
Στην Ελλάδα, δυστυχώς, πολλοί αριστερούληδες, στο όνομα του τυφλού αντιπασοκισμού δεν διστάζουν να δείνουν συγχωροχάρτια στον Καραμανλή, να κάνουν στραβά μάτια στα εγκλήματά του, να βρίσκουν φτηνές δικαιολογίες για την παταγώδη αποτυχία του, και να πετάν την μπάλα στην εξέδρα την κρίσιμη ώρα των εκλογών πάιζοντάς το "υπεράνω"!
Έτσι έκαναν και στις εκλογές του 2007, και ποιο το αποτέλεσμα; Ζούμε την καταστροφικότερη διακυβέρνηση της μεταπολίτευσης, που θα αφήσει πίσω της μια κυριολεκτικά ρημαγμένη οικονομία που θα χρειαστεί 10 χρόνια για να επιστρέψει στο σημείο που ήταν το 2004!
Ακριβώς όπως το 1993 που ο Μητσοτάκης παρέδωσε μια τριτοκοσμική χώρα και το ΠΑΣΟΚ πάλεψε να την καταστήσει αξιόπιστο μέλος της ευρωζώνης!
Δεν είναι τυχαίο πως κάθε φορά που ανεβαίνει στην εξουσία η Ν.Δ., δυστυχώς με τις πλάτες μέρους της "Αριστεράς", η χώρα και η κοινωνία μας ζει μεγάλη οπισθοχώρηση!

mono-komati said...

ASKAR

Ναι! Ναι! Ναι!Δίκο έχεις !!! για ότι συμβαίνει τα 25 τελευταία χρόνια στην Ελλάδα φταίει η αριστερά..ευτυχώς που μας το επισήμανες γιατί μας είχε διαφύγει.

ΑΝΩΝΥΜΟΣ
με μια μικρή επιφύλαξη,γνωστός μου φαίνεσαι (υφος και αποψεις), άλλωστε πάντα σε γοήτευε η ανωνυμία...μαλλον σου πάει κιόλας!

Ασκαρδαμυκτί said...

Έλα βρε Μονοκόμματη, μην υπερβάλεις τώρα!
Είπα εγώ ότι για όλα φταίει η Αριστερά;
Εγώ απλώς στηλίτευσα κάποιους δήθεν αριστερούς (τους "αριστερούληδες") που έχοντας ανδρωθεί πολιτικά με το σταλινικής-ζαχαριαδικής εμπνεύσεως σύνθημα "τι Πλαστήρας τι Παπάγος", θεωρούν ως πραγματικό τους αντίπαλο την Κεντροαριστερά κι όχι τη Δεξιά! Και για το λόγο αυτόν την ενισχύουν συνεχώς, πότε άμεσα και πότε έμμεσα!
Δεν ξέρω τι ηλικίας είσαι, αλλά μήπως θυμάσαι πώς εξελέγησαν οι Δεξιοί δήμαρχοι σε Αθήνα-Πειραιά-Σαλονίκη το 1986;
Πώς και γιατί δημιουργήθηκε η αριστεροδεξιά συγκυβέρνηση το 1989;
Και για να μιλήσουμε και για τα πιο πρόσφατα. Θυμάσαι την προεκλογική περίοδο τον Αύγουστο του 2007; Η μισή Ελλάδα καίγονταν, είχαμε ήδη 72 νεκρούς, οι γαλάζιοι επικεφαλής των αρμόδιων κρατικών υπηρεσιών (Κόης στην πυροσβεστική και Φούρλας στην πολιτική προστασία) αλληλοσφαζόταν, και η "Αριστερά" τι έκανε; Θεωρούσε συνυπεύθυνο του πρωθυπουργού Καραμανλή τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης!
Υπήρχε πιο μεγάλο δώρο στον Καραμανλή και στον υπεύθυνο προπαγάνδας του Ρουσσόπουλο;
Και ποιο το αποτέλεσμα; Να επανεκλεγεί ο Καραμανλής και να υφιστάμεθα αυτά που υφιστάμεθα!
Αλλά αν θες, έχω και συνέχεια!
Δυστυχώς, οι ψευδοαριστεροί ονειρεύονται τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ για να γίνουν οι ίδιοι ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ. Όσο εμμένουν στην τακτική αυτή θα συνεργάζονται φανερά ή κρυφά με τη Δεξιά, εις βάρος της κοινωνίας και του τόπου!
Κι όσο εσείς τους δίνεται συγχωροχάρτι θα συνεχίσουν το ίδιο αδιέξοδο τροπάρι κι όπου τους βγάλει... δηλ. στον γκρεμό!

takis said...

ASKAR,

Οι φίλοι μου με αποκαλούν κρυφοπασόκο. Εσύ λες οτι έχω αντιπασοκικό μένος σαν αριστερούλης που είμαι....
Είσαι μακρυά νυχτωμένος αλλά και οι φίλοι δεν έχουν πολύ
δίκιο.

Δυστυχώς για σένα η πραγματικότητα είναι οτι το ΠΑΣΟΚ παραμένει ένας σχηματισμός που δεν θέλει να αλλάξει τις βασικές δομές στην Ελληνική κοινωνία και οικονομία.
Θες και 2 παραδείγματα που σου αρέσουν?
Φορολογική μεταρρύθμιση , πάταξη της φοροδιαφυγής και παραοικονομίας , χωρισμός κράτους εκκλησίας...ας μη συνεχίσω.
Το ΠΑΣΟΚ τα έχει θάψει αυτά τα θέματα.
Το ΠΑΣΟΚ έχει μεγάλη ευθύνη γιατί κυβέρνησε πολλά χρόνια.
Εκανε πολύ λίγα απο αυτά που θα μπορούσε και έπρεπε να κάνει.
Αυτοκριτική? σχεδόν μηδενική!

Σου το έχω ξαναπεί.
Μακάρι να ήταν διαφορετικά γιατί θα ήταν καλύτερα για όλους μας.
Αλλά τίποτα δεν πείθει οτι το ΠΑΣΟΚ έχει αλλάξει..δεν φτάνει ο Γιωργάκης που τελικά μου είναι και συμπαθής.
Τα κοράκια απο πίσω περιμένουν.

και κάτι άλλο...μη μου πείς οτι το ΠΑΣΟΚ χρόνια τώρα δεν έβγαινε και με ψήφους αριστερών και αριστερούληδων!!

Αλήθεια οι οικολόγοι τι σας φταίξανε και τους βρίζετε εσύ και η Αστέρω ?! επειδή παίρνουν 3%?..ωραία δημοκρατική συνείδηση!

και τι πειράζει να μπούνε 6 κόματα στη Βουλή?
ας μάθουν να συνεργάζονται...

Αλλά μάλλον εσύ έχεις όλες τις λύσεις που ακούει μόνο σε μία: "ψηφίστε ΠΑΣΟΚ"
Επαναλαμβάνω, μακάρι να είχες δίκιο.
Εγω δεν θέλω να προτείνω λύσεις(οι σκεφτόμενοι πολίτες αποφασίζουν οχι σαν πρόβατα) απαιτώ όμως σεβασμό στις ανάγκες του πολίτη στη δημοκρατία.

ΥΓ και τώρα πρέπει να απαντήσω στον Ανώνυμο σοβαρά.....γιατί αυτός τα έχει πεί σχεδόν όλα...

takis said...

ASKAR,

Ρωτάς τη ΜΟΝΟΚΟΜΑΤΙ για τις δημοτικές εκλογές...
αλήθεια για πες μας γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν στήριξε την ενωτική κίνηση του Μπουτάρη το 2006 ?
Ηταν η μοναδική πιθανότητα να φύγει η δεξιά διακυβέρνηση στον Δήμο Θεσ/κης.
Ευθύνη βέβαια έχουν και ΚΚΕ με τον ΣΥΡΙΖΑ....

Δεν είναι απλά τα πράγματα.

Ασκαρδαμυκτί said...

Τάκη, εγώ δεν μιλάω για τον πρώτο γύρω των δημοτικών εκλογών. Μιλάω για τον δεύτερο!
Στον πρώτο γύρω κάθε κόμμα έχει το απόλυτο δικαίωμα να προτείνει τον υποψήφιο της αρεσκείας του. Έτσι και το ΠΑΣΟΚ κατέβασε στη Σαλονίκη την δικιά του υποψήφια. Δεν είχε καμία ηθική υποχρέωση να υποστηρίξει κάποια άλλη υποψηφιότητα, έστω κι αν προσωπικά θα προτιμούσα να υποστήριζε εξ αρχής Μπουτάρη (και το έγραψα τότε και στο ιστολόγιό μου).
Στο δεύτερο όμως γύρω, το ΠΑΣΟΚ έφαγε τα λυσακά του να βγει ο Μπουτάρης.
Ενώ το 1986 η τότε "Αριστερά" έκανε ό,τι περνούσε απ' το χέρι της (όχι μόνο με αποχή αλλά ακόμη και υπερψήφιση) για να βγουν οι ΚουβελοΑνδριανοπουλοΕβέρτηδες...

takis said...

ΑSKAR

Οκ, ας παραδεχθούνε όλοι τα λάθη τους...
..Μήπως αυτοί που πραγματικά θέλουν το καλό αυτού του τόπου βρούν τρόπο να συνεργασθούν χωρίς κοματικές παρωπίδες.

Αλλά επέτρεψε μου να είμαι σκεπτικιστής για τις προθέσεις κάποιων...
Δυστυχώς εχω αρκετό "βάρος στους ώμους" για να είμαι σε θέση να το λέω αυτό.

Οσο για τη "λύσσα" του ΠΑΣΟΚ για να βγεί ο Μπουτάρης στον β γύρο ας μιλήσει η ΜΟΝΟΚΟΜΑΤΙ που νομίζω ξέρει καλύτερα, ίσως και ο ΔΕΙΜΟΣ...

mono-komati said...

ΑΣΚΑΡ-ΤΑΚΗΣ
Βεβαιώς και δεν έφαγε λυσακά χολωμένοι ήταν με τον Μπουτάρη και φοβάμαι ότι αυτό θα συνεχιστεί,αλλά για μένα περισσότερο ενδιαφέρον θα είχε η αποψη του ΑΣΚΑΡ στο πρώτο ερώτημα "περί των δομών" βάζοντας και το μέγα πια πρόβλημα της διαφθοράς.
Και κάτι άλλο την ανικονότητα του Γιώργου να πλασαριστεί ως μέλλον πρωθυπουργός να την χρεώσεις στην παράταξή του που τον εξέλεξε και όχι στην όποια (σωστή ή λάθος ) θέση της αριστεράς για ένα ζήτημα.
Πασηφανές είναι ότι ο Καραμανλής πήρε αυτές τις εκλογές όχι εξ αιτίας θέσεων της αριστεράς αλλά ΑΔΥΝΑΜΙΩΝ του ΠΑΣΟΚ και του αρχηγού του!!Αν βολεύει αντί να αναγνωρισθεί και αναλυθεί αυτό να φορτωθεί στην αριστερά με γειά σας και χαρά σας

takis said...

ΑΝΩΝΥΜΟΣ,

Αυτό το "σώμα της απάντησης" είναι όλη η μαγεία του μπλόγκιν...

όση σχέση έχει με τυχόν τυχάρπαστες απαντήσεις και άλλες τόσες παροιμιώδεις μπαρούφες τόσο μεγαλώνει το βεληνεκές της αινιγματικής περσόνας...

Η αλήθεια είναι οτι αναρωτιέμαι ποιές εξελίξεις μπόρεσαν και ενεργοποίησαν την περιέργεια σας...

αυτό που δεν αναρωτιέμαι είναι για το βαρύ φορτίο που σηκώνετε ολομόναχος και αβοήθητος στη μοναξιά αυτού του κόσμου..
που υποψιάζομαι είναι και η γενεσιουργός αιτία για τις πραγματικά καίριες επισημάνσεις που αφορούν τη πραγματικά πολύπλευρη συγκεκριμένη ανάρτηση και το βαθύτερο νόημα πίσω απο αυτή....

Μη δίνετε σημασία σε τυχόν παρανοήσεις...όσοι σχολιάζουν εδώ είναι με καλή πρόθεση και άριστοι στην επικοινωνία...
Εντάξει , υπάρχουν και οι κακές στιγμές...αλλιώς ίσως ήταν και βαρετή τόση τελειότητα..

Orelia said...
This comment has been removed by the author.
Ασκαρδαμυκτί said...

Παιδιά, σαν σήμερα το 1958, η Αριστερά (ΕΔΑ) έβγαινε αξιωματική αντιπολίτευση.
Και τι έκανε μια τρύπα στο νερό! Ως συνήθως...

Anonymous said...

βίαια επιδόθηκαν τα διαπιστευτήρια και με τον ίδιο τρόπο αποσύρθηκαν την ίδια στιγμή
δεν είναι και κακό, σκέφτηκε αμέσως μετά
με αυτόν τον τρόπο τουλάχιστον ένας θα ξέρει την αλήθεια μου
πως δεν είμαι άλλος από εμένα.
διπλοκλείδωσε πριν φύγει, όχι γιατί είχε κάτι άλλο να χάσει απο τις μνήμες του αλλά γιατί είναι άστοχο να αποστασιοποιείσαι συνεχώς απο τη μάζα
κι ο κόσμος διπλοκλείδωνε από καιρό και όσο πάει χειρότερα
η πείνα μεγαλώνει βλέπεις
mono-komati, λοιπόν
να δηλώνει την διαθεσιμότητα ή την δέουσα να κρατηθεί απόσταση; αναρωτήθηκε
όπως και νάχει όμως, μεγάλωσε την επιφύλαξή σου, χαμογέλασε κεφάτα προς το μέρος της μια που υπάρχουν κι αλλοι που σκέφτονται και γράφουν με τον δικό μου τρόπο
δεν είμαι μόνος..!
ή μήπως είμαι; αναρωτήθηκε φερνοντας στο μυαλό του τα λόγια του άλλου..
κι αυτός, τι ξέρει άραγε από τη νιότη μου;
μια ζωή πάλη για το σύνολο
για το όλον
νισάφι! καιρός ήταν να μπει σε πρώτο πλάνο το εγώ
ν' αντριωθεί
να θεριέψει
κι ας έγινε έτσι που μας έπνιξε
ή το πνίξανε; αναρωτήθηκε αμέσως
κι ας μάθει κι αυτό: αδύνατον να προκύπτει ο καίριος σχολιασμός αν κανείς πορεύεται μονος του στη ζωή όποιο κι αν είναι το φορτίο
όποιο!..
απαιτειται συμμετοχή για να φτάσεις να βλέπεις
ας είναι
με αυτά και με τα άλλα, ξεστράτησε το μυαλό του απο αυτό το πολυεπίπεδο κείμενο περι του ενυπνίου ή της αριστεράς συνείδησης
κι αυτή η τρύπα στο τέλος!
σάμπως τι που θεμελιώθηκε, δεν θεμελιώθηκε πάνω σε τρύπα
και για να δέσει, χρειάστηκε νερό..., αναλογίστηκε συνοφρυωμένος κι έκανε τους απαραίτητους ελιγμούς για να παρκάρει

takis said...

«…Άρχισε να προσπαθεί με τις πόρτες. Σαν σε ξενοδοχείο μόνο που αντί για αριθμούς είχαν ονόματα που κάτι του θύμιζαν αόριστα. Asteroessa, mrs smith, σπίθας, αλήτισσα, μαικα, κάντυ, diva, ασκαρ, δείμος του πολίτη κι άλλα πολλά…»


Αλήθεια ποιος ξέρει πως ανοίγουν οι πόρτες που οδηγούν στη νιότη του καθενός μας…
τι ξέρουμε άραγε ο ένας για τον άλλον εδώ ?...
Πόσο κοντά ήρθαμε και πόσο μακριά μείναμε σε αυτή τη πορεία σε αυτό το μπλόγκ και όχι μόνο εδώ…

Ήταν πράγματι καιρός να μπει σε πρώτο πλάνο το εγώ….

Το εγώ όμως ήταν στραπατσαρισμένο ..φοβισμένο…άτολμο να εκφράσει τις βαθύτερες επιθυμίες του ..τις αγωνίες και τους φόβους τοy...
είχε ευνουχιστεί από μόνο του...

Έμενε η πολυπόθητη « συμμετοχή»..επικοινωνία τη λένε αλλιώς …
Μερικές φορές αρκεί και μία λέξη σχόλιο για να νοιώσεις τον άλλον…
Σαν ένα χάδι που αν και μετέωρο, ηλεκτρονικό έρχεται και σε γαληνεύει...

Αντίθετα , άλλες φορές αρκεί ένα μόνο σχόλιο να καταλάβεις ότι το κενό δεν έχει σταματήσει να υπάρχει...
Mind the gap, το είπε κάποτε μια ψυχή, που σχολίαζε συχνά εδώ παλιά (δεν καταδέχεται πια..) ..πολλά ήθελε να πει σε εκείνο το σπαρακτικό κείμενο...
Ποιος ξέρει τι κατάλαβε ο καθένας που έτυχε να το διαβάσει...

Αναρωτήθηκε και αυτός για την επιστημονική εξήγηση της τρύπας στο νερό..

την έβλεπε σαν πηγάδι που είχε καταπιεί όλους αυτούς που πίστεψαν σε κάτι...

Αυτά σκέφτηκε συνοφρυωμένος κοιτάζοντας τον χρηματιστηριακό δείκτη...ενώ μπροστά του πέρασε για άλλη μια φορά η μικρή ξανθούλα...το καλοκαίρι θα ήταν δύσκολο...το έβλεπε απο τώρα.

Anonymous said...

takis, λοιπόν!
αξιοπρεπέστερο οπωσδήποτε από εκείνο το χαιδευτικό που δεν αφήνει τα αγόρια να μεγαλώσουν και τους άντρες να εκσπερματίζουν χωρίς άδεια.. απρόσωπο ωστόσο, σκέφτηκε χτυπώντας ακόμη ένα άφιλτρο στο πακέτο του
απρόσωπο γιατί δεν αφήνει ίχνη της γονεϊκής συνέχειας
τα καλοκαίρια
τα καλοκαίρια που ήταν έτσι κι αλλιώς δύσκολα από τότε που άρχισε να δουλεύει
απο τότε που εναπόθετε τις προσδοκίες του σε αυτά και περίμενε την απόδωση των απαντοχών του
όπως και τα σαββατοκύριακα και τις αργίες
όπως με όλα που εναπόθεσε πάνω τους αυτό που ό ίδιος ήλπιζε σύμφωνα με το δικό του τρόπο κι όχι το μέτρο του άλλου, εκείνου που θα έκανε την προσφορά
όπως με το ΕΑΜ, την ΕΔΑ, το ΠΑΣΟΚ που θα έφερνε την αλλαγή, τη Δεξιά που θα πορευόταν σεμνά και ταπεινά, τον Γιώργο που δεν ανταποκρίνεται στο δικό του πρότυπο αρχηγού, τον Αλαβάνο με τον διαφορετικό λόγο και τον Τσίπρα που τον τοποθέτησε νέο και πάνω του κόλλησε αυτό που αυτός περίμενε και ποτέ ότι θα έδινε σε άλλους και δη νεότερούς του αντί για τον ίδιο
και την ξανθιά
την μικρούλα ξανθιά που την κρατά στο παιχνίδι γιατί μόνο σε αυτό κι όχι στην πράξη μπορεί ο ίδιος να ελέγχει την πραγμάτωση των προσδοκιών του στο δικό του μέτρο με τη σιγουριά του δράστη και ταυτόχρονα του παραλήπτη στην ίδια κατάσταση
την μικρούλα ξανθιά που η πράξη θα αποδομούσε την σημειολογία της ύπαρξης της γι αυτόν και θα την εξαφάνιζε όπως σε όνειρο από ιδρωμένο ξύπνημα...
κουράστηκα, ομολόγησε στον εαυτό του περνώντας σταθερά τα δάχτυλα μέσα απο τα μαλλιά του
πιο πολύ για να ισιώσει τις σκέψεις του κι όχι τα ίδια
έπειτα, ευχαρίστησε για την διευκόλυνση που του δόθηκε με την αλλαγή της μορφής στην λίστα αναρτήσεων και, σβήνοντας το τσιγάρο στο τασάκι, πήγε να ξαπλώσει

takis said...

Aριθμημένες προσδοκίες.....

όπως ακριβώς τις αναφέρει ο Ανώνυμος..
αρχίζοντας απο τα καλοκαίρια φτάνοντας στη μικρή ξανθούλα...

Οντως είχε κουραστεί..
οι σκέψεις ήσαν ήδη "ίσιες".. ισοπεδωμένες θα έλεγε...

και όμως σήμερα είναι Παρασκευή και η προσδοκία του Σαβ/κου επανέρχεται απο μόνη της..
απο συνήθεια..χωρίς καν να την αποζητήσει.

Η μικρούλα του είχε πεί οτι δύσκολα και πολύ σπάνια φτάνει σε οργασμό....

Δεν κάπνιζε αλλά σκέφτηκε μήπως ήταν καλό να στρίψει ένα...
για τα φαρμάκια.

Anonymous said...

άνοιξε το πακέτο κι έκανε μια κίνηση σαν για να του προσφέρει το τσιγάρο που είχε ανάγκη για τα φαρμάκια..
αριθμημένες προσδοκίες.. αυτό κατάλαβες; τον ρώτησε μέσα απο την οθόνη
δε βαριέσαι! έτσι κι αλλιώς η ανάγνωση όπως και πολλά άλλα, είναι υποκειμενική υπόθεση, αντιγύρισε στην απογοήτευσή του και άναψε το δικό του τσιγάρο
άσσο και βγαίνω ή δυάρι καρώ και συνεχίζω; αναρωτήθηκε
άσσο!
άφησε τους ανθρώπους στα δεδομένα τους όπως τα έχουν οι ίδιοι δομήσει, συμβούλεψε τον εαυτό του
μην ανακατεύεσαι, συνέχισε μαλώνοντας τον
τι κι αν δεν καταλαβαίνουν πως όλα, απο τον άθρωπο που γεννιέται μέχρι το λουλούδι που φυτεύεται, μια τρύπα και νερό αποζητούν για την αρχή τους
την αρχή που δίνει τον καρπό της σαν φτάσει η ώρα
ποτέ πριν
άφησε τους λοιπόν στις δομές της δικής τους ζωής, στα σαββατοκύριακα και τις αργίες που έχουν τις περισσότερο πουλημένες μετοχές χωρίς πρόσωπο
άφησε τους, λοιπόν, επέμενε ο Ανώνυμος στον εαυτό του
αυτός ο Ανώνυμος που πρώτη φορά σχολίασε με αυτόν τον τρόπο εδώ και παντού και που μια μέρα ίσως δώσει μιαν εξήγηση γι αυτό, στον δικό του χώρο
ίσως...

καλή τύχη, έστειλε την ευχή μ' ένα μισόπικρο χαμόγελο
στην ξανθιά ή τον ώριμο;
δεν θα άφηνε να φανεί

έφυγε κλείνοντας γερά την πόρτα πίσω του

takis said...

Το χτύπημα απο το κλείσιμο της πόρτας του Ανώνυμου ακόμα ηχεί στα αυτιά του...

σαν να επικύρωνε την μη επικοινωνία..
σαν να σηματοδοτούσε την ώρα που πρέπει να κλείσει και αυτό το μπλόγκ...

Η μικρή ξανθιά του εξομολογήθηκε οτι ούτε μόνη της μπορούσε να φτάσει σε οργασμό..

Μία άλλη ψυχή του είπε οτι στέρεψε ερωτικά..

"καλή τύχη" ευχήθηκε ο Ανώνυμος ,

Ισως στο χώρο της ΜΗ επικοινωνίας να χρειαζόταν αυτή η κοινότυπη ευχή...

Το δάκτυλο του έμεινε μετέωρο πάνω απο το πλήκτρο delete για αυτό το μπλόγκ...

Δίστασε,
πως μπορείς να σκοτώσεις το παιδί σου σκέφτηκε..

Ως συνήθως και εδώ υπήρχε απάντηση...
Μήδεια τη λένε.

Ηταν όμως γεμάτος ελαττώματα..ένα απο αυτά ήταν και η αναβλητικότητα..

Anonymous said...

χαίρομαι, είπε ο Ανώνυμος και βγήκε στο μπαλκόνι ανακουφισμένος
χαίρομαι που η αναβλητικότητα φάνηκε χρήσιμη
ποτέ του δεν κατάλαβε τις έμεσες "αυτοκτονίες" των μεγάλων
για τις πραγματικές, δεν το συζητάει καν
αλλά κι αυτές οι έμεσες, τον εκνευρίζουν
επιρρεπής στον χειρισμό, τράβηξε λάθος χαρτί για ακόμη μια φορά
δύο καρώ και συνέχιζε
όχι απο φόβο μην χάσει ο ίδιος αλλά απο τον φόβο του άλλου που θα έκανε την χαζομάρα
μεγάλοι άνθρωποι όλο βλακείες
πως να σταθεί ο κόσμος ύστερα
τι να απαιτήσεις από τα παιδιά μετά;
έλα! πάρε ένα απο τα άφιλτρα μου, προτείνε το πακέτο του στον κτήτωρα του χώρου
κι ας μην κάπνιζε...!
μη και ξε-μη η επικοινωνία υφίσταται
τι διάολο! μεγαλώσαμε για να μείνουμε παιδιά;
ζητήσαμε των παιδιών μας την άδεια πρώτα; αναρωτήθηκε αναστατωμένος
άλλη μια επικοινωνιακή παγίδα, σκέφτηκε και τίναξε τον καπνό προς τα πάνω
ας είναι

mono-komati said...

Ανωνυμος

Μονοι είμαστε και θα μείνουμε ,μονο που όταν δεν την αντέχουμε την μοιραζόμαστε έτσι για να λαφρύνει λίγο.
Και οι τρύπες με το νερό χάσκουνε έτοιμες να ρουφήξουν? ή να γεννήσουν? προσδοκίες
ανάκατες χωρίς σειρά και τάξη .
Κι αυτή η ξανθιά πάντα εκεί παρούσα
ούτε τα μάτια σου δεν τολμάς να κλείσεις σαν τον αγαπημένο σου εφιάλτη.
Αδυνατο να απαλλαγείς από τον ασυνείδητο εαυτό σου .
Κι αν μεγαλώσω την επιφύλαξή μου τι θα πετύχω δηλαδή οι μετοχές και πάλι πουλημένες θα είναι .
Διαθεσιμότητα!!! τι ωραία λέξη μόνο που αν γινόταν πράξη θα αποδομούσε την σημειολογία της...

Και μην ξεχάσεις να βγάλεις το μάνταλο γιατί αυτή η "εξήγηση" που πολύ θα ήθελα να ακούσω, θα ήταν το πραγματικό μοίρασμα της μοναξιάς.

ΥΓ: τι θα γίνει ρε παιδιά μόνοι σας θα τα καπνίσετε όλα,δώστε και μένα ένα τσιγάρο.

takis said...

Αυτός που κάπνιζε μόνο για να πάνε τα φαρμάκια κάτω έστριψε ένα άφιλτρο και το πρόσφερε στη ΜΟΝΟΚΟΜΑΤΙ...
Εξάλλου, "μη και ξε-μη η επικοινωνία υφίσταται" όπως είπε και ο Ανώνυμος..
κατά ένα μαγικό και ανεξήγητο ίσως τρόπο..θα πρόσθετε.

"Δεν μεγαλώσαμε για να μείνουμε παιδιά ", συμφώνησε ακόμα μια φορά..

Επαιξε όμως το επικονωνιακό παιχνίδι, όπως εύστοχα επεσήμανε ο Ανώνυμος ...

έπαιξε σαν παιδί...

Κάποτε όμως τα παιχνίδια τελειώνουν...

Απο την άλλη,ζωή χωρίς παιχνίδι? ..

κοίταξε τα χαρτιά του..ζεύγη..
να μπλοφάρει ή να πάει πάσο? κέρδισε πρίν με την επικοινωνιακή μπλόφα ,αλλά τώρα?
Η μικρή τι θα έκανε στη θέση του?

Η μικρή δεν θα μπλόφαρε σκέφτηκε ήταν ακόμα αθώα...

"Μέσα" είπε, μπλοφάροντας...
ήξερε οτι είχε χάσει τελικά..
του έφτανε όμως μια μικρή επικοινωνιακή νίκη.
και ο αντίπαλος ήταν γενναιόδωρος..
θα του πρόσφερε το ταξί να πάει σπίτι..
εξάλλου αν έχει και αυτός παιδιά θα καταλάβει, σκέφτηκε και τράβηξε μια ακόμα ρουφηξιά, για τα φαρμάκια όπως συνήθιζε να λέει.

takis said...

ΜΟΝΟΚΟΜΑΤΙ

Εδω, εσύ ειδικά πρέπει να αισθάνεσαι σαν το σπίτι σου..προσθέτω μεζέ και τσιπουράκι..

Δεν ξέρω τι χαρτί πρέπει να τραβήξει ο Ανώνυμος για να έχεις απάντηση αλλά έχει ρέντα..απίστευτη θα έλεγα.

Anonymous said...

Α! μα τον Μπελένο και την μαύρη αλήθεια!
σήμερα, βλέπω μία τουλάχιστον γυναίκα ικανοποιημένη
κι αυτή είναι η Αυταρέσκεια του υπογράφοντος το κείμενο κάτω από το οποίο σχολιάζουμε
ανασύρει την περηφάνεια της ορθώνοντας τους μέχρι τούδε κύπτωντας ώμους της, δίνοντας ούτω την ευκαιρίαν εις το πληθωρικό ταύτης στήθος να ανατείλει εμπρός εις τους οφθαλμούς του απίστου κτήτωρος της
προτείνει δε αυτό προς το μέρος του, όχι για να τον προκαλέσει προς ερωτικήν συνεύρεσιν, αλλά, εκ της ευωδίας αυτού, ο εν εκπλήξει τελών άνδρας, να πιστεύσει εις το θαύμα..!
διότι πως αλλιώς θα μπορούσε να ερμηνευτεί απο την ομήγυριν αυτή η εν τω λόγω, τη αιτία, αναστάτωσις που προεκάλεσεν ο άγνωστος σχολιαστής;, απείγγειλε ο Ανώνυμος σαν να μιλούσε απο μέσα του ο Εμπερίκος, χαμογελώντας και ακουμπώντας την πλάτη του στη ράχη της καρέκλας
υπέγραψα Ανώνυμος , σκέφτηκε, και έδωσα την ευκαρία στην φαντασία και την περιέργεια αλλά και σε συνασθήματα να εκφραστούν
κι οι δυο όμως που προέγραψαν, μοιάζουν να έχουν σαν αφετηρία τους την ίδια αρχική υπόθεση και την οποία είμαι υποχρεωμένος να ανασκευάσω
είμαι; αναρωτήθηκε τοποθετώντας μικρή ποσότητα καπνού στο χαρτί ανάμεσα στα δάχτυλα του
είμαι
απο εντιμότητα προς τον συγγραφέα αυτού του κειμένου που προσπάθησα να σχολιάσω στην ουσία του και με τον οποίο μοιάζει να με ταυτοποιούν οι δυο του φίλοι
φίλοι;
φίλοι
αν όλοι τους το υποστηρίζουν, φίλοι
στον δικό μου χώρο όμως και όποτε θελήσω εγώ
και θα πρέπει να με ψάξουν
ας βάλω ένα ακόμη βαθμό δυσκολίας, πέρασε στο μυαλό του κι άναψε το τσιγάρο
δεν θα το μοιραζόταν με κανένα απόψε
αυτό ήταν δικό του
κοίταξε την κάφτρα με μισόκλειστα μάτια και βγήκε στο μπαλκόνι

Anonymous said...

γράφαμε ταυτόχρονα
οι συμπτώσεις ή οι ταυτίσεις;, πληθαίνουν

Anonymous said...

η μικρή δεν θα μπλόφαρε γιατί, δεν της επιτρέπεται να το ομολογήσει ευθέως αλλά έτσι συμβαίνει, ήθελε να μάθει να αισθάνεται
όπως άλλωστε κι η ψυχή που, νομίζει, στέρεψε ερωτικά
ας είναι

takis said...

Το πόκερ πάντα τον ερέθιζε.
και οχι μόνο αυτό που γδύνονται..

Σκέφθηκε οτι ο Ανώνυμος συμπεραίνει για πρώτη φορά λάθος...
ούτε και για το φύλο είναι σίγουρος..
εξάλλου τι σημασία έχει το φύλο..
ο πόνος έχει σημασία
και
η ηδονή, βέβαια, συμπλήρωσε.
(έχει αδυναμίες στις κοινοτυπίες).

Ο Ανώνυμος τον προκαλεί να βρεί τον χώρο του.
Το δαιδαλώδες κτίριο του διαδικτύου (όπως περιγράφεται στην ανάρτηση) όμως είναι πολύ μεγάλο για τις δυνατότητες του..
οι χώροι πολλοί και περίπλοκοι οι Ανώνυμες περσόνες έχουν την τέχνη να καμουφλάρονται επιδέξια μέσα σε φανταχτερά μπλόγκ και εξεζητημένες αναρτήσεις..
αυτός ένα φτωχό μπλόγκ- δωματιάκη κατασκεύασε, πιο λιτό και απο φοιτητικό, μήπως του θυμίσει τη νιότη του...και το δωμάτιο εχει εμφανείς φθορές πιά...

Τράβηξε μια ρουφηξιά κοιτάζοντας τα χαρτιά του..
Η μικρή είχε πάει στον άλλο κόσμο και επέστρεψε, με εμφανή κουσούρια όμως..αυτή όμως είναι μία άλλη ιστορία..
Η άλλη ψυχή (και αυτή μικρή είναι)
μπλοφάρει λίγο αλλά ουσιαστικά ο Ανώνυμος έχει δίκιο για αυτή ,δεν υπάρχει στέρεψη στον έρωτα.

Κοίταξε έξω, ο κήπος ήταν πολύ μεγάλος, πολύ κόσμος στο φρεσκοκουρεμένο γκαζόν όλοι είχαν ονόματα αλλά κατά κάποιο τρόπο ήσαν ανώνυμοι...σε λίγο θα άρχιζε η γιορτή.

Anonymous said...

ο πόνος κι η ηδονή
κατά κάποιο τρόπο η γνώση γεννιέται με πόνο και κυοφορεί πόνο κι ηδονή, σκέφτηκε
καλύτερα έτσι
καλύτερα που αναρωτιέται ακόμη και για το φύλο του, συμπλήρωσε την σκέψη λιγότερο αγχωμενος
υπέγραψα Ανώνυμος και το μόνο που δεν ήθελα είναι να δημιουργηθούν παρεξηγήσεις
καλύτερα έτσι λοιπόν
θα μπορούσε να συγχωρήσει ακόμη και το επικοινωνιακό κόλπο
άλλωστε, δική του η ευθύνη για την ανταπόκριση σε αυτό
το παιχνίδι;
το παιχνίδι μεγαλώνει τα παιδιά
το παιχνίδι που τα μαθαίνει και τα συνηθίζει στην συναναστροφή
το άλλο, αυτό στα δαιδαλώδη "κτήρια", λυπάται, αλλά το καταττάσσει αλλού, και το κρίνει αλλιώς
εξεζητημένος αυτός ο Ανώνυμος, όχι δεν του ταιριάζει
ανώνυμοι όπως ξένοι οι άνθρωποι στην γιορτή
όπως το ίδιο ξένος όφειλε ίσως τελικά να παραμείνει ο ίδιος
σάμπως όμως και την εδώ ταυτότητά του να έκανε γνωστή με τον τρόπο του, θα πάψει ξένος νάναι;
άλλωστε, αυτό του εξασφάλιζε κι η ανωνυμία του που επέλεξε
ας είναι
ο βορριάς κάνει αισθητή την δική του επιλογή να επισκεφθεί την πόλη κι ο ίδιος πρέπει να φύγει για την δουλειά
μπορεί και μέσα στην βδομάδα
μπορεί!
να δώσει την εξήγηση
με τον δικό του τρόπο πάντα

ΣΠΙΘΑΣ said...

BARUFOS και Anonymous, εξαιρετικοί!

Πολύ φινέτσα και στυλ!

Anonymous said...

Άφησε τα εργαλεία στο πάτωμα απορημένος και παραξενεμένος
Έψαξε στις τσέπες του γιατί από όλες τις εκδοχές, αυτή του πέρναγε από το χέρι και μπορούσε να ελέγξει την αλήθεια της
Μήπως είχε κάποιο χαρτί ξεχάσει να ρίξει στο τραπέζι; αναρωτήθηκε αποδιώχνοντας από το μυαλό του την εκδοχή του κακού συμβάντος ή ενός ακόμη επικοινωνιακού παιχνιδιού γιατί τα υπόλοιπα τα απέκλειε το ίδιο αυτό το παιχνίδι
Η περιέργεια κι ίσως κι η ματαιοδοξία που ευδοκιμεί ο χώρος, κερδίζουν την βαρεμάρα της επανάληψης στα πρόσωπα
Σίγουρα είχε χαρτιά που δεν είχε ρίξει στο τραπέζι αλλά το έκανε γιατί θα μπορούσε να προκαλέσει αρνητικά συναισθήματα, όπως θυμό, λύπη, κι αγανάκτηση ενδεχομένως
Ποιος θα μπορούσε να δεχτεί μια κριτική για την γνώμη του που θα τον ακύρωνε ή χειρότερα, θα του έδειχνε μονοπάτια σκέψης που πολύ πιθανόν να είχε από μόνος του αποκρύψει;
Εύκολο ας πούμε είναι, να βγεις και να πεις στον άλλο για την από επιλογή μοναξιά ή μοναχικότητα, γιατί αυτό σε αδειάζει από ευθύνες είτε αποδίδει αυτές στους άλλους αρκετές φορές;
Ή για το άλλο, το αθώα… ποιος είναι ο δικαστής κι επικριτής ενός ανθρώπου για να τον αθωώσει ή όχι και με ποιους νόμους άραγε; Αθώα επειδή κινείται κατά τα της καθεστηκυίας τάξης πραγμάτων στην ηθική και δεν τολμά να φανερώσει ή ακόμη χειρότερα, να αποδεχτεί της γυναικείας και νεαρής –πράγμα που επιτείνει την κατάσταση- φύσης της, τα φυσικά;
Όχι, δεν έχει άλλα χαρτιά να φανερώσει κι ότι έπρεπε το έπραξε
Καιρός να πάμε παρακάτω, παρότρυνε τον εαυτό του πρώτα από τους άλλους
Έπειτα, έσκυψε και πήρε τα εργαλεία
φινέτσα και στυλ! Ούτε κι αυτό ταιριάζει σε αυτόν τον Ανώνυμο κι ούτε που είναι ευγενής να ευχαριστήσει αλλά χάρηκε κι έντιμο είναι να το ομολογήσει, σκεφτηκε..

takis said...

Σκέφθηκε οτι αυτός δεν είχε άλλα χαρτιά να ρίξει στο τραπέζι..
Τα επικοινωνιακά του κόλπα επίσης έγιναν αντιληπτά..
παρόλα αυτά είχε πραγματικά σκεφθεί οτι αυτή ηταν μοναδική ευκαιρία να τερματίσει την διαδρομή αυτού του μπλόγκ...
τα σχόλια του Ανώνυμου έδιναν
τη δραματική ατμόσφαιρα που ταιριάζει σε αυτές τις περιπτώσεις.....
ο αέρας ειχε στεγνώσει όπως και οι σκέψεις του.
Οι συνήθεις σχολιαστές είχαν αποχωρίσει αφόρυβα...
για να αφήσουν χώρο στον Ανώνυμο? για να επικεντρωθούν στα καθημερινά τετριμένα?
για να ασχοληθούν με τα δικά τους φανταχτερά και μη σπίτια?
για να ανασυγκροτήσουν την περιέργεια και ματαιοδοξία τους?
Ποιός ξέρει..
τον πείραζε αυτό αλλά καταλάβαινε..

αυτό που τον προβλημάτισε πιο πολύ ήταν η αναφορά του Ανώνυμου στην επιλογή της μοναξιάς.
Να ήταν άραγε τα λόγια της Μονοκοματι που τον ενόχλησαν?
και όμως υπάρχει ευθύνη στη μοναξιά..
μπορεί να μην ήταν επιλογή του αλλά είχε και αυτός ευθύνη..
ευθύνη, που προσδιορίζεται απο εσωτερική αδυναμία κυρίως να ξεπεράσει τις δικές του αναστολές..
να αγκαλιάσει τον άλλον μέχρι να μη μπορεί άλλο πια..
αναστολές..φόβοι..
σαν ενα παιχνίδι που μεγαλώνει τα παιδιά..όπως ειπώθηκε παρα πάνω.

χαμογέλασε..επικοινωνιακό παιχνίδι το μπλόγκιν σκέφτηκε...
φυσικά έχει "φινέτσα και στυλ" αλλά πιο πολύ πόνο πίσω απο κάθε φινέτσα και στυλ..ξανασκέφτηκε..

Anonymous said...

πόνος λοιπόν!
περίεργο! θα ισχυριζόταν ότι ο μόνος πόνος είναι αυτός απο τα εργαλεία που του τραυμάτισαν το χέρι καθώς επιχειρούσε αυτήν την περίεργα ερεθιστική διαδικασία της διείσδυσης στο βυθό της αποχέτευσης το μεσημέρι
αλλά.. μπορούσε να το αρνηθεί στον takis;
ίσως αυτός να έβλεπε κάτι περισσότερο στον ίδιο όπως άλλωστε κι ο Ανώνυμος στους άλλους
σάμπως, έτσι δεν στέκει αυτό το παιχνίδι;
ευκολότερη η ανάγνωση του εαυτού από τον ξένο παρά τον ίδιο
στα παιχνίδια το τέλος ορίζεται απο την στιγμή που παίζει μόνο η μια πλευρά
έτσι και στο μπλογκινγκ
αν τον ενδιέφερε η επικοινωνία πραγματικά, θα γυρόφερνε τις γειτονιές ν' αφήνει μπιλιετάκια και θα ΄βλεπε φυσικά την απομάκρυνση ή αποστασιοποίηση απο το μέσον και των υπόλοιπων πολλών
άσε που.. αν σε ενδιέφερε πραγματικά θα είχες ήδη χρησιμοποιήσει τα ίχνη που άφησε αυτός ο Ανώνυμος
εκτός.. εκτός κι αν το ενδιαφερον περιορίζεται σε ορισμένα άτομα
Η λοιπόν! η μονοκόματη
κι αυτός; γιατί διάβαζε: μονό κομμάτι; αναρωτήθηκε
είδες; το ίδιο θέμα έχει πολλές αναγνώσεις
αυτό συμβαίνει και με την μοναξιά
η μοναξιά ήρωας
η μοναξιά ανάγκη
η μοναξιά κατάληξη κι επικάλυψη
η μοναξιά ως αποτέλεσμα επικοινωνιακού λάθους ή κοινωνικού αποκλεισμού
αποκλεισμός που μπορεί να προκλήθηκε απο τον ..πάσχοντα ή να προέκυψε από την απόρριψη προς τον ..πάσχοντα
τι από όλα;
δε βαριέσαι;
όποιο από όλα, θέλει δύναμη και μόνο να σκεφτείς ότι μια εκδοχή του είναι το δικό σου φταίξιμο μ' αιτία τις αναστολές σου, παραδέχτηκε ο Ανώνυμος κι έκανε μια κίνηση σα να έβγαζε το καπέλο στον συνομιλητή του
οι συνήθεις σχολιαστές αποχωρούν από παντού και πάντα αθόρυβα
όπως ακριβώς θα μπορούσες να κάνεις ή έχεις ήδη κάνεις κι εσύ, του ήρθε να φωνάξει
ποιο το όφελος;
τα πράγματα θα κυλήσουν όπως είναι να κυλήσουν
όφειλε όμως να υπενθυμίσει αυτό: όλα τα παιχνίδια, έχουν την δικιά του το καθένα ηθική
στο μπλογκινγκ ένα της κομμάτι είναι το μη delete του χώρου
είθιστε να μένει ανοικτός σε όποιον θελήσει να κάνει ένα ρετούς της μνήμης του και της ζωής του
κι ίσως έχουμε ένα χρέος να υποστηρίζουμε την ηθική στα παιχνίδια που μας έκαναν συντροφιά στη μοναξιά μας... φιλοσόφησε κι έκανε να ανάψει ακόμη ένα τσιγάρο
το τελευταίο της ημέρας, υποσχέθηκε
το τελευταίο της ημέρας..

Ασκαρδαμυκτί said...

Εγώ γέλασα με τον Σπίθα, που πετάχθηκε σαν πορδή, εκεί που οι Ανωνυμο-τάκηδες έδειναν ρεσιτάλ!

takis said...

Ανακάτεψε καλά τη σημαδεμένη τράπουλα..μοίρασε σε όλους..
Asteroessa, mrs smith, σπίθας, αλήτισσα, μαικα, κάντυ, diva, ασκαρ, δείμος του πολίτη κλπ...
όλοι πήγαν πάσο..
εγκατέλειψαν..
Εμεινε μόνο ο Ανώνυμος απέναντι του..σαν καρικατούρα του εαυτού του.. κόντρα στον "εαυτό" του ήξερε οτι θα μπλόφαρε..
παιχνίδι χωρίς τέλος σκέφτηκε..αυτή η κόντρα.

Υιοθέτησε αυτόματα τις εκδοχές-ορισμούς της μοναξιάς χωρίς να έχει ιδιαίτερη προτίμηση σε καμία.

Σαν "συνήθης σχολιαστής" είχε την τάση να αποχωρεί αθόρυβα..
όμως έβρισκε ηδονή να αποχωρεί με φασαρία..όσες φορές δεν τόκανε το μετάνοιωνε,σκέφτηκε.

Ελεγε οτι δεν είχε καλή σχέση με την τρέχουσα έννοια της ηθικής αλλά χειροκρότησε την άποψη οτι "έχουμε χρέος να υποστηρίζουμε την ηθική στα παιχνίδια που μας έκαναν συντροφιά στη μοναξιά μας.."..όπως το μπλόγκιν..
Ετσι απέρριψε το delete οριστικά...
απο υποχρέωση στο ρετούς της μνήμης.. αλλά και στο πεδίο μελέτης των ιστορικών του μέλλοντος, σκέφτηκε φιλάρεσκα αυτοσαρκαστικά!

Αναρωτήθηκε αυτόματα πόσα άλλα "παιχνίδια" κάνουν συντροφιά στη μοναξιά μας...
κοίταξε τη παλάμη του.., χαμογέλασε ..

σκέφθηκε και το βουβό κλάμα της μικρής που είχε πάει στα σύνορα της ζωής και επέστρεψε λαβωμένη..
Δεν θα μάθαινε ποτέ τι είδους μοναξιά υπάρχει στην εσχατιά της ζωής, η μικρή ήξερε αλλά δεν μπορούσε να μιλήσει για αυτό.
Καλύτερα όμως,
ξάπλωσε στον καναπέ άνοιξε μια μπύρα ανακάτεψε τη τράπουλα ...
όντως είχε μείνει αυτός και ο Ανώνυμος..
ή μήπως τελικά ήταν μόνος ?
Ή μήπως άλλαζε άποψη αν έψαχνε για τα ίχνη του Ανώνυμου?...

George said...

ήξερα οτι πολιτική και σεξ έχουν σχέσεις συναλλαγής αλλά σε τέτοιο βαθμό δεν το φανταζόμουν ποτέ.
Εκπληκτικό κείμενο.

Anonymous said...

You gave me reason to live
You gave me reason to live
Και δωσ’ του ο Τζο Κοκερ κι ο Θωμαίδης να κρίνει την συνεισφορά της ερμηνείας του στην απογείωση του τραγουδιού
Μα τον Μπελένο! Να ένα τραγούδι που θα άξιζε να αφιερώσει ο Ανώνυμος στον Takis και τον bar-ufo-s
Αυτό το τονισμένο και ταυτόχρονα δεμένο με τα υπόλοιπα στοιχεία του νικνέιμ του τελευταίου, s, σα να σημαίνει: σωπάστε! Ακούστε! Δώστε προσοχή επιτέλους!
Ας είναι
Σήμερα ο Ανώνυμος είχε κέφια
Κι από χτες είχε κέφια, το βράδυ που διάβασε την απάντηση του takis , και θα απαντούσε αλλά προτίμησε να απολαύσει εκείνο το παιχνίδι ευφυΐας με τον Αντονυ Χοπκνις στην τηλεόραση
Γιατί, αυτά είναι τα παιχνίδια στα οποία αυτός ο Ανώνυμος υποκλίνεται..
Μα την μαύρη αλήθεια, αυτό το: καρικατούρα, πολύ του ταίριαζε του Ανώνυμου
Περισσότερο από τα άλλα
Γι αυτό είχε κέφια
Και το άλλο όμως τον έκανε να γελάσει
Που κοίταξε ο Takis την παλάμη του
Όμορφα!
Ένα τον τρομάζει ακόμα σ’ αυτό το πήγαινε-έλα των σκέψεων
Η συνεχής και τέτοια αναφορά στην μικρή
Εσχατιές της ζωής.. μεγάλη κουβέντα, πολύ μεγάλη για να την σηκώσει σε όλο το βάρος της η μικρή
Παιχνίδι ή μεταφορά από την πραγματικότητα;
Παιχνίδι, αποφάνθηκε ο Ανώνυμος
Διαφορετικά θα συνέχιζε να υπάρχει αναφορά και στην ψυχή που παραιτήθηκε ερωτικά…
Ας ευχηθώ παιχνίδι, τέλειωσε αυτή του την σκέψη και προχώρησε
Να ψάξει τα ίχνη του Ανώνυμου.. αν δεν το έκανε μέχρι τώρα, μπορεί να σημαίνει και ότι δεν τον ενδιαφέρει
Όχι! Ο Ανώνυμος άφησε ίχνη για αυτόν που θα είχε ανάγκη να πιστοποιήσει την αλήθεια του, πως δεν είναι δηλαδή, κανένας από αυτούς που ο Takis μοίρασε την τράπουλα κι ούτε άλλος από αυτούς που σχολιάζουν εδώ χωρίς ταυτότητα
Έπειτα.. ποια σημασία έχει ακόμη μια διαδικτυακή προσωπικότητα στο δίχτυ της μοναξιάς και της μοναχικότητας ενός ανθρώπου; Αυτά σημαδεύονται από τα έξω. Τούτα τα μέσα είναι παρηγοριές, παραμυθίες
Κι ούτε που είναι αλήθεια η σκέψη του, σκέφτηκε, του άλλου η σκέψη
Η αλήθεια μετρούσε την διάθεση του Takis να επισκέπτεται τους φίλους του
Από κει ξεκινά το αλισβερίσι, ίσως
Γιατί, και δε μπορεί, θα το πρόσεξε κι αυτός, τα λεγόμενα, έστω και σύντομα, των φίλων του εδώ, καταδεικνύουν και απόψεις, και συναισθήματα, κι εκτίμηση και προσοχή
Όχι, αυτός ο Ανώνυμος είχε κουραστεί να σηκώνει τόση μοναξιά των άλλων πάνω του
Κι αυτό το παιχνίδι εδώ, που ο ίδιος ξεκίνησε, κι η ευθύνη του, κι ας είναι ανώνυμος, τον κούρασε, αλλά του αρέσει και τον ικανοποιεί, γι αυτό και συνεχίζει
Υπάρχουν δυο τύποι ανθρώπων σκέφτηκε ο Ανώνυμος
Αυτοί που κάνουν φασαρία για να κρύψουν αυτό που κινδυνεύουν αν προσέξεις κι αυτοί που πράττουν ήσυχα και κερδίζεις όταν τους προσέξεις
Οι δυό τους, bar-ufo-s και takis κάνουν ο καθένας την δικιά του μεγάλη φασαρία
Κάτι επομένως θέλουν να κρύψουν
Διαφορετικό ο καθένας από τον άλλο αφού διαφορετικοί είναι οι τρόποι τους ή μήπως όχι; αιφνιδιάστηκε από μόνος του ο Ανώνυμος
Ξέρει άραγε κανείς από τους δυο, τι; χαμογέλασε και σηκώθηκε
Είχε χαρμανιάσει τόση ώρα.. έστριψε ένα τσιγάρο κι έφερε στο μυαλό του τα λόγια του takis για την μικρή
Το μόνο που τον ανησυχούσε σε αυτό το μπλογκ ακόμη

και.. Ασκαρδαμυκτί.. κοίταξε με! ο Σπίθας ικανοποίησε την ματαιοδοξία αυτού του Ανώνυμου όπως κι ο ίδιος ομολόγησε και καθόλου δεν του άρεσε αντίθετα ο χαρακτηρισμός που χρησιμοποίησες.. φιλικά θα έλεγε ο Ανώνυμος αλλά κι αυτός, δηλωμένα εδώ και καιρό, δεν είχε καλές σχέσεις με την ευγένεια και την τρέχουσα ηθική

takis said...

Kοίταζε με παγωμένο βλέμμα το τελευταίο χαρτί...
ήταν χαμένος...
ευτυχώς που ο Ανώνυμος ήταν χαρούμενος και ίσως να μπορούσε να μπλοφάρει ακόμα.

Κατ'αρχή αποφάσισε να αναρτήσει ένα ποστ για τη μικρή για να λύσει την απορία του Ανώνυμου..
ενώ η άλλη ψυχή, που "παραιτήθηκε ερωτικά" , μπορεί και μόνη της να υπερασπιστεί τον εαυτό της όποτε θελήσει, σκέφτηκε.

Απο την άλλη πλευρά η Ανωνυμο- τακιάδα καλά κρατεί, σκέφθηκε φιλάρεσκα...
είναι ότι καλύτερο έχει συμβεί σε αυτό το μπλόγκ εδώ και πολύ καιρό...

Η αλήθεια είναι οτι ο Takis δεν αναζήτησε ίχνη του Ανώνυμου.
Θέλει να ξέρει ποιός είναι πίσω απο την αινιγματική περσόνα αλλά πιο μεγάλη σημασία για αυτόν έχουν τα ξεγυμνώματα ψυχών χωρίς καθόλου να υποτιμά και εκείνα των σωμάτων.
(περιττό να ομολογήσει την διέγερση που του προκαλεί ο συνδυασμός των δύο)

Τα πόστ στους διαδικτυακούς φίλους διαδέχονται το ένα το άλλο με ταχύτητα που δεν επιτρέπει πια να γίνεται διάλογος.
Αυτό είναι που τον πειράζει πιό πολύ στο μπλόγκιν.
Η συνειδητή αποφυγή της κουβέντας..
που είναι και η πραγματικότητα στα περισσότερα μπλόγκ..
καμιά φορά και στα φιλικά μπλόγκ..
εκδήλωση αδυναμίας ?
Δεν αντέχει επίσης το καβάλημα των καλαμιών.
Ούτε την εξεζητημένη παράθεση απόψεων που έχουν την μορφή αποφθεγμάτων.

Εχει σκεφθεί οτι μπορεί να είναι εκτός κλίματος και εκτός εποχής..

Ναι, οι bar-ufo-s και takis είναι φασαριώδεις τύποι..ο καθένας με τη δική του προσωπική "φασαρία"..στην "διαφορετικότητα πραγματοποιούνται οι καλύτερες συνερεύσεις" λένε τα παλιά ρητά..και με το ισοζύγιο κέρδους/ζημίες να μην είναι ξεκάθαρο τις περισσότερες φορές.

Μία αισθητή διαφορά τους πχ. είναι οτι ο bar-ufo-s σπανίως σχολιάζει..ενώ ο takis ξημεροβραδιάζεται στα σχόλια φίλων προσπαθόντας να "διεισδύσει στα εσωτερικά" των άλλων..μερικές φορές ανερυθρίαστα...

δεν ξέρει καν αν έχουν κοινά βιώματα...πχ.δεξιός ο ένας αριστερός ο άλλος.

Θα συμφωνήσει με την επίκριση που έκανε στον Ασκαρδαμυκτί..
Καμία πορδή του Ασκαρ μπορεί να εκληφθεί σαν χάϊδεμα αυτιών εδώ..αν και καλοδεχούμενες αφου εξυπηρετούν ματαιοδοξίες...

Δεν θα απαντήσει στο ερώτημα του Ανώνυμου αν κάποιος εκ των δύο (bar-ufo-s, takis)ξέρει κάτι..

Ο Takis μπλοφάρει..και αυτός γοητεύεται απο ωραία αλλά και κούφια λόγια..
δεν μπλοφάρει όμως για τη μικρή..

ξανακοίταξε το τελευταίο χαρτί..
το πρόσωπο του παρέμεινε ανέκφραστο όπως οφείλει να είναι ενός καλού παίκτη πόκερ ή ενός καλού παίκτη στο μπλόγκιν, πρόσθεσε μέσα του.

Anonymous said...

Η συνειδητή αποφυγή της κουβέντας, χαρακτηριστικό του βίου, σκέφτηκε ο Ανώνμος φέρνοντας στο μυαλό του τόσους και τόσους που αναζητούν δυο καλά αυτιά να τους ακούνε αλλά και τους υπόλοιπους που τρέχουν δίχως πολλές φορές να μπορούν να αιτιολογήσουν το γιατί και ξεχνιούνται στην μη επαφή
η συνειδητή αποφυγή της κουβέντας, χαρακτηριστικό και των ..έξω με το κέρδος να περνά πλήρες στους ψυχολόγους
η χρηστικότητα του χώρου
η καλυμένη μοναξιά του
κι ο καπιταλισμός που καίει φλάντζες τρέχοντας να προλάβει τον εαυτό του... πέσαν βαριές οι σκέψεις στο μυαλό του Ανώνυμου κι ούτε το τσιγάρο του τον ησύχαζε
άλλωστε, ήταν κι αυτή η εμμονή με την αναφορά στη μικρή που τον απασχολούσε
και δεν ήταν που πίστευε πως μια ακόμη μπλόφα ξετυλιγόταν, ήταν που πραγματικά ανησυχούσε για την αλήθεια της αναφοράς
κι είχε άραγε ανάγκη απο ένα ποστ να επαληθεύσει τι;
όχι
αυτό ήταν έξω απο τις αρχές του
το ξεγύμνωμα της υπόθεσης ενός άλλου, ενός τρίτου σε μια κουβέντα
τα ποστς κι οι διαδικτυακοί φίλοι.. κι η συζήτηση κι η ανάγκη για επικοινωνία κι η ίδια η επικοινωνία κι οι αναστολές κι οι περιορισμοί και δεν συμμαζεύεται
θα έλεγε πως δεν είναι τα μπλογκς οι χώροι για συζήτηση, πως είναι τα φορουμς αλλά πάλι... ανάλογα με την θεματολογία κι η θεματολογία ανάλογα με τον κτήτωρα και τις ανάγκες του κι οι ανάγκες κι η θεματολογία ανάλογα με την εποχή κι αυτή η εποχή της άνοιξης και του καλοκαιριού στέλνει τον κόσμο έξω να ικανοποιήσει και τις υπό λοιπες αισθήσεις πλην της όρασης, έρχονται οι σκέψεις να πιάσουν τον χώρο τους στους νευρώνες του Ανώνυμου

δυο προσωπικότητες λοιπόν που συμπληρώνει η μια την άλλη; οι δυο, takis και bar-ufo-s;
οι ίδιοι ξέρανε
αυτός το μόνο που μπορεί να ξέρει είναι ότι θα έπρεπε να πάει τέσσερα και παραπάνω χρόνια πίσω για να θυμηθεί πως απόλαυσε μια τέτοιου είδους συνομιλία σε διαδικτυακό, άλλον, χώρο
η ικανοποίηση τεράστια και επικάλυψε την κούραση και την ευθύνη που ένοιωσε κάποια στιγμή κι ακόμη το ίδιο
κι αυτό που όφειλε να κάνει, δίνοντας βήμα στο τέλος αυτής της ανωνυμοτακιάδας, να ευχαριστήσει δίχως βαθυστόχαστες αναλύσεις

...

Anonymous said...

...

μεγαλωμένος ο ίδιος με το σύνθημα "τι Πλαστήρας τι Παπάγος;" αντι για παραμύθια μπρος απ την πολυθρόνα του παππού, και με τις μνήμες των παιδικών του βαθειά στην αριστερά, η αναφορά του στην ..τρύπα και το νερό που χρειάζονται όλα για να στεριώσουν, είχε την αρχή της στην ένταση που του προκάλεσε ο αφορισμός εκ μέρους του Ασκαρδαμυκτί για το αν και τι πέτυχε η ΕΔΑ και με το "παράπονο" ή το ερώτημα, απορία, αν η ιστορία γράφεται αντικειμενικά παρά ποτίζεται απο την φιλοσοφική τάση του γράφοντος αυτή

ένα πράγμα που διδάχτηκε στο διαδίκτυο αυτός ο Ανώνυμος είναι να σέβεται ή τουλάχιστον να προσπαθεί να κάνει έτσι, τα διακριτικά των νικς
για κάποιους σημαίνουν κάτι
με αυτή τη λογική, προτίμησε να διαβάσει: μονό κομμάτι αντί για μονοκόματη την mono-komatiέξυπνη γυναίκα και προσεχτική αναγνώστρια, εκτίμησε εξ αρχής ο Ανώνυμος και θα συμφωνούσε μαζί της σε τμήματα των επισημάνσεων της για τα πολιτικά πράγματα αλλά το θέμα της παρουσίας του στο μπλογκ αυτό ήταν η αρχική ανάρτηση κι όχι το πήγαινε έλα των ευθυνών στο πολιτικό χώρο

takis, εξαίρετος συνομηλιτής ή παίχτης; χαμογέλασε ο Ανώνυμος στην σκέψη της γκριμάτσας του Τάκη σε αυτό του το σχόλιο
παίχτης
δεν χάνει την ευκαρία να συνδέσει το καίριο με το ερωτικό (ή τον ερωτισμό;)
εξαιρετικός όμως και τέλειο συμπλήρωμα του υπογράφοντος την ανάρτηση
συμπλήρωμα αφού ο τελευταίος δεν εμφανίζεται να υποστηρίξει το κείμενό του [εκτός κι αν... η εκδοχή αιφνιδίασε τον Ανώνυμο..]

bar-ufo-s, λοιπόν ο συγγραφέας κι ενδεχομένως ο δράστης του ονείρου, που όμως αρκείται στο έναυσμα δίχως να υπεισέρχεται στην διαδικασία του διαλόγου για να το υποστηρίξει ή να το αναλύσει
ελιτισμός; ή σκέτα το χαρακτηριστικό ανθρώπου ο οποίος ολοκληρώνει αυτό που θέλει στο κείμενό του
παρατηρητής, πάει να πει, κατέληξε ο Ανώνυμος κι έκανε να ανάψει ένα τελευταίο τσιγάρο
όπως και νάχει.., Κύριε.. εύχομαι να αποδειχθείτε σκληρός ανταγωνιστής του εαυτού σας κι όχι να αδράξετε, αλλά να δημιουργήσετε ε σ ε ί ς την ευκαιρία σας να δημοσιεύετε τα κείμενά σας κάποτε στον έντυπο τύπο όπως γνωστοί και ικανοί για τον κόσμο δημιουργοί
προσκυνώ την μεγάλη σας Παρασκευή του ανθρώπου... με κάθε ειλικρίνεια και όση κατάνυξη συσσωρεύτηκε χρόνια μέσα μου εμπρός από τα καντήλια όλων των Δεκαπενταύγουστων της ζωής μου


χαιρετώντας μη ξεχάσω αυτό που βρήκα κάπου...

Για μένα
μην ανησυχείς
Επέζησα
τόσων διαψεύσεων
μεγάλη αλήθεια μα ο Ανώνυμος φοβήθηκε τις προσδοκίες που ενδεχομένως προκάλεσε σε ορισμένους τουλάχιστον, εδώ μέσα...

έσβησε το τσιγάρο και βγήκε στο μπαλκόνι
οι πιτσιρικάδες είχαν απο μέρες κάνει κατάληψη της παιδικής χαράς και της ησυχίας του..
αυτό όμως δεν τον πείραζε καθόλου
αντίθετα...

Anonymous said...

Ποσο παει το ξανθο μουνι ρε παληκαρι για να παρουμε κι εμεις στα ονειρα μας!Υπαρχει κλειδαριθμος κι αν ναι πεστο μας για ν ανοιξουμε το ονειροδρομιο του μουνιου κι εμεις οι καψουρισες Λεσβιες. ΣΑΠΦΩ