Thursday, May 24, 2007

Πώς γνώρισα τον Τάκη

Ε λοιπόν θα σας το πω και σεις αν θέλετε μη το πιστεύετε. Και θα έχετε και δίκιο, δεν μπορώ να σας κατηγορήσω. Πώς να πιστέψετε έναν άνθρωπο που έχει 1,85 ύψος και 95 κιλά βάρος, όταν σας λέει ότι τον ρούφηξε η οθόνη του laptop, μόλις 15 ίντσες, και τον έστειλε μέσα από λεπτά καλώδια να περιδιαβαίνει το δίκτυο. Κι όμως, εγώ θα σας το πω κι εσείς σκεφτείτε ότι θέλετε, αλλά να θυμάστε ότι αυτός που σας το λέει, ούτε μυθομανής είναι, ούτε την επιστημονική φαντασία συμπάθησε ποτέ αλλά ούτε και τα καλώδια μέσα στο οποία, χωρίς να το θέλει, βρέθηκε. Με ρούφηξε ναι, όπως σας το λέω, με ρούφηξε, κι ευτυχώς δηλαδή που την ώρα εκείνη ήμουν ντυμένος και δεν έγινα ρόμπα περιφέροντας το σχετικά, έως ανυπόφορα δηλαδή, αλλά μη τα λέμε κι όλα, πλαδαρό σαρκίο μου στους πέντε, δηλαδή τι πέντε, πέντε εκατομμύρια ή και περισσότερα, και με τους αριθμούς δεν τα πάω καλά, δρόμους του διαδικτύου. Και σημειώστε, ήμουν ολόκληρος, δεν μεταλλάχθηκα σε ηλεκτρόνιο, δεν θα μπορούσα κιόλας άλλωστε, γιατί εξαιτίας της εξόχως αγαπητικής μου φύσης, μόνο σε αγαπόνιο θα μπορούσα να μεταλλαχθώ και όχι σ’ αυτά τα άχρωμα, άοσμα και άγευστα ηλεκτρόνια, ουδετερόνια, νετρόνια και γω δε ξέρω πως αλλιώς τα λένε αυτοί οι πολύξεροι φυσικοί ηλεκτρολόγοι μηχανικοί και άλλοι. Με τα ρουχαλάκια μου και με τις σάρκες μου, τα γλυκύτατα υγρά και καστανά μάτια μου, τα κομψότατα για τις διαστάσεις μου δάχτυλα, φτού σου καμάρι μου, και τα πάλαι ποτέ υπέροχα μαλλιά μου. Α μη το ξεχάσω, και με τη φωνή μου, τύφλα να ‘χει ο Φέρτης και για τους πιο κοσμοπολίτες ο Μοντάν, όταν απαγγέλει κείνο το άστρο τον Αλδεβαράν στα Επιφάνεια του Σεφέρη, την ξεχωριστή. Και βρέθηκα να περνώ από οθόνη σε οθόνη, κι όλο χαιρετούσα και φώναζα, μου χαμογελούσαν με χαιρετούσαν κουνώντας το κεφάλι τους αλλά κανείς δεν άνοιγε. Είχε πλάκα. Οι πόρτες κλειστές, μα διάφανες. Είδα πολλές γυναίκες, μη το πείτε παραπέρα, αλλά τις προτιμώ από τους άντρες. Νέες, άλλες ανέμελες άλλες συννεφιασμένες, να γράφουν, να διαβάζουν, να χαμογελούν και να δυσφορούν. Κι άλλες, της κλάσης μου, δεν συναντηθήκαμε στο στρατό, γιατί μέσα σ’ αυτή την άνιση κοινωνία για τους άντρες, ένα ρημαδιασμένο επώνυμο δίναμε κάποτε για να δηλώσουμε την ατυχή ύπαρξη μας και μας το στέρησαν κι αυτό, ας όψεται εκείνος ο συγχωρεμένος ο Ανδρέας που τις είχε πολλές και δεν ήξερε σε ποια να το πρωτοδώσει, και σκέφτηκε να κρατάει η κάθε μία το δικό της και να τελειώνουμε, γιατί αυτές δεν υπηρετούν στο στρατό, και είναι φυσικό αυτό βέβαια γιατί δούλοι κι αφεντάδες δε θα γίνουμε όλοι ένα σ’ αυτό τον κόσμο και άλλες, λίγο πιο μικρές που το κοντέρ τους όμως έγραφε σαράντα, μα τι διάβολο απ’ τα τριάντα ως σαράντα, δεν υπάρχουν σ’ αυτό το δίκτυο, όχι ότι με νοιάζει δηλαδή, αλλά κουβέντα να γίνεται και τι λέγαμε, α ναι είδα και άντρες, μεγάλη ποικιλία, βέβαια, υπερόπτες, χριστιανοί, αστεροειδείς, μαρξιστές, φιλελεύθεροι, σινεφίλ, τυχάρπαστοι, πυροσβέστες, καθηγητάδες, δημοσιογράφοι με πένες και σφεντόνες που πετάνε κουκούτσια και βάλτε με το νου σας τι άλλο, το χαβά τους βέβαια αυτοί, εκεί με τις ιδέες τις πολιτικές τις γαλλικές και άλλες εκλογές και να φωνάζουν, να βρίζουν, να γλυκαίνουν, να ξεμωραίνονται με τα γυναικεία ονόματα, να χαίρονται με τις πολλές κυρίως επισκέπτριες και δος του να γράφουν και να γράφουν για ν’ αλλάξουν, τον κόσμο, την Ελλάδα, το διαδίκτυο, το διπλανό τους, πάντα θέλει αλλαγή αυτός, συνεχώς κάτι στραβό κάνει, ίσως – ίσως και το εαυτό τους, δεν φαινόταν αυτό ήταν μέσα τους, πλάκα είχε το ταξίδι, αλλά έπρεπε να γυρίσω και πίσω και μίτος δεν υπήρχε σε τούτο το λαβύρινθο κι όλο έψαχνα για καμιά Αριάδνη, αλλά πουθενά, όλο κάτι περίεργα ονόματα, συναντούσα so_far, herina, ουλαλούμ, φύρδην μίγδην, bebelac, vouts, και δε ξέρω ο άμοιρος και καμιά γλώσσα εκτός απ’ αυτή την κουραστική ελληνική και να η απελπισία, που κατέφθανε σα τσουνάμι, και ξέρετε τώρα το τσουνάμι και το ανέκδοτο με τις ομοιότητες με τα αιδοία, φτου σου σεξιστικό γουρούνι, είπαμε εδώ μέσα θα είσαι σοβαρός γιατί αλλιώς δε θα μπορέσεις να βγεις ποτέ ξανά τον ήλιο, εδώ θα τ’ αφήσω τα ωραία μου κοκκαλάκια, μα όλα ωραία τα έχω, σα τσουνάμι λοιπόν και τι κρίμα να με χάσει ο κόσμος από τώρα, κι είχα τόσα να του δώσω και όλα αυτά που λένε και σκέφτονται όλοι οι Ελπήνορες του κόσμου τούτου, όλοι οι μέσοι, μέτριοι και σπαταλημένοι και όλο χτυπούσα οθόνες κι όλο πόρτα έτρωγα κι όλο έκλαιγα γιατί ήταν κρίμα και να που ο θεός είναι μεγάλος, πώς να μη τον πιστεύεις μετά από κάτι τέτοια και να μια οθόνη με τη πόρτα ανοιχτή, ουφ είπα και μπήκα Takis μου είπε mi-takis του είπα εγώ με κοροϊδεύεις συνέχισε αυτός όχι mi-takis barufos επέμεινα εγώ αλλά με παύλες του λέω γεννήθηκα σε μπαρ των ουφο χαίρομαι αυτός κάθισα εγώ ανακουφισμένος δεν σώθηκες μου είπε δε ξέρω τρόπο για να βγεις και να γυρίσεις πίσω αλλά τουλάχιστον δεν θ’ αραχνιάσεις μέσα στα καλώδια εδώ μπορείς να ζεις θα γράφω εγώ θα λες εσύ κάτι αλλιώς θα γίνει ο τζερτζελές χοντρός τσίπουρα έχω αρκετά υπάρχουν κάμποσα αρμυρά αν κάτσει και καμιά πενιά θα ‘ναι μεγάλο το σουξέ και που θα βρεις καλύτερα από δω. Το σκέφτηκα έτσι και αλλιώς ο κόσμος είναι πονηρός μα τούτος έμοιαζε καλός είχε ένα βλέμμα καθαρό το πληκτρολόγιο ήταν καλό η οθόνη ήταν σταθερή και οι μεζέδες αρκετοί κι εγώ ψοφώ για τζερτζελέ θα μείνω κι ας μου βγει και σε κακό, καλά καλά μη φωνάζετε το ξέρω ότι το ξέρετε ότι η ατάκα είναι αλλουνού. Και να ΄μαι δω αλλά θα πω κι αυτό θέλω να με χειροκροτάτε που και που, δηλαδή τι που και που, συνεχώς, καταλαβαίνετε τώρα μη τα λέμε κι όλα, γιατί είμαι τρυφερό μωρό, να μεγαλώσω προσπαθώ μα δε τα καταφέρνω κι ίσως με τη δική σας συνδρομή τούτο το άτιμο παιδί που μένει μέσα μου κρυμμένο το αποφασίσει πως δεν είναι πια μωρό αλλά μισό αιώνα κουβαλάει και πως δε μπορεί να χώνεται μες στις γραμμές και να με τρέχει γιατί είναι το ύψος μου αρκετό και τα κιλά μου πιο πολλά κι άμα φρακάρω πουθενά το φως δεν θα το δω ξανά.

25 comments:

maika said...

α,καλάαααα

γίνεται να πέρασες απο δώ και να μη σου άνοιξα??? αρ γιου κρέϊζι??
κουζουλάθηκες??
για πέτα καλύτερα Πήτερ Παν!!! για κοίτα και λίγο καλύτερα τώρα!! κου κου!! έι εδώ... δίπλα στα κίτρινα καλώδια.... είμαστε πολλοί εδώ μέσα,
μη φοβάσαι δε φρακάρουμε με τίποτα...
Άντε,πιάσε τώρα κι εσύ ένα νεροπίστολο και κρύψου πίσω απο κείνον τον πυκνωτή να αρχίσουμε το παιχνίδι μας και μην ανησυχείς...ε,δεν είσαι δα και η Ακρόπολη....χε χε!!

diva said...

:-)
χειροκροτώ

bar-ufo-s said...

maika
Ακρόπολη, Ακρόπολη..;; Ποιά είναι αυτή; Δε τη ξέρω. Ρώτησέ την σε παρακαλώ αν με ξέρει αυτή.
Καλημέρα

bar-ufo-s said...

vouts
Το άκουσα, το άκουσα και σας ευχαριστώ. Μόνο που φοβάμαι ότι προσπαθείτε να καλύψετε με εντατικά μαθήματα τα κενά σας στο μάθημα της κολακείας :-))
Καλημέρα

Sardonian said...

Πας να μας φας τις γυναίκες, σε κατάλαβα εγώ..κι αυτός ο Τάκης τελικά..ουφ..τρία λεπτά προβληματισμός, θα πάθω τίποτα!

bar-ufo-s said...

sardonian
Μη τα φωνάζεις αυτά και θα μας πάρουνε χαμπάρι. Εχει για ολους!

maika said...

η Ακρόπολη λέει πως σε ξέρει και να τα αφήσεις αυτά ....
όταν φωτογραφιζόσασταν μαζί αγκαλιά...ήταν καλά ε... την ήξερες τότε...λέει. Τώρα κάνεις τον ανήξερο...λέει.
Απο το πρωί ψάχνει μανιωδώς να βρει τις φωτογραφίες σας γιατί θύμωσε,λέει!
Προσπάθησα να την ηρεμήσω και μου βούλωσε το μάτι. Τώρα γράφω σαν πειρατής...
καλημέρα και βρουμ βρουμμμμ...σόρυ για το ντουμάνι..!!!

candy's τετραδιάκι said...

Xειμαρρος....!!! :)

(Τακηηηη,που ειναι ο Τακης???)

bar-ufo-s said...

maika
Αν βρει φωτογραφία να μου τη στείλει. Είμαι έντιμος άνθρωπος, θα το
αναγνωρίσω
Οσο για το ντουμάνι και σήμερα, παραμονή τριημέρου, θα σε συγχωρήσω, αλλά αν συνεχίσεις έτσι θα ζητήσω από τον Τάκη ή να πάρει μέτρα ή να μειώσει το νοικι λόγω ελαττώματος του μισθίου.

τετραδιάκη όχι δεν τον πήρε ο χείμαρρος. Ελα ναφωνάξουμε μαζί μπας κι ακούσει. Με το τρία
Τάκηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηη

takis said...

Με ξεκουφάνατε..παρακολουθώ (ξεπήζω απο δουλειά σιγά σιγά..)
Ακου αγαπόνιος (ουτε καν ποζιτρόνιος) Μπαρούφος δηλ...αυτο δεν τοχα σκεφθεί..ίσως εξηγεί κάποια πράγματα..
..παλιά για τις μεταγραφές δίνανε λεφτά, τώρα πως σε μένα δώσανε αντί να δώσω...είναι ενα ερώτημα να αυτοθαυμαστώ ή υπάρχει κάποια καλοστημένη πλεκτάνη σε βάρος μου..θα δείξει
Απο τη στιγμή όμως που ο γυναικείος πληθυσμός είναι ενθουσιασμένος με τη μεταγραφή (ούτε ο Κακά νάσουνα αγαπητέ Μπαρούφο..)
Βέβαια στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό (λες να πάμε στη Γ Εθνική?!..)

nyctolouloudo said...

όταν τελειώσεις πέρασε να μου βάψεις το σπίτι...φτάνεις και χωρίς σκάλα!
τελικά πάρε μία απόφαση Takivic ή barufos.

nyctolouloudo said...

υγ, εάν είχες μπλε μάτια θα σου έλεγα να κλαδέψεις το γιασεμί...

So_Far said...

Αυτό το blog θα γράψει ιστορία με εσάς τους δύο, και ξέρετε κάτι χαίρομαι πάρα πάρα πολύ γι' αυτό...
Και βέβαια πρέπει να το κάνει πιο φωτεινό ο Τάκης... ολόκληρη μεταγραφή έκανε και δεν αλλάζει το γκαζόν του γηπέδου; απαράδεκτο. Αλλά είπαμε φοβάται μη χάσει τα λεφτά στην Ελβετία΄...
Όσο για εσάς bar-ufo-s είστε αποκάλυψη της μπλογκόσφαιρας.

Υ.Γ. Από προηγούμενο σχόλιο του μεσιέ Τάκης: αφού αγαπητέ ΄περάσατε από τον τιμημένο Ρ.Φ. θα ήταν αδύνατο να μην ξέρετε τα παίγνια της τσόχας και δη πόκα..

Αλητισσα said...

:)
Ειναι ρομαντικο ενας Τακης να χρειαζεται ενα Barufo για να μπορει να ειναι ο εαυτος του..
Καλως ορισες στον κοσμο της ουτοπιας Barufo..

Sardonian said...

έλα να βλέπουμε νέο ποστ..

bar-ufo-s said...

so_far
Καλή μας so_far είπα ότι θέλω να με χειροκροτείτε αλλά με μέτρο γιατί αλλιώς θα πιστέψουν οι υπόλοιποι ότι σας έχω δωροδοκήσει! Φαίνεται πάντως ότι εκτός από την εκπληκτική πένα, άριστη επιστημονική κατάρτιση, οξύτατο βλέμμα, σπάνια ευαισθησία, διεισδυτικό στοχασμό, διαθέτετε και άλλα προσόντα !!
Να είστε καλά.

ΥΓ Αυτό το Ρ.Φ. τι είναι; Μήπως συντομογραφία του γνωστού ιχθύος που ακούει στο όνομα ρο(ω)φός;;

bar-ufo-s said...

νυχτολούλουδο
Οταν κλαδεύω τα γιασεμιά μου τα μάτια μου γίνονται τόσο μπλε όσο ο ουρανός της Σαλονίκης ένα ηλιόλουστο μεσημεριανό με ελαφρύ βόρειο άνεμο μετά από αιφνίδια κατιαγίδα.

bar-ufo-s said...

αλήτισσα
Αν ο χώρος της ουτοπίας είναι ο χώρος της αλητείας, χαίρομαι που βρέθηκα εδώ.
Ευχαιστώ

bar-ufo-s said...

sardonian

... μη με αγχώνεις, βρίσκομαι σε κρίσιμη ηλικία εμφράγματος

So_Far said...

Είμαι σαν την παλιά διαφήμιση της Honda, τη θυμάστε;
'Honda' όλο προσόντα;

Ρ.Φ. = ο Ρήγας Φεραίος

bar-ufo-s said...

Ελπίζω να μη πειράζει που αν και κατάλαβα ότι ο Ρ.Φ. ήταν ο γνωστός, γιατί ο καημένος ο Βελεστινλής μάλλον επιζεί πια μόνο στα μυαλά κάποιων παλιάς κοπής ιστορικών, Ρήγας Φεραίος, έπαιξα με το συμπαθέστατο ψάρι.
Προφανώς και είστε όλα προσόντα, αλλά δεν ξέρω πόσα έχει η Honda για να βγάλω ασφαλές συμπέρασμα:-).

So_Far said...

Να ρωτήσουμε το Σαρακάκη να μας ενημερώσει για να ξέρω κι εγώ αν θα καταδεχτώ να συμπορευτώ με τη Honda..

insomnia#3 said...

Kαλημέρα ,

Γιάννης τ'όνομά μου και ειλικρινά χαίρομαι πολύ για την γνωριμία...

Ελπίζω να τα λέμε ...

bar-ufo-s said...

so_far
Μα, ενταξει, φύγατε από το Ρ.Φ, αλλά αυτός δεν είναι λόγος να καταφεύγουμε στους φίλους του Μητσοτάκη για πιστοποιήσεις. Άλλωστε, παρά τα όσα έχω ακούσει, δεν είχα ποτέ σε ιδιαίτερη εκτίμηση τη Honda.
Η παράθεση των προσόντων σας έγινε μόνο και μόνο για να σας δείξω ότι μπορώ κι εγώ να χειροκροτώ, άλλο πο εγώ πιστεύω ότι το αξίζετε κιόλας.
Καλημέρα

bar-ufo-s said...

insomnia
Γιάννη καλημέρα
Κι εγώ χάρηκα και φυσικά θα τα λέμε