Μιά και υπάρχει τόση αναστάτωση στο θέμα των σχέσεων άνδρα-γυναίκα... (σχεδόν σε όποιο blog μπαίνω, αν δεν πέφτει ξύλο πέφτει κλάμα ....κάποιες φορές και τα δύο ...)
Σκέφτομαι ότι μία ΄"ταφόπλακα" σαν τη παρακάτω θα βοηθούσε στην αντιμετώπιση του θέματος.
ΜΕΣΙΤΕΙΕΣ
Με γυροφέρνει η άνοιξη,
αλλά εγώ άλλη φορά
πορεία δεν αλλάζω για ένα έαρ.
Ας μοιάζει με οτιδήποτε το σούρουπο.
Δεν θα ποτίζω με το αίμα μου ομοιότητες.
Τα όνειρα που είδα
αποδειχτήκαν ανυπόληπτα:
πήγαν και μ΄άλλους ύπνους.
Οχι, δεν παίρνω άλλες διαταγές.
Οταν μου λέγανε τα σύννεφα ταξίδευε
Ταξίδευα
Κι όταν μου λέγανε τα όνειρα περίμενε
περίμενα.
Οχι, δεν παίρνω άλλο διαταγές.
Τα δούλεψα πιστά τα διαλυτά.
Με γυροφέρνει από χθές η άνοιξη.
Μια νερατζιά με κοίταξε
με διάθεση υπόπικρη
και μου΄κλεισε το δρόμο
μια μυρωδιά επιστροφής.
Με παζαρεύει η τοκογλύφος μνήμη:
για να μου δώσει έναν Μάιο παλιό,
μαζί και με τις νεραντζιές,
για να μου δώσει κυρίως τη μορφή,
που στη μεταφορά της
από σταθμό της λήθης σε σταθμό
χτυπήθηκε στα μάτια και στο στόμα
-γι΄αυτά πληρώνεις-,
μου παίρνει ένα μέλλον.
(Από ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ)
Σε αντίθεση(?) μία δεύτερη ταφόπλακα. (Αν τη μεταφράσω θα χάσει ...ελπίζω να είναι κατανοητή)
Πραγματική αυτή τη φορά !
Everest 2005.
Do not stand at my grave and weep,
I am not there...I do not sleep
I am the thousand winds that blow...
I am the diamond glints on snow...
I am the sunlight on ripened grain...
I am the gentle autumn rain.
When you waken in the morning's hush,
I am the swift uplifting rush
Of gentle birds in circling flight...
I am the soft star that shines at night,
Do not stand at my grave and cry-
I am not there...I did not die...
(Για κάποιον ορειβάτη που έμεινε εκεί για πάντα....)
Και μένω με το ερώτημα .
Tι πεθαίνει πρώτα ο άνθρωπος ή οι σχέσεις του ?
14 comments:
Εξαιρετικά τα ποιήματα, χρειάζονται βέβαια τη δημιουργική σου φαντασία προκειμένου να συνδεθούν με το θέμα των σχέσεων.
όσον αφορά τι πεθαίνει πρώτο, οι άνθρωποι ή οι σχέσεις τους, πιστεύω ότι εξαρτάται από τους ίδιους... ανά περίπτωση...
"You are living a reality
I left years ago
It quite nearly killed me.
In the long run it will
make you cry.
Make you crazy and old
before your time.
And the difference between
me and you.
I won't argue right or wrong,
But I have time to cry, my baby
You don't have to cry..."
Stephen Stills
ποτέ δεν κατάλαβα τα πλακώματα
(και ελπίζω να μην μου δοθεί η ευκαιρία να τα καταλάβω)
επίσης με έχει επιρεάσει ένας φίλος και δεν σκέφτομαι ταφόπλακες, αλλά αγγιστράκια πολλά και μικρά, κάτω από το δέρμα σου, που τα βγάζεις και τα πετάς ένα ένα. Σου ξεφεύγουν μερικά.
Αγαπητότατη bebelac, όσο και να σου φαίνεται παράξενο το γραπτό της Ν.Δ. έχει ήδη χρησιμοποιηθεί για ταφόπλακα σχέσης...η ζωή βλέπεις ξεπερνάει και τη δικιά μου φαντασία!
Αγαπητέ Βλαχάκι, ούτε εγώ προτιμώ να σκέφτομαι ταφόπλακες (έχω μάλλον χαμογελαστή στάση!..)..είναι όμως μέρος της ζωής όπως και τα πλακώματα...
Υπέροχοι οι στίχοι του Stills. Ευχαριστώ.
μας προβληματίσατε καλέ μου...
το ζητούμενο είναι να ζουν και να ευημερούν και τα δύο φύλα, για να πέφτει ξύλο, κλάμα, σεξ και λογοτεχενεία...
ας μην παθάνει κανείς και σίγουρα όχι η ελπίδα κι ο πόθος.
και τα δικά μου όνειρα κοιμήθηκαν σε άλλα μαξιλάρια, μα κάθε που με τριγυρνάει η άνοιξη, ιδίως τώρα που ο χειμώνας περπατάει με γοργό ρυθμό, ψάχνω με αγωνία να βρω ομοιότητες να τις ποτίσω με το αίμα που μ' απέμεινε.
Αγαπητη Tatine
Οπωσδήποτε συμφωνώ.
Καμμιά φορά βέβαια πεθαίνουν ολα...ελπίδες ,πόθοι...πράγμα που δεν εύχομαι σε κανένα.
Αλλα ειλικρινά, πόσους "ζωντανούς νεκρούς" (με αυτή την έννοια)δεν βλέπουμε γύρω μας?
Αγαπητέ Τυχάρπαστε
Τα είπες όλα! Αλλα μήπως αυτό δεν είναι και το νόημα της ζωής?...
Η αναζήτηση...
Χαίρομαι που το τοποθέτησες ετσι, "ρεαλιστικά θετικά" ,το λέω!
Δύσκολο αλλά συμφωνώ μαζί σου..(ελπίζω να φτάνει και το αίμα!..)
..δυσκολες οι σχεσεις..εξαρτωνται απο τοοσα πολλα πραγματα..να παρει..
εξαρτάται αν πιστεύεις ότι ότι υπήρξε μπορεί και να πάψει να υπάρχει
σχετικό δεν είναι;
τελικά (επειδή το πήρα homework)στις αληθινές σχέσεις πρώτα πεθαίνει ο άνθρωπος...
:-)
Αγαπητό Φεγγάρι
Δύσκολες ναι οι σχέσεις και εξαρτώνται από πολλά και ειδικότερα από εμάς κατά κύριο λόγο..
Αγαπητή Αλκημήδη (όνομα και αυτό βρε παιδί μου!)
Α! όλα κι όλα, ότι υπήρξε υπήρξε..ή όπως λέει κάπου και ο Σεφέρης(?) "ότι πέρασε καλώς πέρασε"
Αγαπητή Tatine,
Τώρα με δυσκόλεψες με το απόλυτο της γνώμης σου.
Μάλλον τείνω να συμφωνήσω μαζί σου αλλα πρέπει να ορίσουμε την "αληθινή" σχέση....Εγώ προσωπικά δεν μπορώ. (και μη μου βάλεις Homework!)
θα σου βάλω Τακούλη... και μάλιστα θα ζητήσω παραγγελιά αυτό να είναι το επόμενό σου ποστ!
βεβαίως βεβαίως.
:-ρ
Πιστεύω ότι πεθαίνει ο άνθρωπος μέσα από τις σχέσεις του , όπως και αναγεννιέται μέσα από αυτές..
η "ταφόπλακα" της δικής σου σχέσης τι θα γραφε άραγε;;
:)
Αγαπητότατη Tatine (Ακου Tatine!..πως το σκέφτηκες)
Θα σηκώσω το γάντι και θα μπώ στο πειρασμό να απαντήσω στο επόμενο ποστ...βρε συ λές να έχει κανένα ορισμό το google?!!..της "αληθινής σχέσης" ...άσε τι έχω να πώ τότε..
Υ.Γ Ασε που έχεις ρίξει και άλλο γάντι με τα κρασιά!...θα πιαστεί η μέση μου να σηκώνω γάντια...
Αγαπητότατη so far (μα τι έχετε πάθει με τα ονόματα?)
Συμφωνώ απόλυτα..ετσι αγγίζουμε την "αθανασία"...τελικά και οι απόντες ζουν μέσα μας όπως και οι περασμένες σχέσεις...εγώ τουλάχιστον ετσι το βιώνω.
Τα Ηπειρώτικα πανηγύρια π.χ.πάντα ξεκινούν με μοιρολόγια ακριβώς για να τιμήσουν τους απόντες...
Πονηρότατη Αλκυόνι
Με έβαλες με τη πλάτη στο τοίχο...
Πρέπει να τολμήσω να σου μιλήσω εκ βαθέων και ακόμα δεν το μπορώ. Υπόσχομαι όμως σύντομα να το κάνω.
Post a Comment