105,5FM ..στο κόκκινο..(ή γιατί ντρέπομαι που ψήφισα Αριστερά..)

105,5 FM Radio ..στο Κόκκινο…ο σταθμός του ΣΥΝΑΣΠΣΙΜΟΥ

σήμερα, 10/12/2008 ώρα 16.53
συζήτηση τριών νέων σχολιαστών …για τα γεγονότα .
.η επανάσταση είχε ήδη ξεχειλίσει από τα μικρόφωνα ώρα τώρα...ήδη μισή ώρα άγρια επανάσταση, μετά δυσκολίας άντεχα......οπότε φθάσαμε και στα καμένα μαγαζιά.

Ξέρετε ότι το κάψιμο των μαγαζιών τα βοήθησε να κλείσουν μία ώρα αρχύτερα?…αφού ούτως ή άλλως θα έβαζαν λουκέτο μέσα στον επόμενο χρόνο εξαιτίας της οικονομικής κρίσης οπότε, «άμεσα ή έμμεσα» θα έκλειναν..
τι διαφορά υπάρχει είπε ο ένας από αυτούς, ένα α …είναι η διαφορά! (αυτό ελέχθει κατά λέξη!)

Οπότε σκέφτομαι και εγώ ο ανυποψίαστος ακροατής ..τους τα κλείσανε νωρίτερα για να τελειώνουν οι άνθρωποι …
μη πληρώνουν και εφορίες…


Α ρε έρμη Αριστερά !......τι σου έμελλε να πάθεις…από Τσίπρα να τη βρείς...και Αλαβάνο ,για να μάθεις..

Μπλογκοπαίγνιο και ένα μικρό κουίζ μαζί..ή το όργανο της ευχαρίστησης..

Η Αστερόεσσα με κάλεσε να γράψω ένα πόνημα με τις 5 λέξεις σερσέμης,εξάτμιση,ημίμετρο, ταριχεύω,σαϊτιά. Βέβαια στο δικό της χώρο τα πράγματα έχουν αγριέψει τελευταία με στόχους να γραφτούν έπη των 35 και άνω λέξεων ...εδώ όπως έχουμε ξαναπεί είναι φτωχικό το σπίτι..και οι 5 λέξεις βουνό φαίνονται...



Σερσέμη τον αποκαλούσαν γνωστοί και φίλοι.. δεν το πίστευε για τον εαυτό του …
αλλά να ,μια φορά προσπάθησε να δέσει τη σπασμένη εξάτμιση στο αυτοκίνητο του και εκεί απέτυχε ..μπορεί να είχαν δίκιο οι φίλοι…

σκεφτόταν τη ζωή του ..δουλειά, οικογένεια, παιδιά…που είναι τα ταξίδια που είχε ονειρευτεί σε μέρη μακρινά..
.. η ζωή του, ένα ημίμετρο, σκεφτόταν…
άσε και εκείνες τις ταριχευμένες σκέψεις γύρα από τα σεξουαλικά ..σαν απωθημένα του φαίνονταν ..
Εδώ και καιρό του είχε κολλήσει σαν έμμονη ιδέα αυτό που είχε διαβάσει κάπου, ότι δηλ.υπάρχει ένα όργανο στο ανθρώπινο σώμα που είναι προορισμένο μόνο για την ευχαρίστηση…
ναι , χρησιμεύει μόνο για ευχαρίστηση!.. για τίποτα άλλο.
Ανέτρεξε σε βιβλιογραφίες να επιβεβαιώσει τον παραπάνω ισχυρισμό…έκανε συλλογή από φωτογραφίες ..
Ωρες ώρες σαν σαϊτα του έσχιζε το μυαλό η σκέψη ότι είναι θύμα ενός ερωτισμού που υπάρχει μόνο στη φαντασία του… ότι τελικά τα πράγματα είναι πιο απλά ..ενα «βάλε- βγάλε», ίσως διανθισμένο με αρκετά γλυκόλογα.

..και όμως ακόμα τον εντυπωσιάζει το γεγονός της ύπαρξης αυτού του οργάνου στο ανθρώπινο σώμα…που συνεχίζει να εξάπτει τα μέγιστα τις ερωτικές του φαντασιώσεις…

Ηδη έχουν καλεστεί πολλοί...η Αλήτισσα, Dora Tsirka, Candy, Μamma, Mrs Smith , αν θέλουν μπορεί να συνεχίσουν.

UPDATE 7/12/2008

πω, πω ξέχασα τις λέξεις , συγνώμη!!!
Λοιπόν.....Αμάλγαμα, ενδόμυχα, νέκταρ, φιλαυτία,οργασμός

Σκέψεις επικαιρότητας...

1.H ορθοδοξία είναι το πιο προσοδοφόρο επάγγελμα στην Ελλάδα, μετά ακολουθεί η πολιτική.
(από το edito του Φ. Γεωργελέ της Athens voice ,20-26/11/2008)

2.Τριανταπέντε χρόνια μετά το Πολυτεχνείο και με τη γενιά του να έχει εξολοθρευτεί πλήρως από τη διαχείριση της εξουσίας…

35 χρόνια μετά, σε καθημερινή τηλεοπτική μετάδοση διακεκριμένοι φασίστες εκπέμπουν μίσος , αντιεπιστημονικές αλλά ευκολόπεπτες κραυγές στο όνομα της καθαρότητας του Ελληνισμού….

Αποσπάσματα από άρθρο* που γράφτηκε με αφορμή μια γυναίκα που άλλαξε σχολείο στο παιδί της γιατί μια καθηγήτρια στο μάθημα της ιστορίας ισχυρίστηκε ότι Χριστιανισμός και Ελληνισμός είναι δύο διαφορετικά πράγματα.
Σημειώνεται ότι ο Διευθυντής του σχολείου δεν υποστήριξε την καθηγήτρια.

*(από το ίδιο έντυπο, στο άρθ.του Ν.Γεωργιάδη.)

3...και στις ειδήσεις των 8 …
Μεγάλη αναστάτωση γίνεται για την ελεύθερη επιλογή του μαθήματος των Θρησκευτικών στο σχολείο…

Αθάνατη Ελλάδα…



ΥΓ Δεν ήθελα πολιτικό ποστ…
αλλά δεν κάνουμε πάντα αυτό που θέλουμε …
χωρίς πολλές φορές να ξέρουμε γιατί.

ΥΓ 2 Έχεις και κάποιους που μου κολλήσανε στο παρελθόν γιατί υποστήριξα τη Μ.Γιαννάκου...

...

ΟΛΟ ΚΑΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ SEX….

Κατακόρυφη μείωση της συχνότητας των σεξουαλικών επαφών τα τελευταία 2 χρόνια καταγράφει έρευνα (κράτησε 1 χρόνο και ολοκληρώθηκε τον Ιούνιο 2008) της Εταιρίας Μελέτης Ανθρώπινης Σεξουαλικότητας(ΕΜΑΣ).

Μερικά στοιχεία.

1.Συχνότητα επαφών.
Το 2006 (αντίστοιχη έρευνα)το 26 % έκαναν έρωτα 2 φορές την εβδομάδα ενώ το 2007 18% και το 2008 11%.

2. Τι είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη σχέση?
Το 42% απάντησε την οικονομική κατάσταση, το 31% την συναισθηματική και μόνο 16% το σεξ.
Δηλαδή η σχέση ιεραρχείται σαν καλή αν υπάρχει χρήμα, ασφάλεια και συντροφιά και λιγότερο σεξ.

3. Παράγοντες που επηρεάζουν τη σχέση
6 στους 10 θεωρούν ως κύριο παράγοντα που επηρεάζει τη σεξουαλική τους ζωή τα οικονομικά προβλήματα (41%) και το εργασιακό άγχος (21%)

4. ΣΕΞ και επάγγελμα
Αδυναμία στύσης εμφανίζει συχνά το 41% των ελευθέρων επαγγελματιών, το 38% των επιστημόνων ελεύθερων επαγγελματιών, το 28% των εργατών και μόνο το 13% των ιδιωτικών υπαλλήλων ,το 10% των στελεχών, 7% των δημοσίων υπαλλήλων και το 5% των τεχνιτών.
Σε δεινή θέση βρίσκονται γιατροί , δικηγόροι, αρχιτέκτονες κλπ αφού το 47% δηλώνουν «λίγο ή καθόλου ικανοποιημένοι από τη σεξουαλική τους ζωή» όπως επίσης και οι εργάτες με 35%

5. Τάξεις και σεξ.
Τα μεσαία στρώματα επίσης πλήττονται περισσότερο αφού…
55% από αυτούς που δηλώνουν πρόβλημα στύσης ανήκει στα μεσαία στρώματα
έναντι 23% που ανήκουν στα χαμηλά στρώματα και 22% στα ανώτερα.

6. Γάμος και σεξ
Οι παντρεμένοι επίσης πλήττονται περισσότερο αφού…
Ικανοποίηση από τη σεξουαλική τους ζωή δηλώνουν μόλις το 28% έναντι 72% των διαζευγμένων.

7. Κέντρο- περιφέρεια
Σύγκρουση περιφέρειας και κέντρου…αφού..
Οι Αθηναίοι έχουν περισσότερα προβλήματα και πάνε στους γιατρούς και γενικώς είναι πιο ενημερωμένοι σε αντίθεση με Θεσσαλονίκη και περιφέρεια που έχουν μεν λιγότερα προβλήματα αλλά δεν θέλουν και τον γιατρό και δηλώνουν ότι δεν έχουν καλή ενημέρωση γύρω από ζητήματα σεξ.

Τα συμπεράσματα δικά μας…


Σιγά μωρέ να μη πιστέψουμε τους ερευνητές.....
ξενέρωτοι επιστήμονες..μάλλον θα ανήκουν στο 47%...

Διανοούμενη νοικοκυρά...ή, γιατί ντρέπομαι καμιά φορά που είμαι άνδρας.

Ξυπνάει το πρωί ετοιμάζει τα παιδιά πρωϊνό κλπ ..τα πάει στο σχολείο τα φέρνει από το σχολείο τα πάει σε φροντιστήρια, μουσικές, γυμναστήρια ..ψωνίζει , μαγειρεύει, καθαρίζει το σπίτι …κάνει όλες τις υπόλοιπες δουλειές..
Ο άνδρας αμέτοχος σε όλα της έχει απαγορεύσει να δουλεύει ..
είναι αυτός που φέρνει τα λεφτά στο σπίτι ..
είναι αυτός που πολλές φορές έχει τη μοναδική πρόσβαση στους τραπεζικούς λογαριασμούς..
είναι αυτός που τα θέλει όλα τακτοποιημένα στο σπίτι.. από τις παντόφλες μέχρι το καθαρό και σιδερωμένο πουκάμισο…
Είναι αυτός που θα αποφασίσει πότε που και πως θα κάνουν έρωτα….και συνήθως είναι για τη δική του ευχαρίστηση…
Είναι αυτός που αν κάτι δεν πάει κατά τα μέτρα του αγριεύει, μπορεί να σηκώσει και το χέρι να επιβάλλει το «νόμο» του ισχυρότερου …να θυμίζει ποιος είναι το αφεντικό….

Διανοούμενη ?
ναι ,
στα όνειρα της...,
στα ποιήματα που γράφει κρυφά τα βράδια που βρίσκει μια ώρα ήσυχη σε μια γωνία του σπιτιού μέχρι εκεί που της επιτρέπει η βαριά αλυσίδα να φτάσει…

Τρίτος κόσμος ? Ανατολή ?
Μπα, συμβαίνει ακόμα και στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση αν διαβάσει κανείς τις στατιστικές για τη βία εναντίον των γυναικών στο σπίτι.

"Οι Ελληνίδες γυναίκες θύματα βίας που κατέφυγαν σε Κέντρο Υποστήριξης στη μεγαλύτερη πλειονότητα ανήκουν στην ηλικιακή ομάδα 45-55 ετών. Και έχουν υποστεί όλες τις μορφές βίας.

* Το 73% σωματική και ψυχολογική βία.

* Το 15,1% σεξουαλική και ψυχολογική βία.

* Το 11,9% μόνο ψυχολογική βία.

Οι γυναίκες αυτής της ηλικιακής ομάδας έχουν συμβιώσει με τον δράστη πάνω από 20 χρόνια γάμου, έχουν εξαντλήσει όλα τα όρια της αντοχής τους, συχνά με τίμημα τη σωματική και την ψυχική τους υγεία. Την κοινωνική απομόνωση. Την αποχώρηση από την εργασία τους ύστερα από απαίτηση-απαγόρευση του δράστη. Την απομάκρυνση από το άμεσο οικογενειακό τους περιβάλλον. Και τη σύγκρουση, την απόρριψη από τα παιδιά-εφήβους, που στις περισσότερες περιπτώσεις καταλογίζουν την ευθύνη σε εκείνη για όσα έχουν βιώσει στην οικογένεια."

Θερμιδομετρητής του Σεξ

Κυκλοφορεί με e mail


Γδύνοντας την>>
Με τη θέληση της..........12 Θερμίδες
Χωρίς την θέληση της......187 Θεμίδες

Ανοίγοντας το σουτιέν της>>
Με τα δύο χέρια...........8 Θερμίδες
Με το ένα χέρι............12 Θερμίδες
Με τα δόντια..............85 Θερμίδες

Φορώντας το προφυλακτικό>>
Ερεθισμένος...............6 Θερμίδες
Χαλαρός...................315 Θερμίδες

Προκαταρκτικά>>
Προσπαθόντας να βρείτε την κλειτορίδα της....8 Θερμίδες
Προσπαθόντας να βρείτε το σημείο G..........92 Θερμίδες

Στάσεις>>
Ιεραποστολικό..............12 Θερμίδες
"69¨ εσείς από κάτω........78 Θερμίδες
"69¨ εσείς από πάνω........112 Θερμίδες
Βαρελάκι...................216 Θερμίδες
4x4........................316 Θερμίδες
Ταρζανάτο..................912 Θερμίδες

Φάση οργασμού>>
Στ' αλήθεια................112 Θερμίδες
Υποκρινόμενη...............315 Θερμίδες

Μετά τον οργασμό>>
Μένετε ξαπλωμένοι αγκαλιά.......18 Θερμίδες
Πετάγεστε από το κρεβάτι........36 Θερμίδες
Προσπαθώντας να δικαιολογηθείτε
που θα γίνετε καπνός............816 Θερμίδες

2ος γύρος>>
Αν είστε:
20-29 ετών......................36 Θερμίδες
30-39 ετών......................80 Θερμίδες
40-49 ετών......................124 Θερμίδες
50-59 ετών......................972 Θερμίδες
60-69 ετών......................2916 Θερμίδες
70+.............................ΧΑΡΟΣ

Ντύσιμο>>
Στο χαλαρό......................32 Θερμίδες
Βιαστικά........................98 Θερμίδες
Με τον πατέρα της να χτυπάει την πόρτα.....1218 Θερμίδες
Με την γυναίκα σας να χτυπάει την πόρτα....3521 Θερμίδες

H Οsela μάλλον έχει δίκιο που έχει διαφωνήσει προκαταβολικά με τη δημοσίευση..
αλλά ποιός ακούει τους πολύ νέους τώρα....

OIKONOMIKH ΚΡΙΣΗ...

Κος Στάινμπρουκ (Υπουργός Οικονομικών Γερμανίας)
(Σε ομιλία του στο Γερμανικό Κοινοβούλιο αναφερόμενος στη κρίση που βιώνει η παγκόσμια οικονομία.)

«Οι μισές ευθύνες ανήκουν στις ΗΠΑ και οι άλλες μισές στην αγγλοσαξονική μαφία για διψήφια ποσοστά κερδοφορίας και μαζικά μπόνους σε τράπεζες και στελέχη εταιριών…»

πρόσθεσε ότι,

«οι επενδυτικοί τραπεζίτες και οι πολιτικοί στη Νέα Υόρκη, Ουάσινγκτον και Λονδίνο δεν ήταν έτοιμοι να τα εγκαταλείψουν όλα αυτά ..»

και τέλος δίνει και την εκτίμηση,

«Οι ΗΠΑ θα χάσουν το στάτους της υπερδύναμης στο παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα και θα πρέπει να συνεργασθούν με τις υπόλοιπες χώρες για πιο αυστηρούς κανόνες στις αγορές..»

Κος Σαρκοζύ (πρόεδρος Γαλλίας)

«να ανοικοδομηθεί ένας οργανωμένος καπιταλισμός με ρυθμιζόμενη οικονομία και έλεγχο των τραπεζών ώστε να υπηρετούν την ανάπτυξη και όχι την κερδοσκοπία..»

Σαν να παραδέχονται και οι δύο ότι η κρίση δεν προήλθε από συγκυριακή αστοχία αλλά από την προβληματική φύση και λειτουργία του υφιστάμενου συστήματος.

Κος Ανδριανόπουλος ( πρώην υπουργός Ν.Δ.)

«Δεν χρειάζεται να γίνει καμία παρέμβαση εκ μέρους του κράτους (βλ. αμερικανικό σχέδιο Πόλσον) …να αφεθούν να καταρρεύσουν όλοι οι προβληματικοί τραπεζικοί οργανισμοί…η αγορά θα αυτορυθμιστεί …»

Διαλέγετε και παίρνετε απόψεις.

Ήδη τα «τοξικά» προϊόντα τιμολογούνται μέχρι στιγμής σε 632δις δολάρια (Standard & Poor) ενώ σημερινές εκτιμήσεις της Μorgan Stanley τα ανεβάζουν σε 1,7 τρις…



Εγώ λέω να πάρω τα βουνά …
Εξάλλλου δεν χρειάζομαι και πολλά εκεί πάνω…
άσε που μπορεί να συναντήσω και καμιά βοσκοπούλα με πνευματικές ανησυχίες …..
αν και μου φαίνεται ότι οι βοσκοπούλες κατέβηκαν στις πόλεις...
κάποιες δε είναι τόσο πνευματικά ανήσυχες που γράφουν και σε μπλογκς……

ΥΓ. Τα παραπάνω είναι από πρόσφατα άρθρα στον ημερήσιο τύπο.
Κερδοσκόπος , Κέρδος
Δ. Καστριώτη, Το Βήμα
Α. Ανδριανόπουλος, Ημερήσια Σ/Κ

ΥΓ2. Η πρόθεση ήταν να ανεβάσω τον "θερμιδομετρητή του σεξ...." αλλά είπα να κάνουμε και λίγο πόλιτικς σε αυτό το μπλόγκ...οχι συνέχεια σεξ....(λέμε τώρα..)

UPDATE 09/10/08
ΕΓΓΥΗΜΕΝΕΣ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ

AΠΟΧΩΡΙΣΜΟΣ

Στο αεροδρόμιο ήσουν ψύχραιμος, εκεί που λύγισες ήταν στο σπίτι οταν αντίκρυσες το δωμάτιο της άδειο…ο κόμπος στο λαιμό ,που κάθε φορά σε φορτισμένες στιγμές προσπαθείς να τον πνίξεις γιατί, ως γνωστόν, "oι άνδρες δεν κλαίνε" , ήταν πιο δυνατός αυτή τη φορά….σε νίκησε …όσο και αν τον πολέμησες περπατώντας στο μεγάλο άδειο σπίτι..

Η απόφαση να φύγει πάρθηκε μέσα σε λίγες ώρες…της είπες ότι χάρηκες που είχε τη δύναμη να τη πάρει, κάτι που εσύ δυσκολεύεσαι να κάνεις σε παρόμοιες καταστάσεις…
Παρόλο που ήξερες ότι αυτό θα γινόταν σε κάποια κοντινή στιγμή σε πόνεσε πιο πολύ απ’ ότι περίμενες…
Απλά έπρεπε να το δεχθείς…

Όπως όταν δέχεσαι ότι μεγαλώνεις…

Δεν ξέρεις αν θα αλλάξει η ζωή σου από εδώ και μετά…
εξάλλου ποτέ δεν πίστεψες σε μεγάλα λόγια και ούτε ξέρεις αν αυτό αποτελεί στιγμή «καμπής»…πάντα έλεγες ότι κάθε στιγμή στη ζωή είναι εν δυνάμει στιγμή καμπής…όταν κοιτάζεις τον άλλον στα μάτια και νοιώθεις τη ζεστή του ανάσα πχ. μπορεί να αποτελεί στιγμή δικαιολογίας της ύπαρξης σου…στιγμή καμπής από την καθημερινότητα….

Έβαλες ένα Ηπειρώτικο μοιρολόι..
γιατί έτσι πάντα ξεκινάνε οι γιορτές ….με χαιρετισμό σε αυτούς που λείπουν..

επειδή ξέρεις ότι έφυγε να αγωνιστεί για τη ζωή, και αυτό , από μόνο του, σημαίνει «γιορτή».

AΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ...

(Εξάλλου το είπε και η Osela στο σχόλιο της στο προγούμενο ποστ..)

Σήμερα πήρα το σκυλί και περπατήσαμε στη βροχή....πολλή ώρα..με πολλές σκέψεις..βαριές σκέψεις...

Σκεφτόμουνα το παρακάτω τραγούδι...
το αφιερώνω σε αυτούς που "έφυγαν" πρόσφατα..
Συμεών Καλλιανέζο (με την άδεια της κόρης του..)
Π.Μ. , συνάδελφο που έφυγε ξαφνικά στον ύπνο του προχθές βράδυ...
Πρέπει να ήσαν και οι δύο, κατά κάποιο τρόπο, rolling stone...

AΠΟΥΣΙΕΣ - ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ

Απουσία από το μπλόγκιν ….
Αναρωτιέμαι για τις αιτίες..
Πρώτη αιτία η « καλοκαιρινή ραστώνη» (όρος που επιβλήθηκε από τα αγαπητά ΑΝΘΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ )
Δεύτερη, οι καλοκαιρινές διακοπές…λέμε τώρα..
Τρίτη, κάποιες βαριές σκέψεις περί μπλόγκιν ….

Κάποιοι μετά το καλοκαίρι μιλάνε για διακοπές…κάποιοι άλλοι δεν πτοούνται από καλοκαίρια και συνεχίζουν να μιλούν για τον εαυτό τους σαν να είναι το κέντρο του κόσμου….άλλοι πρέπει να μας τονίσουν με κάθε ευκαιρία τις επαγγελματικές τους ιδιότητες και πόσο σημαντικό αυτό είναι για όλους εμάς τους υπόλοιπους…άλλοι αισθάνονται ότι πρέπει να μιλήσουμε για την πολιτική επικαιρότητα….

Με τίποτα δεν ασκώ κριτική στους παραπάνω , απλά εγώ δηλώνω αδυναμία να μιλήσω για αυτά
.. (…λέτε?..είναι να μην αρχίσω!!..)

Δεν αρνούμαι ότι βασικός λόγος ύπαρξης του μπλόγκιν είναι ο ψυχοθεραπευτικός με ότι αυτό σημαίνει για τον καθένα μας…
Αυτό εξάλλου φανταζόμουνα ότι είναι και ο πρωταρχικός στόχος αυτού του μπλόγκ, με άλλα λόγια,να μιλήσουμε για εμάς ..
με ότι αυτό σημαίνει..
και όπου αυτό οδηγεί.
Για ψυχοθεραπεία είχε μιλήσει πριν 1 ½ χρόνο η αγαπητή So Far …
Ποιος να φανταζόταν τότε ότι δεν θα έχουμε καμία επικοινωνία σήμερα.. χωρίς προφανή αιτία και χωρίς να υπάρξει παρεξήγηση….
Η διαδικτυακή γνωριμία με τον αγαπητό SHADES σημάδεψε επίσης τα πρώτα βήματα αυτού του μπλόγκ.(σπάνια τώρα επικοινωνώ και με αυτόν..)
Με την αγαπητή Diva ακολούθησαν φοβερές παρεξηγήσεις (βλ. κοτέτσια κλπ) χωρίς να υπάρχει και κανένας ιδιαίτερος λόγος..
Ακόμα και με τα αγαπητά ΑΝΘΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ δεν αποφεύχθηκαν παρεξηγήσεις….

Αυτό με κάνει να σκέφτομαι ότι η «ψυχοθεραπεία» δεν πετυχαίνει πάντα….

Από την άλλη, πολλά ενδιαφέροντα άτομα έγιναν «διαδικτυακοί φίλοι»..να μην αναφέρω ονόματα ..σχεδόν όλοι είναι δίπλα ,στα λίνκς
η συνεργασία πχ με τον Τυχάρπαστο ( τον μετέπειτα Μπαρούφο ,!,για όσους δεν το γνωρίζουν.. ) απετέλεσε κομβικό σημείο για αυτό το μπλόγκ …κάποιοι μπερδεύτηκαν με το όνομα Τάκης, Τάκης εγώ Τάκης αυτός, από άλλο βέβαια όνομα…

Πιστεύω ότι το ίδιο θα γινόταν και στη πραγματική ζωή αν υπήρχε η ευκαιρία...

Εδώ η «ψυχοθεραπεία» που λέγεται μπλόγκιν φαίνεται να πετυχαίνει…

Έτσι λοιπόν, όπως και στη πραγματική ζωή δεν λείπουν οι στεναχώριες και οι χαρές.
Κοινοτυπίες θα μου πείτε, συμφωνώ..

Λέω να συνεχίσω ..γιατί, να μη το κρύβω, μου πέρασε η ιδέα να σταματήσω.


ΥΓ. Άσχετο.
Αν κάποιος θέλει να διαλέξει ζώνη για τη μέση του και βρεθεί στο αεροδρόμιο ORLY στο Παρίσι δεν έχει παρά να πάει στα απωλεσθέντα και να πει ότι έχει χάσει μια ζώνη …θα του φέρουν 3 κούτες να διαλέξει!...Φαντάζομαι κάτι παρόμοιο θα συμβαίνει και σε άλλα μεγάλα διεθνή αεροδρόμια.

Απόγευμα στη Μύκονο

Η θλίψη, όπως στη γη θαμμένοι σπόροι, φωλιάζει μέσα σου. Θα φυτρώσει μια μέρα. Θ' απλωθεί στο πρόσωπό σου, όπως νεαρή χλόη. Θα σου χαρίσει την ομορφιά του ξέφωτου μιαν ηλιόλουστη ανοιξιάτικη μέρα. Τα δάκρυά σου θα την ποτίζουν. Ύστερα θα φουσκώσουν και θα γίνουν θάλασσα, όμορφη, σαν αυτή που αντικρίζουν γερασμένοι άνθρωποι απόγευμα, λίγο πριν βυθιστεί ο ήλιος, απ' την ταράτσα ενός ξενοδοχείο στη Μύκονο ή σ΄άλλο κυκλαδίτικο νησί. Μένουν με το βλέμμα τους απλωμένο και το μυαλό τους σκόρπιο. Κάπου κάπου αργοκινούν τα χείλη τους για να ψιθυρίσουν αδιάφορα κάτι για την ομορφιά της χρυσοπόρφυρης χαράδρας που ανοίγει ο ήλιος στα σωθικά της. Έπειτα μένουν να παρατηρούν ένα ιστιοφόρο, μνήμη πανάρχαια θαρρείς από μια ζωή που δεν τους ανήκει πια, κι εκείνα τα ταχύπλοα, που διασχίζουν γρήγορα τον ορίζοντα τους, διάττοντες της μνήμης, ή ίσως εικόνες από ένα μέλλον που δεν τους περιέχει, πριν ξαναχαθούν στο σκοτάδι. Έτσι κι εσύ, θα γαληνέψεις. Παραδομένος στην αποδοχή της ήττας, που λιώνει τις ασπίδες και σ΄αφήνει γυμνό να προσπαθείς να καταλάβεις τί αγγέλλει ο άγγελος που στέκεται μπρστά σου. Έπειτα χωρίς φόβο θα βαδίσεις πάνω στα κύμματα προς το σημείο που η θάλασσα αντιστρέφει τον ορίζοντα και ανοίγει τη πόρτα για τον Παράδεισο της νοσταλγίας σου.

Παιχνίδια

Το παιχνίδι είναι ένα πάθος, που προκαλεί απόλαυση και οδύνη.
Η μεγαλύτερη απόλαυση ενός παίκτη: τα κέρδη
Η δεύτερη μεγαλύτερη απόλαυση:οι ζημιές.
Η μεγαλύτερη ηδονή του παίκτη είναι η ένταση ανάμεσα στο κέρδος και τη ζημιά.

Andre Kostolany (Απο την Ημερησία της 18.07.08)

Λέχθηκε για τους παίκτες του χρηματιστηρίου αλλά φαντάζομαι οτι ισχύει και αλλού.

Kοτέτσι - No label

κοτέτσι το (ουσιαστικό) [ ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ :κοτετσ (σλαβ. λ. cotets) -ι] ο μικρός
χώρος που είναι κατάλληλα διαμορφωμένος για να μαζεύονται οι κότες, ο ορνιθώνας.

Αλλού γίνονται γάμοι, εδώ βαφτίσια…χαρές της ζωής δηλ….
Ενημερώνω ότι το μπλόγκ βαφτίστηκε από αγαπητή blogger σε κοτέτσι και κατόπιν ωρίμου σκέψεως το αποδέχτηκα.

Μέχρι τώρα το αποκαλούσα φτωχικό συγκρινόμενο με άλλα ιστολόγια, όμως ο νέος χαρακτηρισμός, κοτέτσι, νομίζω ότι του ταιριάζει καλύτερα.

Για τους θαμώνες –επισκέπτες εξηγούμαι ότι ο προσδιορισμός «κότα» αφορά εξίσου άνδρες γυναίκες , για να μη έχουμε άλλες παρεξηγήσεις.
Εξάλλου τώρα τελευταία υπάρχει μια γενικότερη σύγχυση φύλων στο μπλογκοχώρο οπότε επισημάνσεις σχετικά με το φύλο ίσως είναι περιττές.

Διευκρινίζω επίσης ότι το κοτέτσιον τούτον δεν είναι περιφραγμένο (σε αντίθεση με παραδοσιακά κοτέτσια) οπότε κότες , κοτούλες , κοκόρια αλλά και πονηρές αλεπούδες περιφέρονται ελεύθερα εντός και γύρω από αυτό!..

Ακόμα δεν έχει αποφασισθεί ποιος θα αναλάβει το ρόλο του κόκορα !…
χρειάζεται όμως ?
άσε που «όπου λαλούν πολλά κοκόρια αργεί να ξημερώσει..»

ΥΓ. Το ιστολόγιο αυτό δεν επιβάλλει καμία λογοκρισία στις απόψεις που διατυπώνονται εδώ ούτε κάνει προτροπές συμπεριφοράς με οιονδήποτε τρόπο στους επισκέπτες. Αλλιώς δεν θα έχει λόγο ύπαρξης.

Στηρίζεται στο χιούμορ και ελπίζει πάρα πολύ ότι οι κάθε είδους παρεξηγήσεις και διαφορές λύνονται στη βάση του σεβασμού της άποψης του άλλου.

Όχι ίσως χωρίς πόνο και κλάμα.

αλλά μπορεί έτσι το τελικό αποτέλεσμα να αξίζει περισσότερο …

«αν δεν αγωνιστείς και δεν πονέσεις.. .»...που λέει και ο λαός…
(ισχύει και για το σεξ , για να μη ξεχνιόμαστε δηλ.!..)

YΓ2. Στεναχωριέμαι, είναι αλήθεια....αλλά..

.................

Good old sex....

Σαν φαντασία, μνημόσυνο στη μπλογκο- κλίκα του προέδρου Σαρδό.

Ο τίτλος είναι εμπνευσμένος από ένα σχόλιο της Diva σε πρόσφατο ποστ της .


Ήρθε από την άλλη άκρη του κόσμου όπως σχεδόν κάθε καλοκαίρι τα τελευταία χρόνια για λίγες μέρες διακοπές…
πετυχημένη μάνατζερ σε πολυεθνική , παντρεμένη , με 2 μεγαλωμένα παιδιά ,ώριμη αλλά με νεανικό σώμα …
δεδηλωμένη λάτρης του σεξ το οποίο απολαμβάνει σε καθημερινή βάση με τον άνδρα της.
Δεν της αρκεί όμως.
Είχε εκμυστηρευθεί καιρό πριν έρθει την επιθυμία να κάνει ταυτόχρονα σεξ με δύο άνδρες…
Το ζεστό εκείνο απόγευμα η επιθυμία της έγινε πραγματικότητα.
Τρεις απογευματινές ώρες πέρασαν με ατελείωτο σεξ …δοκίμασαν πολλά…κάποια πέτυχαν, άλλα όχι….τι σημασία είχε…
Δεν μπορούσε πια να μετράει τους οργασμούς της…..
Οι δύο άνδρες, είχαν τη σοβαρότητα που αρμόζει σε αυτές τις περιστάσεις …υπηρέτησαν το γυναικείο κορμί μέχρι τέλος ..όπως θα έπρεπε να κάνουν οι άνδρες-υπηρέτες της γυναικείας ηδονής..

Σεξ χωρίς συναίσθημα, χωρίς λόγια, απλό σεξ, άγριο σεξ χωρίς σκέψεις…..

Γυρίζοντας σπίτι ένοιωσε κενός από κάθε τι αλλά δεν τον πείραζε ιδιαίτερα..
Δεν συμπαθούσε κανέναν από τους δύο, θα έλεγε ότι τους αντιπαθούσε κιόλας…αρκετά μάλιστα…

Άφησε τις σκέψεις του να πάνε χρόνια πίσω ..
σε όλες τις ανατροπές που έγιναν στο θέμα σεξ….των μεγάλων ερώτων ..των μεγάλων προσδοκιών από τον έρωτα..
Κενό.
Το κενό ασκούσε πάντα μια γοητεία πάνω του…
και κατά διαβολική σύμπτωση κάποιοι γύρω του το αναφέρουν συχνά τον τελευταίο καιρό…

Δεν ήξερε τίποτα πια, ούτε αν ήθελε να ξέρει…
το κενό τον τραβούσε…όπως το μετέωρο βήμα στο βράχο..

Παιδικός σταθμός της πλατείας Κ.

Μόλις είχε φύγει από την επαγγελματική συνάντηση με το λαμόγιο της εταιρίας ….
Το λαμόγιο που δεν δούλεψε ποτέ …που τα κατάφερε όμως να έχει 15000 € εισόδημα το μήνα και μία μεγάλη περιουσία … καθήμενος ....άντε, το πολύ κανένα επαγγελματικό ταξίδι αναψυχής..
Προκαλώντας όμως …
κυρίως αυτό ..
η άνοδος του ξεκίνησε από τη προηγούμενη κυβέρνηση και συνεχίστηκε με τη τωρινή….κανείς δεν τον ενόχλησε ποτέ.
διαπλοκή δεν το λένε αυτό?

Η συνάντηση ήταν εκτός από επαγγελματική και «φιλική»…, πως αλλιώς να ήταν άλλωστε.. αφού χρόνια ήξεραν ο ένας τον άλλο.

Φεύγοντας περπάτησε να του φύγει το βάρος ..έφθασε μέχρι τη πλατεία Κ..στάθηκε έξω από ένα παιδικό σταθμό της περιοχής…το 90 % των παιδιών πρέπει να ήταν αλλοδαπά …όλων των χρωμάτων… από πολύ μαύρα έως κατάξανθα…
Τα παιδιά φυσικά ήταν όλα όμορφα αλλά χάζεψε πιο πολύ τις μαμάδες ….όλες του φάνηκαν εξίσου όμορφες.. κάποιες πολύ ωραίες γυναίκες ..μια ομορφιά που δεν ήταν μόνο σωματική αλλά που έβγαινε μέσα από τη κίνηση, το βλέμμα …..

Ναι, ίσως ήταν τα καθαρά βλέμματα…
σε αντίθεση με το σκοτεινό, καταστραμμένο βλέμμα του λαμόγιου…

ήθελε να ήταν στο πλευρό των καθαρών βλεμμάτων …της Ελλάδας των μεταναστών..
δεν ήξερε αν μπορούσε ή αν τον ήθελαν μαζί τους…
(κυρίως οι μαμάδες!...)

Κοινοτυπίες 2..,ή, Ενα e-mail που δεν έφυγε ποτέ..

Αφορμή για αυτό το πόστ στάθηκε και μια προηγούμενη ανάρτηση της Doras Tsirka για ανεπιθύμητη αλληλογραφία...αλλά και οι αναφορές που έγιναν στα σχόλια των ΜΟΝΟΚΟΜΑΤΙ και ΑΝΘΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ για τη μεθαυριανή πανσέληνο της 20 Μαϊου στο προηγούμενο ποστ...
Το μαίηλ που δεν στάλθηκε ποτέ λοιπόν...

" Δεν ξέρω γιατί σε σκέφτομαι ακόμα.

Αλήθεια , δεν κατάλαβα καλά γιατί συναντηθήκαμε εκείνο το βράδυ…
μάλλον για να τελειώσουμε μια σχέση…
«σχέση» !...ας πούμε καλύτερα «διανοητική επαφή» ..
Ούτε έχω καταλάβει τι ακριβώς έγινε μετά …

Μετά ήρθε εκείνο το εξομολογητικό σου mail σαν κραυγή απόγνωσης …
Θέλησα να σε έβλεπα τότε, να σε κράταγα πάνω μου …δεν έγινε.

Ανοησίες.
Έπρεπε να καταλάβω ότι κάπως έτσι τελειώνεις τις ανθρώπινες επαφές.…
δίνοντας ένα κομμάτι από τον εαυτό σου και αρνούμενη ταυτόχρονα την ίδια σου αυτή κίνηση σαν εκδήλωση αδυναμίας….
Είναι ακριβώς αυτό που δεν επιτρέπεις στον εαυτό σου …εσύ η επιτυχημένη..
να δείξεις την αδυναμία σου ..να δείξεις ότι “ο βασιλιάς είναι γυμνός από μέσα”…αυτός ο απίστευτα εγωκεντρικός βασιλιάς-εαυτός…

Κλείνω , λέγοντας αυτό.
Βλέποντας τις προάλλες το φιλμ «Εξιλέωση»…ο ήρωας της ταινίας σε κάποια στιγμή αντί να δώσει τις «καθώς πρέπει» σκέψεις-εξομολογήσεις του στην ηρωίδα
δίνει κατά λάθος τις πραγματικές του σκέψεις που ήταν μία και μόνο φράση :
«θέλω να σου γλείψω το μουνί»….

Μέσα στο σκοτάδι σκέφτηκα εσένα εκείνη τη στιγμή ..…
Χαμογέλασα..
μετά στεναχωρήθηκα ..

πίνοντας μπύρα το ίδιο βράδυ μετά το σινεμά με κάποιους φίλους σε σκεφτόμουνα ..σαν μια απίστευτα σεξουαλική γυναίκα που θα έπρεπε να απολαμβάνει το σεξ αφημένη στις προσταγές του κορμιού της χωρίς πολλές σκέψεις…κάτι που δεν σου είπα ποτέ.

Έχει περάσει καιρός από τότε….
Θυμάμαι ακόμα που μου έλεγες να προσέχω τα κενά ανάμεσα στους ανθρώπους …έλα όμως που σε εμένα το κενό ασκούσε πάντα μία μυστηριώδη γοητεία, έλξη και φόβο μαζί…
τι να προσέχω...
Ήταν μια διαφορά μας…μπορεί και σημαντική.
Αλλά , μετά απο ένα σημείο,..καμμία λεπτή διαφορά δεν παίζει ρόλο στις σχέσεις..

Εύχομαι να είσαι πάντα καλά σε ότι και να κάνεις.
Σε φιλώ γλυκά , ναι, στα πικρά χείλη… και εκεί κάτω… "

Kοινοτυπίες...

Ταξιδεύοντας για πρώτη φορά μόνοι οι δυο μας (συνήθως είμαστε με άλλους μαζί) αρχίσαμε να αναλύουμε το χωρισμό σου (Τον Πασχαλιάτικο χωρισμό σου..)
..είχαμε μπροστά μας 6 ώρες ταξίδι..
12 χρόνια ήσουνα μαζί με τον κοινό μας φίλο. Εδώ και μήνες υποψιαζόσουνα ότι κάτι συμβαίνει….πριν λίγο καιρό η υποψία έγινε βεβαιότητα …
Εχει σχέση με μία πολύ μικρότερη του από το περασμένο καλοκαίρι…
μπήκες στην άκρη…
Σε πειράζει αυτό.
Σε πείραξε πολύ θα έλεγα που βρήκε μία ομορφότερη και νεώτερη από σένα…
αλλά κράτησες την αξιοπρέπεια σου …δεν φώναξες, δεν τσακώθηκες.. ..δεν έγινες Κατίνα…
Παραξενεύτηκες που είδα τα πράγματα από τη σκοπιά του άνδρα όταν σου είπα να του δώσεις περιθώριο χρόνου…ή με άλλα λόγια να δεχθείς την παράλληλη σχέση για κάποιο διάστημα…δεν συμφώνησες, σχεδόν με κατηγόρησες…

Σε ρώτησα τι θα κάνεις αν ξαναγυρίσει σε σένα μετά από 3 μήνες…
Απέφυγες την απάντηση λέγοντας ότι δεν νομίζεις να γίνει αυτό ποτέ….

Μιλήσαμε πολύ στο ταξίδι….όσο δεν είχαμε μιλήσει τα τελευταία 10 χρόνια..
Αναλύσαμε πολλά ..σχέσεις με γονείς, με φίλους, περασμένους έρωτες….για εμάς..
Σε κάποια στιγμή άρχισες να κλαις σιωπηλά..

Δεν ξέρω, αλλά δεν μπορούσα να συγκινηθώ.
Σε κάποια στιγμή ήθελα να σου χαϊδέψω τα μαλλιά αλλά ήταν πιο δυνατή η αίσθηση της απόστασης…


Δεν σε έπεισα ότι οι σχέσεις βασίζονται στους σωστούς και απλούς συμβιβασμούς….
Ησουν και θα είσαι μία ασυμβίβαστη με αρχές και πιστεύω στις σχέσεις.
Δεν σε λυπάμαι.

Σε θεωρώ φίλη, είμαι δίπλα σου αλλά όχι για να κλάψω μαζί σου.

ΥΓ. Δεν ξέρω, μπορεί και να μην είμαι…

Μεγάλη και μεγάλη Παρασκευή.

«Η ζωή πώς θνήσκεις; Πώς και τάφω οικείς;» οι φωνές του Τάσου, αδελφός μου πρεσβύτερος, και του Τάκη, φίλος απ΄ τα πρώτα πρώτα χρόνια της ζωής, και επαγγελματίας τραγουδιστής τώρα, γεμίζουν τα τρία κλίτη της μικρής βασιλικής του Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης των παλαιοημερολογιτών. Κάθομαι σε μια καρέκλα στο σημείο που άλλοτε ήταν τα καφέ σκούρα στασίδια, που χώριζαν το μεσαίο από το δεξιό κλίτος. Τώρα τα στασίδια έχουν αποσυρθεί και στη θέση τους υπάρχουν καρέκλες. «Η ζωή εν τάφω κατετέθης Χριστέ» κι είμαστε πολλοί που ψάλλουμε ο Τάσος, ο Τάκης, εγώ, ο Αλέκος, το είδα να κάθεται στο παγκάρι στα κεριά, καλούν την κλάση μας για επιτρόπους αστειεύτηκα, κι αρκετοί άλλοι, έναν δυο τους είδα να στέκονται όρθιοι στη εκκλησιά με μικρά πλάι τους, εγγόνια μάλλον, κι είμαστε οκτώ, εννιά, δέκα, έντεκα, δώδεκα μέχρι και τα δεκαοχτώ και «η ζωή εν τάφω» όλοι μαζί και με δύναμη, και οι πολλοί σκεπάζουν με ευκολία τα φάλτσα και πρέπει να τα πούμε καλύτερα από τα κορίτσια, πιο γλυκές φωνές μα και πιο τσιριχτές, «Ο ωραίος κάλλει παρά πάντας βροτούς» ακούω τις φωνές τους και έχω τα μάτια μου στο πάτωμα, μάρμαρα μπεζ και πράσινα και καφέ που κάνουν σχήματα μα εγώ περπατώ πάνω σε πλακάκια κεραμικά, μικρά, που σχηματίζουν ρόμβους με τα άσπρα και μαύρα τους σχήματα και πάω προς την δεξιά πόρτα του ιερού, σχεδόν όλη τη μεγάλη βδομάδα είμαι εδώ μέσα, ντύνομαι «ξιφτέρ», εξαπτέρυγα τα έλεγαν οι δάσκαλοι κι οι μορφωμένοι μα για τη γιαγιά μου και τη μάνα μου ήταν «ξιφτέρια», τιμή μεγάλη και μεγαλύτερη ο μεσαίος που θα κρατάει το σταυρό, γίνονται μάχες μέχρι και ψιλές πέφτουν καμιά φορά για το σταυρό και μετά σχεδόν τρία τέταρτα, όπως τα υπολογίζω τώρα, μπροστά στην ωραία πύλη, όρθιος και έτοιμος να σηκώσω το σταυρό ή ότι άλλο μου ΄λαχε, όταν βγαίνει ο παπα-Νικόλας με τα’ άχραντα μυστήρια και διασχίζουμε βαδίζοντας το αριστερό κλίτος και το μεσαίο μπροστά στα σκυμμένα κεφάλια των γυναικών που έχουν κατέβει από τα στασίδια και μετά όταν βγαίνει με το βαγγέλιο μέχρι το «ευχαριστήσωμεν τω κυρίω» που κάνουμε υπόκλιση μπροστά του και φεύγουμε, έχει μάρμαρα τώρα το πάτωμα και τα στασίδια είναι καινούργια κίτρινα απ’ τα λούστρα του ξύλου, έχει και καλοριφέρ και κλιματισμό μα εγώ περπατώ στο δεξί διάδρομο πάνω στα ασπρόμαυρα κεραμικά πλακάκια που χρειάστηκαν μέρες μόχθου από τις γυναίκες της ενορίας, κι η μάνα μου πάντα ανάμεσά τους, για να καθαριστούν όσο περσσότερο γίνεται για να είναι λαμπερά τη Κυριακή της Λαμπρής, και αριστερά και δεξιά μου, στα καφέ σκούρα σχεδόν μαύρα στένα και άβολα στασίδια με τους μεντεσέδες των ανακλινόμενων καθισματων να τρίζουν και καμιά φορά να πέφτουν με πάταγο και να κοψοχωλιάζουν τους αφοσιωμένους, στέκονται οι μεγάλοι κι οι παππούδες, μερικοί με τα μπενεβρέκια τους, «τα μπινιβρέκιατς» στη λαλιά τους, έχουν ακουμπήσει στα στασίδια τα κασκέτα, όπως κι ο παππούς μου, ο Τάσος, δεν φοράει «μπινιβρέκ» αλλά φορά πάντα κασκέτο, και βλέπω το περιποιημένο στριφτό μουστάκι του και την πάντα καλοφτιαγμένη χωρίστρα των λευκών μαλλιών του, στέκεται κάπου στα μισά του κλίτους, κάτω απ΄ το μεγάλο παράθυρο, ενώ στην αρχή αρχή στέκεται ο πατέρα μου, εκεί στέκεται κι απόψε, στα 82 πια, κι ακούει το η «ζωή εν τάφω» από το στόμα του μεγάλου του γιου, και γυρίζω το κεφάλι μου αριστερά και στο βάθος η γιαγιά μου η Καλλιόπη, στο αριστερό κλίτος, σχεδόν απέναντι από τον παππού, ενώ η μάνα μου κάθεται σ΄ ένα καρεκλάκι πλάι στην πόρτα που βγάζει στ΄ αριστερό μέρος του προαύλιου, εκεί, που ανάμεσα στις αντριμνιές κατεβαίνουμε κρυφά να πιούμε λίγο νερό το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης απ΄ τη βρύση που έχει πλάι στο ποτάμι, γιατί «άμα χαιρετίστε το σταυρωμένο δεν θα πιείτε ούτε νερό μέχρι την ώρα που θα τον κατεβάσουν από το σταυρό» είναι η εντολή κι εντολή είναι κάτι που τηρείται και πάω προς την αριστερή πόρτα του Ιερού, εκεί που από το πρωί καθόμαστε σ΄ ένα τραπεζάκι και γράφουμε τα ονόματα, «αλλού τα ζωντανά, αλλού τα πεθαμένα» είναι η εντολή και νέες μάχες για το ποιος θα γράφει, καθένας κρατάει για τον εαυτό του την πίστη ότι αυτός είναι ο καλύτερος και πρέπει οι υπόλοιποι να κάνουν πέρα, κι είναι κι καμπάνα που χτυπάει πένθιμα όλη μέρα που προκαλεί μάχες γιατί δεν είναι ηλεκτρικές οι καμπάνες αλλά πρέπει να τραβάς το σκοινί για να σημάνει, «σειρά μου τώρα χτυπάς τόση ώρα εσύ» και πώς να συμφωνήσουν τα παιδιά στο τι είναι πολύ και τι λίγο και να τα σπρωξίματα κι οι βρισιές και το ξύλο μέχρι να βρεθεί κάποιος μεγάλος να βάλει σειρά στα πράγματα ή να υπερισχύσει η δύναμη κάποιου, «έρρανον τον τάφον αι μυροφόραι μύρα» γεμίζουν τη μικρή εκκλησία οι φωνές του Τάσου και του Τάκη κι ο νεαρός παπάς που στέκεται μπροστά στο στολισμένο επιτάφιο τον ραντίζει μα εγώ στέκομαι με το κεφάλι σκυφτό και περιμένω να με καταβρέξουν τα μύρα που σκορπίζει σπάταλα ο παπά – Νικόλας, με τη γκριζόλευκη γενειάδα του και τα σχεδόν ακατάληπτα λόγια που βγάζει από το στόμα του, φταίει η εγχείρηση που το μίκρυνε το κάτω χείλος λέει ο παππούς, πάντα γλυκός και ήρεμος ο παπα-Νικόλας, αμόρφωτος μα καλοκάγαθος, δεν δίστασα ποτέ να του φιλήσω το χέρι όσο ζούσε, κι έφτασε σε βαθια γηρατειά, «να κλείστε τα μάτια σας, τσούζει» ήταν η συμβουλή κι έχω τα μάτια μου κλειστά καθώς το ευωδιαστό μύρο με ραντίζει πλάι στον Επιτάφιο αλλά κι αργότερα όταν πια ακούω τους νεότερους να ψάλλουν από κάποιο σημείο της εκκλησιάς, κοριτσάκια με ομοιόμορφες στολές στοιχισμένα σε δυο σειρές ραίνουν με ανθοπέταλα τον επιτάφιο και η προσχεδιασμένη θεατρικότητα μου προκαλεί δυσφορία και κλείνω τα μάτια γιατί παπα-Νικόλας γυρίζει ανάμεσα στους εκκλησιαζόμενους και τους ραντίζει με μύρα «κλείστε τα μάτια σας, τζούζει» είναι η συμβουλή και κρατώ τα μάτια μου κλειστά, «ω γλυκύ μου Εαρ, γλυκύτατό μου τέκνο, που έδυ σου το κάλλος» δίνουν τα καλύτερα τους ο Τάσος με τον Τάκη και γυρίζω τα μάτια μου προς τη μάνα μου, ευλαβική και περήφανη για το γιο της, κουρασμένη με τα μαλλιά της αραιωμένα και το πρόσωπο αυλακισμένο ψιθυρίζει μαζί τους καθισμένη σ΄ένα στασίδι, κοντά στη γιαγιά μου τη Καλλιόπη, πεθαμένη είκοσι χρόνια τώρα, γυρίζω απ΄την άλλη, ο παππούς έφυγε το 1978, τριάντα ολάκερα χρόνια, στο στασίδι του κάθεται κάποιος που τον αναγνωρίζω μα δε ξέρω τ’ όνομά του, στη θέση του ο πατέρας μου, βλέπω τα’ άσπρα του μαλλιά τις πολλές και βαθιές ρυτίδες του, ξέρω ότι τον δυσκολεύει το δεξί του γόνατο και τον φοβίζει που άρχισε να θυμάται με κόπο τα ονόματα, μπινιβρικάδες δεν υπάρχουν πια, τα μπενεβρέκια τους για τα μυαλά των ανοήτων έγιναν πια είδος κατάλληλο για επίδειξη τις απόκριες, η αδελφή μου, άλλη μια ενοχή που κάνει την Παρασκευή μου μεγάλη, στέκεται εκεί που παλιότερα καθόταν η μάνα, η γυναίκα μου, τριάντα χρόνια τώρα, κατ’ ανάγκη μέτοχος τούτης της Παρασκευής των παρόντων και των απόντων, τα παιδιά μου δεν είναι γύρω, ο μικρός μου, διαπιστώνω μετά, είναι έξω από την εκκλησία, ο μεγάλος, προτίμησε τον υπολογιστή του, κι η φωνή του αδελφού μου, ίδια όπως τότε, που τραγουδούσε στην αυλή, πλάι στην ανθισμένη πασχαλιά «νιάτα πικρά μου που τ΄όνειρο χάσατε», χωρίς να ξέρει αυτός, χωρίς να ξέρω εγώ, τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτό, να ψάλλει κλείνοντας «αι γενεαί πάσαι ύμνον τη ταφή σου προσφέρουσι, Χριστέ μου» και να ενώνει τις γενεές πάσες, αυτές που υπήρξαν κι αυτές που υπάρχουν διασώζοντας στη ψυχή μου το κάλλος και ελαφρύνοντας λίγο το βάρος όχι της Μεγάλης Παρασκευής του πιστού, αλλά της μεγάλης Παρασκευής του ανθρώπου.

Και του χρόνου τους ευχήθηκα έξω απ΄την εκκλησιά πριν αρχίζει η περιφορά του Επιταφίου.

Καλή Ανάσταση.

Blogs ...links ..γείτονες..φίλοι

Κοιτάζοντας δίπλα τα λινκς των μπλογκο-φίλων..
Αναρωτιέμαι ..
Ετσι είναι και στη μπλογκόσφαιρα , όπως και στη ζωή…
κάποιους συναντάς στο πέρασμα της ζωής… «ζεις» μαζί τους για ένα διάστημα ..έρχεσαι κοντά τους ..τους ακούς ,σε ακούνε…τους αισθάνεσαι.. ίσως και αυτοί το ίδιο..
ενθουσιάζεσαι ..τους σκέφτεσαι σε άσχετες στιγμές..
Σε κάποια στιγμή αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση…
λιγότερη επικοινωνία.. αραιότερες επισκέψεις…λιγότερα σχόλια…ο ενθουσιασμός δίνει τη θέση του σε άλλα πράγματα …
στη λογική ίσως?
Αποξένωση …….
όπως και στη πραγματική ζωή…

Θυμάμαι μου πήρε καιρό να φτιάξω τη στήλη με αγαπητά λινκς..
Τώρα μάλλον πρέπει να αφαιρέσω κάποια ονόματα..
Μιλάω για Bebelac, Ναυαγό, Insomnia, Thelastrealanonymous, Αλήτισσα, Αλκυόνη, Maika, Aurora, Asteroid, So far (Mea Culpa),Sardonian, Γυφτάκι(+ Ντέφι, Λούκι), Zoi, Unlearn…
Ίσως για διαφορετικούς λόγους τον καθένα.

Αλλά δεν ξέρω αν και αυτό έχει νόημα..το αναβάλλω συνέχεια..ίσως και η αφαίρεση θέλει καιρό!..

Δεν ξεχνώ βέβαια ότι η επικοινωνία είναι από δύο πλευρές…

Ούτε βέβαια αναφέρομαι σε «ευθύνες» …σιγά τώρα, δεν υπάρχουν άλλωστε!

Αλλά η ζωή συνεχίζεται…και στο μπλόγκιν!.

Κονιτσιότικο Μοιρολόϊ ..Αφιερωμένο στην Αννα Κ.

Φίλη Αννα,λίγη μουσική απο την ιδιαίτερη πατρίδα σου..
που την αγαπάμε και οι δύο τόσο πολύ
εύχομαι κουράγιο σε αυτές τις δύσκολες στιγμές...

Umm Kulthum (1904-1975)

Η μεγαλύτερη τραγουδίστρια που έχει υπάρξει μέχρι στιγμής στον Αραβικό κόσμο.

Το αστέρι της Ανατολής .

Είχε το χάρισμα της συναισθηματικής επικοινωνίας με το ακροατήριο της και ήταν ξακουστή για τους αυτοσχεδιασμούς της , λέγεται ότι δεν είχε τραγουδήσει τον ίδιο στίχο δύο φορές με τον ίδιο τρόπο. Για το λόγο αυτό οι εκτελέσεις των τραγουδιών της είναι μεγάλης διάρκειας ενώ οι συναυλίες της διαρκούσαν συνήθως πολλές ώρες και αποτελούνταν από λίγα τραγούδια.

Λέγεται ότι οι Bob Dylan, Maria Callas, Jean-Paul Sartre, Marie Laforêt, Salvador Dalí, Nico, Bono and Led Zeppelin είχαν επηρεαστεί από αυτή.
Ο Ντε Γκώλ είχε αναφερθεί για αυτήν ως «Η Κυρία»

Η κηδεία της στο Κάϊρο , θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες ανθρώπινες συναθροίσεις στη ιστορία (πάνω από 4 εκ.)

Ένα μικρό δείγμα αυτοσχεδιασμού της φαίνεται στο παρακάτω βίντεο.
Στο You Tube υπάρχουν πολλά βίντεο για να τη γνωρίσει κάποιος καλύτερα.



Περισσότερα για αυτή στο παρακάτω βίντεο



UPDATE
http://allanzamzam.com/id109.html
Αρκετά πλήρες για άκουσμα ή δωρεάν κατέβασμα τραγουδιών της.

Κική Δημουλά...

Απο τη συνέντευξη της στον Θανάση Λάλα στο τελευταίο τεύχος του Freepress, FAQ, no3.

Για τους ποιητές.
Καθόλου έξυπνος δεν είναι ένας ποιητής.
Μην υπάρχει τέτοια πλάνη.
Είναι ένα ηλίθιο πλάσμα, το οποίο άγεται και φέρεται απ’αυτά που γράφει.
Πρώτα απ’όλα, αν δεν ήταν ηλίθιος , δεν θα καθόταν να περάσει αυτό το μαρτύριο .
Είναι πολύ σοβαρό αυτό.
Επίσης, αν από κάποιο ποίημα σωθεί ένας στίχος , είναι κέρδος..
χεσμένο το υπόλοιπο ποιήμα
Η δουλειά μου δεν ήταν να γράφω ποιήματα . η δουλειά μου ήταν να ζω ωραία .
Επειδή δεν κατάφερα αυτό έγραψα ποιήματα.

Για τη ψυχή.
Είναι υπό αμφισβήτηση αυτή η έννοια . Δηλαδή νομίζω ότι είναι μια πολύ ωραία μεταμφίεση του σώματος. Δεν μπορώ να φανταστώ τίποτα άλλο.

Για σχέση σώματος ,μυαλού ,ψυχής.

Το σώμα δίνει ρητές εντολές στο μυαλό που φροντίζει να εκτελεί τις εντολές με διάφορα κόλπα ,προκαλώντας διάφορες ανησυχίες.., τις καλλιέπειας αυτού πράγματος τις αναλαμβάνει η ψυχή.

Για το ψέμα και την ειλικρίνεια..
Είμαι κατά της ειλικρίνειας. Δεν υπάρχει λόγος να κάνεις τον άλλον να πονέσει χωρίς λόγο.
Το ψέμα είναι ευγενέστερο από την αλήθεια γιατί κρύβει πράγματα που μπορεί να απογοητεύσουν αυτόν που αφορούν.
Είναι ευεργετικό πράγμα το ψέμα. Εγώ πολύ το εκτιμώ.
Μισώ τους ειλικρινείς. Δεν είναι ειλικρινείς , είναι γαιδούρια.

Για τη σοφία
Δεν κερδίζει τίποτα ο άνθρωπος μεγαλώνοντας. Η σοφία είναι στέρεμα ορμονών.
Παύεις να κάνεις τρέλες παύεις να κάνεις λάθη διότι δεν έχεις ορμόνες.
Δεν έχεις πάθη . Βιολογικό είναι το θέμα. Για ποια σοφία μιλάμε?

Tο παράπονο της είναι ότι έχει δει πολύ λίγα πράγματα στη ζωή…τα οποία έχει μεγαλοποιήσει …

Μίλησε για πολλά άλλα
Για τη δυστυχία, τη θλίψη, τη μνήμη, τη σιωπή, τις ενοχές, τη τρέλα, τη πίστη, την ελπίδα, τον δημιουργό άνθρωπο, τους πολιτικούς ,τις διαφορές άνδρα – γυναίκας, τη φαντασία, το όνειρο…..

Πάντα είχα κάτι με αυτή τη γυναίκα...
τώρα τη συμπάθησα ...
μου αρκεί η παραδοχή της οτι γράφει ποιήματα επειδή δεν κατάφερε να ζει ωραία...

Πως τρελλαίνεται ενας άνδρας...

Αφού ο Barufos δεν καταδέχεται να απαντήσει στα σχόλια του προηγούμενου ποστ...

Αφιερώνεται το παρακάτω αριστούργημα της μοντέρνας ελληνικής μουσικής σε όλες τις αγαπητές επισκέπτριες αυτού του μπλόγκ...
σε αυτές που το εγκατέλειψαν, σε αυτές που τολμούν και το επισκέπτονται ακόμα...και ακόμα περισσότερο στις γενναίες που σχολιάζουν.....




Βοήθεια μας...........

Εμβατήριο

Κάποιο πρωί θα είσαι απών από το προσκλητήριο του φωτός.
Θα μείνεις ασάλευτος την ώρα που η μπάντα θα παιανίζει την έπαρση της μέρας.
Οχι από έλλειψη σεβασμού μήτε από βαριεστημάδα.
Θα είναι η δική σου μέρα.
Με πείσμα παιδιάστικο θα αδιαφορείς για τους ήχους του αγήματος των χρωμάτων
Αύρα θα γίνεις
Θα χαμογελάς με τα ξαφνιασμένα από τη πνοή σου υγρά πρόσωπα.
Την άλλη στιγμή θα φυτευτείς στη μνήμη τους.
Λουλούδι θα γίνεις,
Θα συνεχίσεις λουλούδι αειθαλές
αλλ΄όχι αιώνιο.

Μπλογκοπαίγνιο 2 v. Καρναβάλι....

Παιχνίδια χωρίς τέλος.
Η Αγαπητή Diva προσκάλεσε να δηλώσουμε τα 7 ελαττώματα που έχουμε.
Γυρίζοντας κάποια blogs (δεν λέω ποιά!!) είδα κάποιες δηλώσεις ελαττωμάτων που σκέφθηκα να τα βάλω πλάϊ πλάϊ...

Επάρση -Κόλλημα
Δειλία - Ευθιξία
Ξερολισμός - Εγωϊσμός
Αναισθησία - Κυριαρχικός
Ανοργανωσιά - Αναβλητικός
Υποκρισία - Αμέλεια καθηκόντων στο σπίτι
Ηδονοβλεψίας - Φαντασιόπληκτικος

Αναρωτιέμαι πόσο ταιριάζουν οι 2 αυτοί bloggers.....πάντως πρόκειται για 2 πραγματικές περιπτώσεις.... ανδρός και γυναικός...(ετσι ισχυρίζονται τουλάχιστον! )

Μη ρωτάτε για μένα ...έπρεπε κάπως να αποφύγω την απάντηση !
(Ναι, όλα τα παραπάνω μπορεί να είναι και δικά μου...σιγά τώρα..)

Update
H 1η στήλη είναι ανδρικής περσόνας και η 2η γυναικείας..

Αλλά το καρναβάλι είναι εδώ !!
χωρίς ελαττώματα..προφανή τουλάχιστον!!

Μπλογκοπαίγνιο 1....

Η φίλη Utopia έστειλε τη πρόσκληση για το παιχνίδι που οι κανόνες του είναι κάπως ετσι..

...1. πιάνουμε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά μας αυτή τη στιγμή2. το ανοίγουμε στη σελίδα 123 (αν είναι μικρό, παίρνουμε το επόμενο κοντύτερα σε μας, που έχει τουλάχιστον 123 σελίδες)3. βρίσκουμε την πέμπτη πρόταση 4. Αντιγράφουμε τις επόμενες τρείς δλδ την έκτη, έβδομη και όγδοη και 5. στέλνουμε πρόσκληση σε άλλους 5 άτυχους...

Ελα όμως που το βιβλίο ήταν ο Μέγας Ανατολικός του Μέγα Εμπειρίκου...και δεν ήταν ένα..
ήταν οι τόμοι 2 και 3...(τώρα θυμήθηκα οτι άλλους 3 τους έχω δανίσει/χαρίσει σε κάποιες φίλες....πριν κάποια χρόνια)

Πάμε λοιπόν. Τόμος 2..,χωρίς πολυτονικό όμως...που να το βρώ..

Μόλις επλησίασε ο πάστωρ , αναγινώσκων πάντοτε, η Τζέην εστάθη εις το μέσον του δρομίσκου και με ισχυρόν παλμόν καρδίας και με τη φωνή της αρκετά αλλοιωμένην, απο την συγκίνησιν που της έδινε η τολμηρά της πράξις, είπε "Άνθη!άνθη κοιτάξτε τα κύριε..θέλετε μερικά?..." Ο πάστωρ εστάθη εις απόστασιν δύο μέτρων και την εκοίταξε πάνω απο την Βίβλον. Ενα χαμόγελον που ήρχισε να διαγράφεται στα χείλη του, όταν αντίκρυσε την εύμορφον παίδα αμέσως εχάθη, μόλις αντελήφθη ότι εφαίνετο , κάτω απο το υψωμένον φόρεμα της, έν άλλο άνθος ασυγκρίτως ωραιότερον και ελκυστικότερον, και ο ιερεύς με ανοικτόν στόμα και με έκφρασιν απερίγραπτον εις το πρόσωπον του εκάρφωσε το βλέμμα του εις το χαρίεν μουνίδιον της Τζέην, ενω ουκ ολίγη σίελος εμφανισθείσα εις τας γωνίας των χειλέων του κατεδείκνυε όσον και η έκφρασις του , όσον και το βλέμμα του, αφ ενός πόσον μεγάλη ήτο η κατάπληξις του και , αφ ετέρου, και κυρίως, πόσον, μα πόσον του άρεσε το θελξικάρδιον πράγμα που του επεδείκνυε η κορασίς. "Ποιός ξέρει πόσο καιρό έχει να δή ένα μουνάκι ο καημένος!" εσκέφθη η Τζέην....

Βέβαια επέλεξα τη σελίδα 123 του τόμου 3 γιατί η αντίστοιχη του τόμου 2 που περιγράφει το "συμβάν" της Τζέην με τον μέγα μολλοσσό Μπόμπ υπό τα ευρέως ανοιγμένα όμματα της Γκρέτας και των δύο μικρών θεραπαινίδων ...
θα χαρακτήριζε οριστικά και αμετάκλητα αυτό το blog !....

Τώρα θα μου πείτε όταν μπλέκεις με παιχνίδια....
αλλά ας όψεται η Utopia ...για το λόγο αυτό λέω να μη προτείνω άλλους...σπάμε τις αλυσίδες!

Αναλογίες

Νύχτα στην Εγνατία. Η Καβάλα πίσω μου. Το γκάζι πατημένο, τα φώτα σβηστά. Κινούμαι στην ανυπαρξία, μέχρι που το σκοτάδι με ξερνάει σ' ένα υπερφωτισμένο, από εκατοντάδες λαμπτήρες στα πλαϊνά του δρόμου, διάστημα. Το διασχίσω σαν αναλάμπουσα ρουκέτα σε μερικά δευτερόλεπτα. Επειτα το σκοτάδι με καταπίνει πάλι.

Μεγάλα λόγια..κλπ

Μεγάλα λόγια, μεγάλες αγάπες, μεγάλες φιλίες….
Ναι , τίποτα δεν υπάρχει από όλα αυτά.
Μερικές φορές σου παίρνει χρόνο να καταλάβεις ότι είναι έτσι ακριβώς …
σε κάποιους παίρνει μια ζωή …(και τότε βλέπεις και κάτι αναπάντεχα διαζύγια στα 60 πχ…)κάποιοι δεν το καταλαβαίνουν ποτέ …και παιδεύονται…
άλλοι το ξέρουν και κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν…
άλλοι το ξεχνούν και ονειρεύονται για λίγο…
άλλοι (οι περισσότεροι) νομίζουν ότι φταίνε οι άλλοι!..

Υπάρχουν μόνο μικρά πράγματα στη ζωή που έχουν σημασία…
Μικρά σεμνά μεστά λόγια,
μικροί καλοί φίλοι,
μικρές αγάπες,
μικρές πολύτιμες στιγμές,
μικρά βλέμματα και συναντήσεις/αγγίγματα σωμάτων και σκέψεων που διήρκεσαν λίγο και ήταν πολύτιμα ..
όπως τα πάθη..
Πιστεύω στα πάθη.. όσο μπορώ..
αναρωτιέμαι αν έχω …
Μάλλον έχω ένα, τουλάχιστον! Είναι εντελώς απλό! ( όσοι παρακολουθούν το μπλόγκ το ξέρουν!)

ΥΓ. Σχεδόν ένα χρόνο στο blogging , μάλλον θα έπρεπε να κάνω αναδρομή τι έγινε .. με το blog , με εμένα αλλά και με άλλους bloggers..
Ομολογώ δεν μου είναι εύκολο ..δεν το περίμενα… ίσως το επόμενο.
Θα συνεχιστεί όμως ..έστω και κουτσαίνοντας.. όπως τώρα.

Δάνειο

Στείλε ουρανέ μου ένα πουλί..............................


....................................................(να πάει στο Τάκη υπομονή)................


ένα χελιδονάκι

Χρόνος-φθορά-ηδονή...

Ο συνεργάτης σε αυτό το blog ,Bar-ufo-s, (εγω τον αποκαλώ πάντα Μπαρούφο..) χωρίς να έχουμε συννενοηθεί ....(εξάλλου ποτέ δεν κάνουμε κάτι με συννενόηση σε αυτό εδω το μπλόγκ...πως άλλωστε να γίνει .... αυτός στη Θεσ/κη εγώ Αθήνα...αυτός "Δεξιός "εγώ "Αριστερός"..αυτός Ελυτικός εγώ Σεφερικός...αυτός ποιητής εγώ πεζός.... )
ξεκίνησε τη κουβέντα περί χρόνου πέρνοντας την έμπνευση απο το πρόσφατο πόστ της αγαπητής Diva.
Θα δώσω μια μικρή συνέχεια επειδή πρόσφατα ξαναδιάβαζα για τη σχέση της έννοιας χρόνου και ηδονής στο Σεφερικό έργο.

"Πού'ναι η αγάπη που κόβει τον καιρό στα δύο και τον αποσβολώνει?.."

Η άποψη του σχολιαστή (Peter Mackridge) εδώ είναι οτι "τό κόψιμο του καιρού " συνδέεται με τον ερωτικό σπασμό και με την αίσθηση οτι πάνω στον ερωτικό σπασμό πεθαίνει και ξαναγεννιέται κανείς.

επίσης,

"Ισως η νύχτα που άνοιξε, γαλάζιο ρόδι,
σκοτεινός κόρφος, και σε γέμισε άστρα
κόβοντας τον καιρό"

Το ρόδι και ο κόρφος εμφανίζονται με τη σημασία των γυναικείων γεννητικών οργάνων ενω το "κόψιμο του καιρού" εξακολουθεί να έχει τον συμβολισμό του ερωτικού σπασμού.

"ήσουν το σχιστό ρόδι και εγώ ο μίσχος"

χωρίς σχόλια !...

Στον Οδυσσέα της Κίχλης ο Σεφέρης έγραψε οτι
" η ηδονή είναι η άλλη όψη της φθοράς"

και ο ίδιος σχολιαστής λέει, ( στο άρθρο του για τον ηδονικό Σεφέρη,1993)
" μήπως η ηδονή δεν πηγάζει ακριβώς απο την αίσθηση της υλικής φθοράς, την πρόσκαιρη ζωντάνια ενός σώματος που υπόκειται στη φθορά , στο γήρασμα και στο θάνατο?"

Aν και δεν είμαι ειδικός, θα συμφωνήσω μαζί του...

Τώρα θα μου πείτε σιγά τα νέα που μας έφερες.......
απλά τα γράφω μήπως ξεκαρφωθούμε λίγο απο τη "ρετσινιά" του σεξιστικού μπλόγκ αφού και του Σεφέρη το μυαλό εκεί ήταν!.....

ή αλλοιώς , φθειρόμαστε που φθειρόμαστε ας το απολαύσουμε όσο μπορούμε καλύτερα τουλάχιστον!..

Χρόνος, αυτό το παράδοξο πράγμα

(Θα επικαλεστώ την επιείκεια της σχεδόν πάντα εξαρετικής κυρίας Βουτσκόγλου [diva] για την υποκλοπή του τίτλου, αλλά το έκανα επειδή η ομώνυμη ανάρτησή της και η αδυναμία μου να καταλάβω τα σχετικά με τα της θεωρίας της σχετικότητας και τα άλλα της φυσικής, αποτέλεσαν την αφορμή του κειμένου. Φυσικά θα τον αποσύρω σε περίπτωση αντιρρήσεως.)

196…Θέλω να κατουρήσω. Είμαι στην αυλή, σφίγγομαι και κλαίω. Η μάνα μου στο παντοπωλείο. Αργεί. Όταν έρχεται είναι αργά. Με δέρνει.

!96… Πριν από το παραπάνω. Με τη γιαγιά μου. Εκδρομή στο Σιδηρόκαστρο. ΄Αγιος Νεκτάριος. Έχω λερωθεί. Το κρύβω.

196… Μετά ή πριν τα παραπάνω; Θολό. Το απόγευμα θα πάμε με το κάρο στο αμπέλι. Κοιμήσου. Βγαίνω στο δρόμο. Ο πατέρας μου με κυνηγάει. Με δέρνει, πρώτη και τελευταία φορά. Κοιμάμαι μέσα στα κλάματα. Όταν ξυπνάω, έχουν φύγει με τον Τάσο.

1971. Ο δάσκαλος Σ….. βάδισε σωστά γιατί θα σου πάρω τη σημαία. Μακάρι, απαντώ. Ντρέπομαι να με κοιτούν, από μέσα μου, δεν ακούγεται. Φρενιάζει. Δεν μου την παίρνει. Να είναι αναπαυμένη η ψυχή του.

1976. Πέμπτη του Γυμνασίου. Χρυσούλα. Τα μεγάλα μάτια της μισανοίξανε μες στα σπλάχνα μου.

1976. Καλοκαίρι. Φροντιστήριο. Νέο Θεωρητικό. Απόγευμα καθισμένος με τη μάνα μου στο κρεβάτι, στο ισόγειο στην αποθήκη του παντοπωλείου. Μη στενοχωριέσαι θα πετύχω της λέω.

1977. Εισαγωγικές. Δεύτερη μέρα, Αρχαία Ελληνικά. Πονάει η κοιλιά μου στα 45 λεπτά της εκφώνησης. Το τετράδιο αποσυντίθεται από τον ιδρώτα μου που τρέχει. Γυρίζω στην αίθουσα. Γράφω 14,5.

1977. Ποτίζουμε τα χωράφια για να σπείρουμε σπανάκια. Τους αφήνω. Σ’ ένα ήδη παμπάλαιο Οπελ με καρότσα ακούω τον εκφωνητή. Έχει φτάσει στο Χ. Έρχεται ο Τάσος με το τρακτέρ. Πέρασες Νομική στη Σαλονίκη. Μου δίνει το χέρι.

1977. Σεπτέμβριος. Χαρά μεγάλη.

1978. Ιανουάριος. Φιλώ τα χείλη της Χρυσούλας, χορεύοντας μπλουζ σε μια ντίσκο στην πόλη.

1978. Αρχές. Συνέλευση της ΦΕΑΠΘ. Είμαι ένας από τους επτά που ψηφίζουν την πρόταση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Θέλω ν’ ανοίξει η γη να με καταπιεί

1978. Προς το χειμώνα. Με τη Χρυσούλα. Σε παγκάκι κοντά στον Πύργο. Βάζω το χέρι μου κάτω από τη μπλούζα της. Μπλε σκουρη κι από κάτω ριγέ πουκάμισο. Είναι ζεστά.

1978. Γενικώς. Τα χείλη της έχουν τη γεύση τους. Τη δική της γεύση. Την βρίσκω μέχρι σήμερα.

1981. Μετακομίζω στην Κιλκισίου. Η Χρυσούλα στο Ροδολίβος Σερρών. Την περιμένω. Κάνουμε έρωτα μέσα στην απόλυτη ακαταστασία. Το θυμάμαι.

1982. Φλεβάρης. Ορκίζομαι. Με πιάνει διάρροια. Μπήκα και βγήκα απ’ τη Νομική χέζοντας.

1986. Η Χρυσούλα με τα μαλλιά της μαζεμένα και τα μεγάλα μάτια της να μαγνητίζουν. Είναι όμορφη νύφη.

1989. Αθήνα. 28 του Φλεβάρη. Βηματίζω στο ΜΗΤΕΡΑ. Σχεδόν μεσημέρι. Εχω μείνει μόνος με τη πεθερά μου. Σ…… φωνάζει η νοσοκόμα. Ο Χρήστος στο πυρεξ ανοίγει τα μάτια. Έχει. Βγάζω στεναγμό ανακούφισης.

1991. Καβάλα. 2 του Οκτώβρη. Πονάει. Της κρατώ το χέρι. Περπατάει προς την αίθουσα τοκετών. Γεννάει το Νίκο σχεδόν περπατώντας.

1992. Αθήνα. Τώρα για σεμινάρια. Περιμένω τη Χρυσούλα. Ξενοδοχείο πίσω από το Χίλτον. Ηλύσια, νομίζω. Κάνουμε έρωτα μόλις έρχεται. Το θυμάμαι.

1998. Μια μάνα στο τηλέφωνο: Σας ευχαριστώ για το καλό που κάνατε στο γιο μου.

1999. Μια μάνα στο τηλέφωνο: Να είσαι καταραμένος κι εσύ και η οικογένειά σου.

1999-2000. Διάσημος υπό μία έννοια. Αντέχω.

1999. Ο Νίκος στο νοσοκομείο της Ξάνθης. Πυρετός που επιμένει 10 μέρες μετά την εγχείριση σκωληκοειδίτιδας. Τρελαίνομαι.

2000. Ο Χρήστος στην ΣΤ του Δημοτικού. Γιορτή. Διαβάζει ένα κείμενο. Πως ήταν τον ρωτάω. Μπαμπά ίδρωσαν τα χέρια μου.

2002….. Δύσκολα

2005. Αποτελέσματα πανελληνίων. Η φωνή του Χρήστου ραγισμένη με βρίσκει στο Άγιο Όρος. Μάλλον δε θα με δείτε δικηγόρο. Δε δίνω πεντάρα. Ο πρώτος του έρωτας αδιέξοδο. Τρελαίνομαι που δεν μπορώ να σταματήσω το κλάμα του.

2007. Σάββατο 22 Δεκεμβρίου. Στο Μανδραγόρα. ΟΙ γνωστοί φίλοι. Το γνωστό μενού. Καλό το κρασί. Θέματα, τα συνήθη. Θα δώσω το αυτοκίνητο προσθέτω. Δεν μου αρέσει. Φεύγουμε μετά τις δύο. Προς το χωριό. Οδηγώ χαλαρά. Τέσσερις φορές τη μέρα κάνω αυτό το δρόμο. Δίπλα μου η Χρυσούλα χωρίς ζώνη. Η θερμοκρασία κάτω απ’ το μηδέν. Δεξιά στροφή. Βγαίνω στη ευθεία. Η δεξιά ρόδα κλοτσάει. Σφίγγω το τιμόνι. Είναι αλλιώς. Δυο τρεις μικροελιγμοί. Το τιμόνι κλειδώνει στα δεξιά. Ο τοίχος της πλαϊνής περίφραξης έρχεται πάνω μας. Προλαβαίνω μόνο να βγάλω μια κραυγή. Το αυτοκίνητο πέφτει στον τοίχο με 70-80 χιλιόμετρα με τη δεξιά γωνία του. Περιστρέφεται γύρω από τον άξονά του και κάποτε σταματάει. Δεν έπαθα το παραμικρό. Προσπαθώ να ηρεμήσω τη Χρυσούλα . Σοκαρισμένη. Τρέμει. Πονάει το σβέρκο μου λέει. Βγαίνουμε απ’ το αυτοκίνητο. Ο δρόμος γλιστράει. Με δυσκολία περπατώ. Έρχεται ο Τάσος. Φεύγει με τη Χρυσούλα. Γυρίζει λίγο αργότερα. Το στραπατσαρισμένο αυτοκίνητο λειτουργεί. Είναι κάτω απ’ το υπόστεγο σε κακό χάλι.

Σχεδόν στα πενήντα ο χρόνος παραλίγο να τελειώσει σε κάποια στιγμή της απόλυτης ρουτίνας που είχε όμως ένα παράγοντα αστάθμητο. Θερμοκρασία κάτω από το μηδεν.

2007. Δευτέρα 31 του Δεκέμβρη. Με φίλους στο σπίτι μου. Βλέπω πλάι μου τις φωτογραφίες των παιδιών. Δεν είναι μαζί μας. Ο Χρήστος, στα 19,5 του, είναι στην Αθήνα, στη φίλη του με το ευωδιαστό όνομα, Μυρτώ. Ελπίζω να μπορεί να νιώσει την ευαισθησία του, εύχομαι να μπορεί να καταλαβαίνει τη δική της. Ο Νίκος στα 16 του, με φίλους του σε ένα χωριό στον Όλυμπο. Μόνο αγόρια. Πήραν μαζί τους δυο κιλά μπατιρόσπορα.

2008. 00.01. Καλή χρονιά, η φωνή του Χρήστου. 00.03 Καλή χρονιά η φωνή του Νίκου.

Αντιλαμβάνομαι το χρόνο ως ένα μηχανισμό συνώνυμο της φθοράς ή διαφορετικά ως ένα μηχανισμό που σωρεύει στις πλάτες μας μικρές απώλειες μέχρι την τελική ή στην καλύτερη εκδοχή του ως διαδικασία που τροφοδοτεί τη νοσταλγία μας. Δεν πήρα ποτέ μυρουδιά από φυσική ή μαθηματικά και οι μάλλον ανεπαρκείς νοητικές μου δυνατότητες δεν μου επέτρεψαν να χωνέψω τις θεωρίες στοχαστών και φιλοσόφων γι’ αυτόν. Όσο για τους ποιητές, δράμα. Προσποιούμai ότι καταλαβαίνω τις δημιουργίες τους αλλά στην πραγματικότητα ένα μόνο θαρρώ πως κατάλαβα

Φευ! Είναι πάντα νωρίς. (Ο. Ελύτης).

Καλή χρονιά.