Thursday, March 13, 2008

Εμβατήριο

Κάποιο πρωί θα είσαι απών από το προσκλητήριο του φωτός.
Θα μείνεις ασάλευτος την ώρα που η μπάντα θα παιανίζει την έπαρση της μέρας.
Οχι από έλλειψη σεβασμού μήτε από βαριεστημάδα.
Θα είναι η δική σου μέρα.
Με πείσμα παιδιάστικο θα αδιαφορείς για τους ήχους του αγήματος των χρωμάτων
Αύρα θα γίνεις
Θα χαμογελάς με τα ξαφνιασμένα από τη πνοή σου υγρά πρόσωπα.
Την άλλη στιγμή θα φυτευτείς στη μνήμη τους.
Λουλούδι θα γίνεις,
Θα συνεχίσεις λουλούδι αειθαλές
αλλ΄όχι αιώνιο.

10 comments:

takis said...

Υποκλίνομαι στα πένθιμα εμβατήρια...
πάντα πίστευα οτι έκρυβαν εναν αισθησιασμό μέσα τους...

..αν "θα φυτευτείς στη μνήμη τους" δεν το ξέρω..αλλά και η αισιοδοξία δεν κρατεί αιώνια..όπως τα λουλούδια εξάλλου

ΥΓ Φίλε Μπαρούφο , αστρική σκόνη είμαστε..μη το ψάχνεις, κουράγιο.

Anonymous said...

Εξαιρετικό!!!
Χαίρομαι που ξαναπέρασα..
Τις καλησπέρες μου..
αλήτισσα

Anonymous said...

Φθινοπωριασε,
κι ελπίδες πέσαν αθόρυβα
τόσο ,που πατήσαμε πάνω τους
χαλί σαν νατανε από φύλλα.
Μαγευτήκαμε,
απ τις μουσικές των χρωμάτων
στο κάλεσμα μιας νιότης που μεθούσε απ την κάθε στιγμή,
θαρρείς κελάρυζε η ζωή.
Παύσεις,διέσεις,και υφέσεις
αναμεσα στις νότες των στιγμών
δίνανε το ρυθμό.
Αγάπες,ονειρα,παιδιά,γέλια,δάκρυα
Μα οι παύσεις ολοένα περισσεύαν
και οι σιωπές
γίναν φυλακές
των επιθυμιών........

ΥΓ:Υπάρχουν πολλοί θάνατοι πριν τον φυσικό μας θανατο,αυτό είναι το χειρότερο.....
Ωραίο!καταφερες να μας κάνεις να δουμε τον φυσικό θάνατο ,για λίγο,με γλυκύτητα ,για λίγο......
Ελπίζω κλεινοντας τον υπολογιστή να τοχω ξεχάσει...Οπως και να χει όλοι οι θανατοι με θλίβουν...

ο δείμος του πολίτη said...

Εξαίρετο ποίημα. Το εμβατήριο είναι για εκείνον/εκείνη, αλλά ο χαμός γιατί ήρθε; Από τι ήρθε;

takis said...

Aλήτισσα,

Που είσαι?
τι έγινε με το blog?
εξαφανισμένο εδω και καιρό..

Ολα καλά?

Anonymous said...

Ολα καλα Τάκη μου..
Καλυτερα δε γίνεται..
Το blog παει,η ζωη όμως συνεχίζεται..
Σας παρακολουθω ομως..
Τις καλησπερες μου..
Αλητισσα

Ασκαρδαμυκτί said...

Μύρισα το άρωμα της Αλήτισσας και μπήκα! Και διάβασα ένα γλυκόπικρο "εμβατήριο". Αλλά είναι Σάββατο απόγευμα και το εσωτερίκευσα κάπως υλιστικά: τώρα που ζούμε ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι ό,τι πηδήξουμε...

diva said...

Κόμη bar-ufo-s παρακαλώ να συνέρθετε..άκου εκεί "θα γίνω αύρα"..άντε άντε..και τι δεν σκαρφίζεστε πια εσείς τα αρσενικά για να γλιτώσετε το..ουπς
:-)
Καλημέρα
Χαμογελάστε μου

osela said...

η αιωνιοτητα μπορει να περιμενει!

ο δείμος του πολίτη said...

Τώρα που το ξαναδιαβάζω μου αρέσει ακόμα περισσότερο. Ετοιμάζεσαι για την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης;