Wednesday, March 19, 2008

Πως τρελλαίνεται ενας άνδρας...

Αφού ο Barufos δεν καταδέχεται να απαντήσει στα σχόλια του προηγούμενου ποστ...

Αφιερώνεται το παρακάτω αριστούργημα της μοντέρνας ελληνικής μουσικής σε όλες τις αγαπητές επισκέπτριες αυτού του μπλόγκ...
σε αυτές που το εγκατέλειψαν, σε αυτές που τολμούν και το επισκέπτονται ακόμα...και ακόμα περισσότερο στις γενναίες που σχολιάζουν.....





Βοήθεια μας...........

13 comments:

diva said...

ΔΩΣΕ ΓΕΙΤΟΝΑ!!!!
χαχαχαχαχ

takis said...

Bρε θηρίο πότε πρόλαβες...δεν είχα προλάβει να το τελειώσω!!

εισαι γενναία!

Utopia said...

Άντε να μη σου πω τίποτα βραδιάτικα!
Μας πέθανες σήμερα(η πολυβιταμίνη θα φταίει)!!!
Πάρε και τούτο να πορεύεσαι:
"σπέσιαλ αφιερωμένο"από μια γενναία του..βορρά!
Η άλλη έχει πάει για ύπνο-πάω κι εγώ τώρα γιατί...νταλ(γ)κάδιασα:-)

takis said...

H μαύρη αλήθεια είναι ταλαντεύτηκα μεταξύ κομματιών του Βολάνη και του Μελά!...
Δύσκολες επιλογές..στους δύσκολους καιρούς που ζούμε...

Στέλνω πολυβιταμινούχα...

mamma said...

Εεε, αφού έπεσες στα πολυβιταμινούχα κι εσύ που είσαι του χειροφιλήματος, πάει, όλα θα τα δούμε αυτή τη βδομάδα:-)))

Καλημέρα!

ΥΓ. για τη αφιέρωση, επιφυλάσσομαι!

candy's τετραδιάκι said...

Αυτα ειναι τραγουδια κυριε!

Anonymous said...

μπραβο καψουρα καπετανιε...αυτη ειναι ροτα να στανιαρουμε λιγο.

takis said...

Mamma,
Καλώς όρισες στο φτωχικό μας,
πήρες θέση στο πάνθεον των γενναίων που σχολιάζουν..
το χειροφίλημα δεν είναι και μακρυά απο τα πολυβιταμινούχα..
ενα βήμα πρίν, μάλλον..

takis said...

Κάντυ μου , άλλη γενναία σχολιάζουσα εδώ...
αν και προ στιγμή σκέφτηκα μήπως εχεις προσχωρήσει στο κλάμπ των περαστικών μη σχολιαστών...για να μη πω στο κλάμπ εκείνων που μας εγκατέλειψαν....
σκέφθηκα να βάλω και ονόματα ( τρανταχτά) δίπλα στο κάθε κλάμπ αλλά άλλαξα γνώμη...

Ημουν σίγουρος οτι θα σου άρεσε ο καλλιτέχνης ...αρχίζουμε και γνωριζόμαστε καλύτερα! (μη βαράς!..)

takis said...

Monokomati μου εσύ !,

Λες να στανιάρουμε ε?
Μωρέ ουτε καπετάνιοι είμαστε και πολύ περισσότερο ούτε καψούρηδες...

Χωρίς συγκοινωνίες, χωρίς φως, χωρίς τράπεζες (να μετρήσουμε τα λεφτά μας), χωρίς ειδήσεις (αυτό κι αν είναι!!!, μη χε..),γεμάτοι σκουπίδια...το ρίξαμε στα άσματα να ξεχάσουμε τον πόνο μας....
εμείς, οι καμουφλαρισμένοι καψούρηδες...
τι να λέμε τώρα...
άσε που χρειαζόταν κάτι ανεβαστικό μετά τα πένθιμα εμβατήρια....

Α ρε Μονοκόματι...είσαι πολύ γενναία..

Anonymous said...

...μα τι κάνω εγώ εδώ μέσα?????????????????????..:)

Ασκαρδαμυκτί said...

Όπα! Μερακλώθηκε η Καντούλα!

Anonymous said...

τακη,μη μου στεναχωριεσαι,φαση ειναι θα περασει,για ολα....να σκεφτεις οτι γραφω με πληκτρολογιο οθονης ,μπορει αυτο να σε αποζημιωσεις;